ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Ήταν ο πολιτικός που μπορούσε πράγματι να αλλάξει τον κόσμο, όσο κοινότυπο ή ρομαντικό κι αν ακούγεται. Στο πρόσωπό του, κατάφερνε να συμπυκνώσει ηγετικά προτερήματα, που δεν συναντήθηκαν ποτέ ξανά στο μέλλον.
Ήταν Αμερικανός. Καθολικός στο θρήσκευμα, αλλά διόλου συντηρητικός. Κήρυκας της κατάργησης των φυλετικών διακρίσεων. Εισηγητής της έννοιας των «κοινωνικών δικαιωμάτων». Πολέμιος της εξωτερικής πολιτικής του «διεθνούς χωροφύλακα». Τα έβαλε με τη Μαφία και το οργανωμένο έγκλημα. Κατάφερε να νικήσει τα συνδικάτα. Στην «Κρίση των Πυραύλων» στην Κούβα, το 1962, απέτρεψε τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έφτασε μέχρι τη Νότια Αφρική, για να ενθαρρύνει το κίνημα κατά του Απαρτχάιντ.
Ήταν η πολιτική φιγούρα που έπειθε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ότι υπήρχε ελπίδα για μια Ενωμένη Αμερική, με τον ρατσισμό ηττημένο. Έγραφε τους λόγους του αδελφού του, που υπήρξε ίσως ο μεγαλύτερος πολιτικός θρύλος, του προηγούμενου αιώνα, και στις δυο όχθες του Ατλαντικού. Και ακόμη περισσότερο, τον μπόλιαζε με προοδευτικές ιδέες.
Καταγόταν από το μεγαλύτερο «τζάκι» των Ηνωμένων Πολιτειών, και όμως, όταν αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα για Πρόεδρος, γύρισε με τα πόδια όλες τις φτωχογειτονιές της χώρας. Και καλούσε σε εθνικό προσκλητήριο όλους τους «αποκλεισμένους» και τους φτωχούς της κοινωνίας. Μιλούσε σε όλες τις γενιές, χωρίς ο λόγος του να στερείται δροσιάς και έμπνευσης.
Ήταν ο πολιτικός που κοίταξε πέρα από τα παραδοσιακά σύνορα του Δημοκρατικού Κόμματος, πέρα και από τις γραμμές των Ρεπουμπλικανών. Η «Θεωρία της Τριγωνοποίησης» διατυπώθηκε πολύ αργότερα, επί ημερών Μπιλ Κλίντον, εκείνος ωστόσο, από το 1960 κιόλας, είχε εμπνευστεί τον πολιτικό «μεσαίο χώρο». Που φυσικά, κάθε άλλο παρά άνευρος και κενός ιδεών υπήρξε.
Ήταν εκείνος που διόρθωσε την απορία «why», ως προς το γιατί η ζωή μας είναι όπως την βλέπουμε, με το «why not», προτρέποντας την οικουμένη να αναρωτηθεί, «γιατί όχι», ως προς το να αλλάξει αυτή τη ζωή.
Ήταν κι αυτός ένας Κένεντι. Η ιστορία όμως κατέγραψε ότι ο Ρόμπερτ Φράνσις Κένεντι, που σαν σήμερα το 1968 δέχθηκε την ομοβροντία πυρών του Σιρχάν Σιρχάν, στην κουζίνα ενός ξενοδοχείου, για να υποκύψει στα τραύματά του την επομένη, ήταν ο Κένεντι που θα άλλαζε τον κόσμο. Τον πρόλαβαν οι σφαίρες. Και η ανθρωπότητα έμεινε κολλημένη στο «γιατί», αντί να παλεύει για το «γιατί όχι»…
