Προφανώς οι Έλληνες που συγκεντρώθηκαν χθες στο Βερολίνο, στην αίθουσα όπου μιλούσε ο Κώστας Σημίτης, προκειμένου να αποδοκιμάσουν τον πρώην πρωθυπουργό, και να του ζητήσουν επί της ουσίας εξηγήσεις για τα πεπραγμένα της δικής του διακυβέρνησης, δεν… άκουσαν τον Στέφανο Μάνο.
Και δεν συμφωνούν με τον επικεφαλής της «Δράσης», ο οποίος πρότεινε πριν από μερικές μέρες τον άλλοτε πολιτικό εκπρόσωπο του «εκσυγχρονισμού» για τη θέση του πρωθυπουργού, αντικαθιστώντας τον Λουκά Παπαδήμο.
Οι σφοδρές αποδοκιμασίες κατά του Κώστα Σημίτη, δεν έγιναν σφοδρότερες, απλώς και μόνο επειδή ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, ο οποίος συντόνιζε τη συζήτηση, είναι… μαθημένος από την περίοδο του Μάη του ’68, και με την ψύχραιμη παρέμβασή του απέτρεψε τα χειρότερα.
Η ουσία ωστόσο είναι ίδια. Ακόμη και… εντός έδρας, υπό την έννοια ότι η Γερμανία είναι η δεύτερη πατρίδα του, ο Κώστας Σημίτης δεν μπορεί να ξεφύγει από τη βαριά κληρονομιά της θητείας του. Που γίνεται βαρύτερη, με κάθε νέο, επώδυνο και αντιλαϊκό μέτρο το οποίο αποφασίζει η κυβέρνηση Παπαδήμου, καθ’ υπόδειξη της τρόικας.
Όσο για την επιλογή του να μην απαντήσει σε τίποτα από όσα ακούγονταν από το ακροατήριο, παρόλο που ρωτήθηκε σχετικά από την έτερη συντονίστρια της εκδήλωσης, επιβεβαίωσε απλώς ότι η Δημοκρατία και ο διάλογος υπόκεινται σε… φιλτράρισμα.
