Από τη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου κιόλας, ο Ντέιβιντ Κάμερον είχε αποκαλύψει την πολιτικά ενσυνείδητη πρόθεσή του να αποτελέσει το αντίπαλο δέος της Άνγκελα Μέρκελ. Να ορθώσει δηλαδή το ανάστημα της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά και του δικού του πολιτικού ταλέντου, μπροστά στην αντι-ευρωπαϊκή κουλτούρα της Γερμανίδας Καγκελαρίου. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο, από έναν Βρετανό και μάλλον ευρωσκεπτικιστή.
Μιλώντας στο grand stage του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ του Νταβός, ο «Τόρι Μπλερ» μίλησε και πάλι ως ο τελευταίος υπερασπιστής της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που δεν θα είναι απαραίτητα όπως την οραματίζεται η Μεγάλη Βρετανία, θα απέχει ωστόσο πολύ από το στρεβλωτικό και γκρίζο αφήγημα του Βερολίνου. Τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.
Ο Κάμερον κάλεσε την Ευρώπη να εγκαταλείψει τη μονοθεματική προσέγγιση της Γερμανίας, η οποία περιορίζεται στα στενά όρια της περιχαράκωσης της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Χωρίς να αφήνει ούτε την οικονομία, αλλά ούτε και το ανθρώπινο δυναμικό κάθε χώρας να ανασάνουν.
Προφανώς ο Ντέιβιντ Κάμερον επιθυμεί να αποτυπωθεί στο υποσυνείδητο των πολιτών της Ευρώπης ως κάτι περισσότερο από τη… φωνή των Ηνωμένων Πολιτειών στη Γηραιά Ήπειρο. Δεν θα έχει ρόλο αντίστοιχο εκείνον που είχε ο Τόνι Μπλερ δίπλα στον Τζορτζ Μπους τον νεώτερο.
Ο νεαρός ηγέτης, που ξερίζωσε τον συντηρητισμό από την πολιτική παρακαταθήκη των Τόρις, και έχει καταφέρει να περιορίσει τόσο την κοινωνική απήχηση των Εργατικών όσο και την ιδεολογική.. ακουστική των Φιλελευθέρων, είναι… όσα θα περίμενε κανείς από τον Νικολά Σαρκοζί.
Λειτουργεί ως το αντίπαλο δέος στην Άνγκελα Μέρκελ. Μπαίνει απέναντι από τις φιλοδοξίες και τα σχέδια των Γερμανών. Επιβεβαιώνοντας ενδεχομένως ότι, η δύναμη του ιστορικού dna είναι πολύ ισχυρότερη της συμβολικής σημασίας του. Οι Γάλλοι υποδουλώθηκαν πολεμικά, και συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, και μάλιστα στην πιο ακραία εκδοχή της εθνικής ματαιοδοξίας τους. Οι Βρετανοί, στάθηκαν απέναντι. Υπερασπίστηκαν την Ευρώπη. Και άνοιξαν τον δρόμο για την αντεπίθεση.
Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται μονάχα ως φάρσα ως τραγωδία. Αλλά και ως άκρως ενδιαφέρον… remake.
