Τον Ιανουάριο του 2001, η πολιτική ζωή στην Ελλάδα ήταν πολύ διαφορετική. Ο Κώστας Σημίτης ξεκινούσε τον δεύτερο χρόνο της δεύτερης θητείας του στην πρωθυπουργία, με εθνικό στόχο την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, την ίδια στιγμή όμως προκαλώντας θύελλα κοινωνικών αντιδράσεων, με πτυχές των πολιτικών που προωθούσε.
Όπως για παράδειγμα στο θέμα της… εξαφάνισης του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, καθώς και στο Ασφαλιστικό, το οποίο είχε εμπνευστή τον Τάσο Γιαννίτση.
Εκείνη την περίοδο, ο Κώστας Σημίτης, που αμφισβητείτο έντονα από ένα ΠΑΣΟΚ το οποίο… ποτέ δεν τον αγάπησε, είχε απομακρύνει από την κυβέρνησή του τον Θεόδωρο Πάγκαλο. Έναν δηλαδή από τους κορυφαίους συμμάχους του, μέλος της «ομάδας των τεσσάρων», που την περίοδο 1995-96 άνοιξαν στον Κώστα Σημίτη περπατησιά… άλωσης, αρχικά για την πρωθυπουργία και εν συνεχεία για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Τότε, τον Ιανουάριο του 2001, ο Θεόδωρος Πάγκαλος παραχώρησε συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη, στο «Βήμα της Κυριακής», και είπε πολλά, όπως συνηθίζει, για το σύνολο της τότε ζώσας πολιτικής καθημερινότητας.
Έχει ενδιαφέρον λοιπόν να σταθούμε στο πως ο σημερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπαδήμου περιέγραφε τους λόγους που τον ώθησαν στο να επιλέξει να στοιχηθεί δίπλα στον Κώστα Σημίτη, στη μάχη για τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ, την ώρα που το Κίνημα βρίσκεται και πάλι σε αναζήτηση ηγέτη.
«Δεν είχα ποτέ την άποψη ότι πρέπει να δημιουργήσουμε έναν νέο Παπανδρέου. Και ένας από τους λόγους που υποστήριξα τότε τον κ. Σημίτη, ήταν ότι ήθελα τον αντι-Παπανδρέου. Ήθελα δηλαδή να περάσουμε σε μια περίοδο ορθολογικής διαχείρισης των πολιτικών πραγμάτων της χώρας, και πίστευα ότι ο κ. Σημίτης το εξασφαλίζει αυτό. Μέχρι ενός σημείου επιβεβαιώθηκα», ήταν τα λόγια του Θεόδωρου Πάγκαλου.
Μια χρήσιμη, ιστορική παρακαταθήκη. Για όσους επιδιώκουν να διεκδικήσουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μετά τον Γιώργο Παπανδρέου, και κυρίως, όσους προτιμούν να περιοριστούν σε ρόλο… kingmaker.
