H τουρκική παρουσία στην Γερμανία τροφοδοτεί και πολιτικές τάσεις –ιδιαίτερα δε στην σημερινή φάση κρίσης ρευστότητας.
Στο γενναιόδωρο γερμανικό κράτος προνοίας, το 80% των Τούρκων που κατοικούν σε αυτό ζει με κρατικά επιδόματα και πάντα καταφέρνει να μην εργάζεται.
Μπορούμε να μιλήσουμε για τουρκική απειλή στην Γερμανία; Αν δούμε το θέμα σε βάθος χρόνου, γιατί όχι; Επίσης, αν το δούμε με βάση τις σημερινές του πτυχές, σίγουρα αποτελεί απειλή για την γερμανική οικονομία.
Και, ως τέτοια, η τουρκική παρουσία στην Γερμανία τροφοδοτεί και πολιτικές τάσεις –ιδιαίτερα δε στην σημερινή φάση κρίσης ρευστότητας.
Όλοι γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι –όπως και άλλες εθνικότητες, μεταξύ των οποίων και Έλληνες– ήλθαν στην Γερμανία ως «προσκεκλημένοι εργάτες» (gastarbeiter).
Αρχικά δε, η «πρόσκλησή» τους είχε ημερομηνία λήξεως. Ο σκοπός τους ήταν να προσφέρουν φθηνή εργασία τότε που αναπτυσσόταν η γερμανική βιομηχανία και μετά να φύγουν.
Αλλά το σύστημα δεν λειτούργησε ακριβώς έτσι και τα πράγματα οδηγήθηκαν εκεί που οδηγούνται σε όλες τις «ανοικτές» πολυπολιτισμικές κοινωνίες, όπου οι μη εργαζόμενοι οδηγούν σε χρεοκοπία το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, εκμεταλλευόμενοι όλες τις υπερβολές του.
Σήμερα στην Γερμανία ζουν 3 εκατομμύρια Τούρκοι, από τους οποίους τα δύο εκατομμύρια έχουν την γερμανική υπηκοότητα και κατά κανόνα είναι συντηρητικοί μουσουλμάνοι από θρησκευτικής πλευράς.
Από τους Τούρκους αυτούς, κάπου 600.000 έχουν κανονική δουλειά, αλλά το 80% των ενεργών εργασιακά Τούρκων δεν κάνει τίποτε.
Επιβιώνει μέσω του συστήματος κοινωνικών παροχών, το περίφημο HartzIV. Από την άλλη πλευρά, το 70% των παιδιών που ανήκουν σε τουρκικές οικογένειες σπανίως ολοκληρώνουν την βασική εκπαίδευσή τους και γενικά δείχνουν απέχθεια προς αυτήν.
Υπάρχει έτσι ένα σοβαρό πρόβλημα ενσωμάτωσης των νέων Τούρκων στην γερμανική κοινωνία, το οποίο συνεχώς οξύνεται.Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με το σύστημα κοινωνικών παροχών, κάθε ενήλικος πολίτης που έχει την γερμανική υπηκοότητα αν είναι άνεργος και δεν μπορεί να βρει δουλειά, τότε επιδοτείται με 482 ευρώ τον μήνα –και η επιδότηση αυτή είναι μακράς διάρκειας.
Επιπλέον, οι γονείς παίρνουν 200 ευρώ για κάθε παιδί κάτω των 18 ετών, καθώς και όλα τα μηνιαία έξοδά τους όσον αφορά στο ενοίκιο, τα έξοδα θέρμανσης, ενέργειας, ασφάλισης υγείας και δημόσιας συγκοινωνίας.
«Όλως περιέργως, μερικοί Τούρκοι που ζουν με τα γενναιόδωρα κρατικά επιδόματα μπορούν να έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν ένα σπίτι ή ένα διαμέρισμα και να οδηγούν πολυτελή αυτοκίνητα, όπως Mercedes ή BMW», λέει ο Κλάους, ένας ιδιοκτήτης του οποίου οι ενοικιαστές ανήκουν σε αυτή την περίπτωση.Η μέθοδος αυτή είναι αρκετά εύκολη.
Ακριβώς όπως στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην υπόλοιπη Δύση, μπορείτε να βγάλετε λεφτά κάνοντας πολλά παιδιά.
Φέρτε ένα σωρό από τα μέλη της οικογένειάς σας, κολλήστε και κάποια παιδιά από πολυγαμικούς γάμους (το επόμενο σύνορο στην «ισότητα του γάμου» μετά τον «γάμο των ομοφυλόφιλων») και σύντομα θα σάς έρχονται 10.000 κάθε μήνα! Ο Kamal(46 ετών) και η σύζυγός του Shadia (42 ετών) έχουν δέκα παιδιά κάτω των 18 ετών και ζουν με το HartzIV.
Έχουν δε μηνιαίο καθαρό εισόδημα περίπου 3.000 ευρώ. Επιπλέον, όλες οι δαπάνες για το ενοίκιό τους, την υγειονομική τους περίθαλψη, τις μεταφορές, την θέρμανση κλπ. πληρώνονται από το κράτος.
Υπό αυτές τις συνθήκες, γιατί να αναζητήσει κανείς εργασία, όταν το ίδιο το σύστημα τού επιτρέπει να αρνηθεί προσφερόμενη εργασία που δεν τού …ταιριάζει;
Μπορεί, επίσης, να αρνηθεί κάθε εργασία αν πρέπει γι αυτήν να μετακινηθεί περισσότερα από 12 χιλιόμετρα. Δεν προκαλεί έτσι εντύπωση ότι αρκετοί Τούρκοι δεν εργάστηκαν ποτέ.
Και, όταν τούς γίνονται κάποιοι έλεγχοι, τότε «μεταπηδούν» από την ανεργία στην «ασθένεια».Ο Kamalδεν εργάστηκε ποτέ, ούτε είχε ποτέ μία κανονική δουλειά, ποτέ δεν τελείωσε το σχολείο και ποτέ δεν έμαθε κάποιο επάγγελμα. Τώρα ισχυρίζεται ότι είναι «άρρωστος».
Ο Κλάους, ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος του Kamal, λέει: «ο άνθρωπος είναι μια χαρά». Μάλιστα, ομολόγησε στον Κλάους ότι λέει ψέμματα πως είναι άρρωστος.
«Μού είπε κάποτε: γιατί να δουλέψω αφού μπορώ να ζήσω καλά χωρίς να δουλεύω;», λέει ο Κλάους. Ο Kamalείναι υποχρεωμένος να υποβάλλει τακτικά τις εκθέσεις ανεργίας στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Απασχόλησης (BundesAgenturfurArbeit) στην πόλη του.
Το κάνει αυτό όταν τον καλούν για μία συνέντευξη για δουλειά. Αλλά πάντα ισχυρίζεται ότι είναι «άρρωστος». Ισχυρίζεται ότι έχει «αφόρητους πόνους στην πλάτη και τις αρθρώσεις του».
Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να κάνει οποιαδήποτε εργασία. Ο μόνος που ξέρει την αλήθεια για τον Kamal είναι ο ιδιοκτήτης του, ο Κλάους.
Ο Κλάους, όπως και πολλοί άλλοι Γερμανοί, είναι εξοργισμένος με τον Kamal και τους ομοίους του. «Είμαστε εμείς οι φορολογούμενοι που πρέπει να χρηματοδοτούμε τέτοιους λεχρίτες σαν τον Kamal. Αυτό με κάνει να αρρωσταίνω», λέει ο Κλάους συνοφρυωμένος.
Από την άλλη πλευρά, ο γείτονας του Kamal, ο Dieter, εργάζεται για μία εταιρεία ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Εργάζεται 8 ώρες ημερησίως, για να πάρει μόνον 800 ευρώ στο τέλος του μήνα. Από τον μισθό αυτόν έχει να πληρώσει το νοίκι του και τις λοιπές δαπάνες του.
Αυτό που τού μένει είναι περίπου 400 ευρώ. Όλα αυτά κάποια στιγμή θα ξεσπάσουν πάνω στην πλάτη της Γερμανίας.
Φανταστείτε εκατομμύρια ανθρώπους οι οποίοι ζουν με αυτό τον τρόπο και αναπαράγονται με ένα πολύ υψηλό ποσοστό από τον γηγενή πληθυσμό, πού θα οδηγήσουν τις δαπάνες του κράτους.
Οι Γερμανοί πολίτες μπορούν να μπουν στην Τουρκία με μια απλή επίδειξη της ταυτότητάς τους. Ως εκ τούτου, ο Γερμανός Τούρκος, ιδιαίτερα οι γυναίκες, ταξιδεύουν στην Τουρκία και επιστρέφουν με ένα «νοικιασμένο» μωρό.
Παίρνουν το μωρό προσωρινά από συγγενείς και αξιώνουν στα γερμανικά σύνορα ότι είναι «το μωρό τους» που γεννήθηκε πρόσφατα στην Τουρκία.
Ο Khaled, ένας Τούρκος, μού είπε ότι μπορείς να βρεις «ένα ψεύτικο πιστοποιητικό γέννησης» στην Τουρκία με 10 δολλάρια. Πίσω στην Γερμανία, το «νέο» μωρό εγγράφεται στο ληξιαρχείο του δήμου και η «μητέρα» του αρχίζει να παίρνει 200 ευρώ μηνιαίως.
Η Nicole, μία Γερμανίδα δασκάλα, μού είπε κάποτε ότι, όταν ρώτησε τους μαθητές της τί θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν, η πλειοψηφία των Τούρκων μαθητών είπε: «HartzIVEmpfanger» (δέκτης κρατικών παροχών».
Όταν ρώτησε τους μαθητές της «γιατί αυτό;», ένα κορίτσι απάντησε: «Οι γονείς μου ζουν με το HartzIV και έχουν μια εύκολη ζωή. Κοιμούνται περισσότερο το πρωί και πάντα έχουν αρκετά χρήματα».
«Το όνειρο της ύπαρξης μιας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν είναι νεκρό για τους Τούρκους», λέει ο Jalal, ένας ανεξάρτητος Κούρδος δημοσιογράφος που ζει στην Γερμανία.
Προσθέτει δει πως το τουρκικό κατεστημένο πιστεύει ότι οι Τούρκοι στην Γερμανία αποτελούν μία πολύτιμη αιχμή του δόρατος για την ανάσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αυτό που δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί με την βία τον 15ο αιώνα, θα μπορούσε, όπως πολλοί Τούρκοι πιστεύουν, να γίνει πραγματικότητα τον 21ο αιώνα, στην Γερμανία, στην καρδιά της Ευρώπης.
Άλλωστε, μην ξεχνάτε ότι δημογραφικά, ενώ η γερμανική αύξηση του πληθυσμού είναι σχεδόν μηδενική, οι Τούρκοι στην Γερμανία έχουν ετήσιο ποσοστό γεννήσεων άνω του 5%.
Ως εκ τούτου, οι δημογράφοι υποθέτουν ότι μέχρι το 2050 θα υπάρχουν στην Γερμανία περί τα 20 εκατομμύρια άνθρωποι τουρκικής καταγωγής, που θα αποτελούν πάνω από το 30% του συνολικού πληθυσμού.
Η δε γειτονική μας Γαλλία, θα έχει περί τα 32 εκατομμύρια Γάλλους μουσουλμάνους –που όλα δείχνουν ότι θα δημιουργήσουν και δικό τους κράτος.
Αυτά τα «καλά» νέα, ενόψει του νέους έτους.
* Ελεύθερος ρεπόρτερ στο Μόναχο
