Φίλες και φίλοι,
Η άποψη της Νέας Δημοκρατίας ότι η μνημονιακή πολιτική δεν επρόκειτο να μας οδηγήσει σε διέξοδο αλλά αντιθέτως θα επέτεινε το φαύλο κύκλο της ύφεσης των ελλειμμάτων και της ανεργίας και ότι την ευθύνη για το ότι η χώρα έφθασε σε αυτό το τραγικό σημείο οφείλεται στην διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τα δύο τελευταία χρόνια, σήμερα ομολογείται και από στελέχη της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και σήμερα Παπαδήμου.
Αν επιχειρήσει κάποιος να περιγράψει με μια μόνο λέξη ή να βάλει ένα τίτλο στη διαδρομή, στις θέσεις και στο απολογισμό της Νέας Δημοκρατίας αυτή είναι η ΔΙΚΑΙΩΣΗ.
Η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς από την πρώτη στιγμή είπαν ότι το Μνημόνιο δεν θα φέρει αποτελέσματα και δεν θα πετύχει στους στόχους που έχει ανάγκη η χώρα. Τότε μας λοιδορούσαν.
Σήμερα το λένε όλοι, ακόμη και οι Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ.
Η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς από την πρώτη στιγμή τόνισαν ότι η Ελλάδα πρέπει παράλληλα με την δημοσιονομική εξυγίανση και τον περιορισμό των ελλειμμάτων να στραφεί στην ανάπτυξη.
Ας δούμε τώρα τι πρέπει να γίνει.
Και πώς να εφαρμόσει πολιτικές που εξασφαλίζουν άμεσα αποτελέσματα:
Πρώτον, να πάρει μέτρα περικοπής της σπατάλης!
Όχι οριζόντιες περικοπές.
Μη πει κανείς ότι «δεν ξέρουμε που υπάρχει σπατάλη και γι’ αυτό κόβουμε όπου βρούμε».
Οι συντάξεις των 700 ευρώ δεν ήταν «σπατάλες»! Οι άνθρωποι πλήρωναν για τις συντάξεις τους με εισφορές όσο δούλευαν.
Επί πλέον, οι χαμηλές συντάξεις γυρίζουν κατευθείαν στην οικονομία. Και ένα μέρος τους γυρίζει κατευθείαν στο δημόσιο ταμείο, ως φόροι κατανάλωσης, ΦΠΑ κλπ. Αν κόψεις αυτές τις συντάξεις, το δημόσιο ταμείο δεν θα κερδίσει μόνο, θα χάσει κι όλα! Κι αν ο τζίρος των μαγαζιών μειωθεί, αν τα επιχειρηματικά κέρδη μειωθούν, αν κι άλλοι εργαζόμενοι χάσουν τη δουλειά τους, ή δουν τις αποδοχές τους να μειώνονται, τότε το δημόσιο ταμείο θα χάσει κι άλλα έσοδα, ενώ θα μεγαλώσουν κι οι δαπάνες του. Οπότε τελικά με τις οριζόντιες περικοπές μπορεί τελικά το δημόσιο ταμείο να χάσει περισσότερα απ’ όσα κερδίζει.
Σπατάλη είναι η μεγάλη κυβέρνηση που κοστίζει όλο και περισσότερα και προσφέρει όλο και λιγότερα. Και απ’ αυτήν αρχίζεις τις περικοπές.
Είναι σπατάλη να προσλαμβάνονται δεκάδες χιλιάδες «ημέτεροι» στο δημόσιο, όταν ομολογείται πλέον ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υπεράριθμοι και πρέπει να μειωθούν.
Είναι σπατάλη να δημιουργούνται – τέτοιες ώρες, μετά το 2010 - δεκάδες νέοι δημόσιοι οργανισμοί, όταν ομολογείται απ’ όλους πλέον, ότι υπάρχουν ήδη εκατοντάδες άχρηστοι δημόσιοι οργανισμοί.
Είναι σπατάλη να διατηρούνται δημόσιες επιχειρήσεις με τεράστιες ελλείμματα και χαμηλότατη απόδοση στην κοινωνία. Κι όμως δεν γίνεται προσπάθεια να εξαλειφθούν τα ελλείμματά τους. Αντίθετα κόβονται οριζόντια οι χαμηλοί μισθοί και οι συντάξεις από παντού.
Εμείς, η Νέα Δημοκρατία, επειδή ακριβώς ως κυβέρνηση τα προσπαθήσαμε αυτά και άλλα πολλά να τα αντιμετωπίσουμε, και συχνά προσκρούσαμε στις λυσσαλέες αντιστάσεις της τότε Αντιπολίτευσης, τώρα που εμείς βρεθήκαμε στην Αντιπολίτευση, ό,τι θετικό έγινε, το ψηφίσαμε και το στηρίξαμε. Και ποτέ δεν πυροδοτήσαμε κοινωνικές εκρήξεις.
Το υπογραμμίζω αυτό, γιατί αντίθετα απ’ ό,τι ισχυρίζονται κάποιοι, όχι δεν είμαστε «όλοι ίδιοι»!
Δεύτερο, εκείνο που οφείλει να κάνει κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις δημοσιονομικής κρίσης είναι να πάρει ταυτόχρονα μέτρα ενίσχυσης της οικονομικής δραστηριότητας.
Δεκάδες τέτοια μέτρα υποδείξαμε από την πρώτη στιγμή. Πριν καν ακόμα υπογράψει η χώρα το πρώτο Μνημόνιο. Πριν καν ακόμα βαθύνει η ύφεση...
Μέτρα όπως συμβάσεις παραχώρησης δημοσίων υποδομών, λιμανιών και περιφερειακών αεροδρομίων, που θα μπορούσαν να φέρουν άμεσα ξένες επενδύσεις, να δημιουργήσουν άμεσα θέσεις εργασίας και εισόδημα στις τοπικές οικονομίες.
Όπως οι μεγάλοι οδικοί άξονες, οι αυτοκινητόδρομοι. Από τον Δεκέμβριο του 2009 - προ Μνημονίου – ζητήσαμε από την τότε Κυβέρνηση Παπανδρέου να τους προωθήσει άμεσα. Πέρασαν όμως δύο χρόνια απραξίας.
Ή άμεση απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων. 15 με 17 δισεκατομμύρια από το ΕΣΠΑ περιμένουν να επενδυθούν στην Ελλάδα. Κι ακόμα περιμένουν.
Κι όμως ακόμα δεν απορροφούνται! Η ελληνική οικονομία βυθίζεται για πέμπτη συνεχή χρονιά σε μια βαθιά και παρατεταμένη ύφεση χωρίς προηγούμενο, και 15 δισεκατομμύρια απ’ έξω περιμένουν μάταια και παραμένουν αναξιοποίητα.
Θα αρκούσαν πέντε μόνο, για να απορροφήσουν τη μισή ύφεση της φετινής χρονιάς και για να μειώσουν το έλλειμμα κατά 3 δισεκατομμύρια τουλάχιστον. Κι όμως παραμένουν αναξιοποίητα.
Αν το σύνολο των αντισταθμιστικών μέτρων που προτείναμε, για να την ταυτόχρονη καταπολέμηση της ύφεσης, είχαν εφαρμοστεί εγκαίρως, σήμερα η ύφεση θα είχε πλήρως ξεπεραστεί ή θα ήταν πολύ-πολύ μικρότερη. Και το έλλειμμα θα ήταν κάτω από το μισό. Και δεν θα χρειαζόμασταν νέα μέτρα κάθε τόσο. Και πολλά από τα έκτακτα μέτρα που ήδη πάρθηκαν και που επιδείνωσαν την κατάσταση δεν θα είχαν χρειαστεί.
Γιατί αν δεν υπάρξει ανάκαμψη, τίποτε άλλο δεν μπορεί να αποδώσει.
Τρίτον, μείωση της φορολογίας! Άμεση μείωση των φορολογικών συντελεστών!
Ποιών; Όλων! Φόρων για τις επιχειρήσεις, φόρων εισοδήματος, ΦΠΑ, φόρων κατανάλωσης και, ασφαλώς, των εργοδοτικών εισφορών…
Κάποιοι προβάλλουν την αντίρρηση ότι κάτι τέτοιο θα μειώσει τα δημόσια έσοδα. Και θα επιδεινώσει, προσωρινά τουλάχιστον, το έλλειμμα.
Όμως ως τώρα, το αντίθετο ακριβώς συνέβη. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, αυξήθηκαν όλοι οι φορολογικοί συντελεστές, αλλά τα αντίστοιχα δημόσια έσοδα μειώθηκαν...
Μήπως είναι καιρός να μειώσουμε τους φορολογικούς συντελεστές προκειμένου να αυξήσουμε τα φορολογικά έσοδα; Εμείς απαντάμε, ανεπιφύλακτα ναι!
Προτείνουμε, μ’ άλλα λόγια, ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» ανάμεσα στον φορολογούμενο και το κράτος: Το κράτος από την πλευρά του θα φορολογεί λιγότερο. Αλλά αν πιάνει κάποιον να επιμένει στη φοροδιαφυγή, παρά τη σημαντική ελάφρυνση των φορολογικών επιβαρύνσεων, θα είναι αμείλικτο απέναντί του.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι όσο διατηρείται η σημερινή υπέρ-φορολόγηση, οι επιχειρήσεις που δεν αντέχουν κλείνουν. Κι όσες μπορούν, φεύγουν από την Ελλάδα και πηγαίνουν δίπλα, σε γειτονικές χώρες με φορολογικούς συντελεστές 10 και 12%. Ενώ εδώ έχουμε τετραπλάσιους!
Απλά ερωτήματα, ξεροκέφαλα μπαίνουν:
Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα όταν στις διπλανές χώρες οι φόροι είναι κάτω από τους μισούς;
Πώς θα υπάρξει ανάπτυξη, άνοδος της παραγωγικότητας και άλμα ανταγωνιστικότητας, όταν όχι μόνο δεν προσελκύουμε νέους επενδυτές, αλλά διώχνουμε κι αυτούς που έχουμε;
Πού ακούστηκε να αγωνιζόμαστε για αύξηση της Ελληνικής ανταγωνιστικότητας, όταν την ίδια στιγμή υπερφορολογούμε τα πάντα και διώχνουμε τους επενδυτές;
Φίλες και φίλοι,
Το μήνυμα που θα στείλουμε θα είναι πολύ ισχυρό. Η αλλαγή της ψυχολογίας άμεση. Και οι επιπτώσεις στις επενδύσεις, εγχώριες και ξένες, επίσης άμεσες. Πρέπει να το τολμήσουμε…
Αλλά και από τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών. Που στην Ελλάδα είναι οι υψηλότερες στην Ευρώπη. Αυτό άμεσα θα ανακουφίσει τις υπάρχουσες επιχειρήσεις και θα ενθαρρύνει μαζί με τα άλλα βέβαια, νέες επενδύσεις.
Πέρα από ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, η Ελλάδα και έχει και πλουτοπαραγωγικούς πόρους. Στο χερσαίο υπέδαφος αλλά και στον υποθαλάσσιο χώρο της. Μόνο που ΑΟΖ δεν έχει ανακηρύξει ακόμα. Ενώ το έκανε η μικρή Κύπρος και κέρδισε πολλαπλά. Καταλαβαίνετε τι θα κερδίζαμε και πόσοι θα μας στήριζαν, αν το κάναμε; Εμείς θα το κάνουμε!
Πώς θα βοηθήσουμε τον αγρότη και τον κτηνοτρόφο να γίνουν ανταγωνιστικοί, ιδιαίτερα μετά το 2013 που θα καταργηθούν ή θα αναμορφωθούν οι κοινοτικές επιδοτήσεις; Στο Ισραήλ, για παράδειγμα, υπερηφανεύονται ότι η δική του Γεωργία είναι high-tech αλλά και η μεταποίηση των αγροτικών τους προϊόντων κι ας μην έχουν ούτε μικρό μέρος των δικών μας παραγωγικών πλεονεκτημάτων. Δεν έχουν ούτε νερό. Κι όμως έχουν εξαγωγική γεωργία!
Φίλες και φίλοι,
Αυτή τη στιγμή ακόμα κι αν κάνουμε όλα τα υπόλοιπα, αν δεν λύσουμε το πρόβλημα της ρευστότητας, είναι αδύνατο να σταθεί η Οικονομία στα πόδια της.
Σκεφτείτε τις ανεξόφλητες οφειλές του δημοσίου στο δημόσιο τομέα, το λεγόμενο εσωτερικό χρέος. Σήμερα φτάνουν τα 7 δισεκατομμύρια, κι αφορούν όλα οφειλές του δημοσίου το 2010 και το 2011. Υγιείς και ανταγωνιστικές επιχειρήσεις κινδυνεύουν να κλείσουν γιατί τους χρωστά το κράτος και δεν τους πληρώνει.
Να υπάρξει τουλάχιστον συμψηφισμός οφειλών από και προς το δημόσιο. Αυτό θα ανακουφίσει πολλές επιχειρήσεις, θα βοηθήσει τη ρευστότητα και δεν θα βλάψει το έλλειμμα. Αντίθετα θα το μειώσει αμέσως.
Το προτείναμε. Κι όμως, ακόμα δεν έγινε…
Οποιαδήποτε οριστική ρύθμιση βιωσιμότητας του Ελληνικού χρέους περνά αναγκαστικά από την εξασφάλιση και της ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα. Με την πλήρη επανα-κεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά και με μέτρα που θα ανοίξουν τις κάνουλες της ρευστότητας από τις τράπεζες στην πραγματική οικονομία.
Με δύο λόγια ζητάμε:
--Η πολιτική διεξόδου από την κρίση να αναδείξει στο εξής σε άμεση προτεραιότητα την Ανάκαμψη.
-- Να προχωρήσει η μείωση του ελλείμματος, αλλά αυτή τη φορά, με έμφαση κυρίως στο χτύπημα της σπατάλης. Σίγουρα όχι άλλες «οριζόντιες περικοπές». Και να επανορθωθούν κάποιες αδικίες που έγιναν από τις προηγούμενες «οριζόντιες περικοπές». Κατά προτεραιότητα η αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων και των πολυτεκνικών επιδομάτων. Η μοναδική υπόσχεση που έχουμε δώσει…
-- Να χτυπηθεί το αληθινό λίπος της κυβέρνησης. Χρειαζόμαστε μικρότερο και καλύτερο κράτος με λιγότερους φόρους που θα τους πληρώνουν όλοι. Σήμερα έχουμε μεγάλο κράτος και υψηλούς φόρους, που τους πληρώνουν όλο και λιγότεροι και κυρίως τους πληρώνουν αυτοί που δεν αντέχουν πια…
-- Να δοθεί έμφαση στις διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά αυτή τη φορά με έμφαση της ενίσχυσης της Ανταγωνιστικότητας, που σημαίνει πριν απ’ όλα μείωση της φορολογίας και χτύπημα της γραφειοκρατίας. Πρέπει απαραιτήτως να μειωθούν άμεσα κάποιοι φορολογικοί συντελεστές και οι εργοδοτικές εισφορές κατά προτεραιότητα.
-- Να δοθεί έμφαση ακόμα στην αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής. Γιατί χωρίς αυτήν, κανένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής δεν μπορεί να ολοκληρωθεί και να πετύχει.
Τρία προτάγματα συνοψίζουν αυτά που προβάλλει η Νέα Δημοκρατία:
Ανάκαμψη, Ανταγωνιστικότητα, Κοινωνική Συνοχή.
Πάνω σε αυτά τα τρία, οφείλουμε να αναζητήσουμε δρόμους συναίνεσης με την κοινωνία.
Τέλος, οφείλω να καταθέσω το τι κατάφερε η ΝΔ με την συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Η Νέα Δημοκρατία, ως η κυρίαρχη πολιτική δύναμη, με μοναδικό κριτήριο το όφελος του τόπου, παρενέβη σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για τη χώρα και επιδεικνύοντας αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα κατάφερε:
• Να ακυρωθεί το καταστροφικό δημοψήφισμα, που είχε εμπνευστεί ο κ. Παπανδρέου, και μας οδήγησε στα πρόθυρα της εξόδου μας από την Ευρώπη και στοίχισε την εκροή 14 δισ. ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες.
• Να συγκροτηθεί μια μεταβατική κυβέρνηση, χωρίς τον κ. Παπανδρέου στη θέση του πρωθυπουργού.
• Να συμφωνηθεί με τα άλλα κόμματα ότι, αποκλειστικό έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου θα είναι η υλοποίηση των αποφάσεων της συνόδου της 26ης Οκτωβρίου, και η εφαρμογή της συμφωνίας για ανταλλαγή ομολόγων (PSI), δίνοντας το κατάλληλο μήνυμα στην Ευρώπη και στις αγορές.
• Να υπάρξει ξεκάθαρη δέσμευση όλων των πολιτικών αρχηγών για διεξαγωγή εκλογών σε σύντομο χρονικό διάστημα, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση της εφαρμογής των αποφάσεων της συνόδου και του PSI, με καταλληλότερη ημερομηνία την 19η Φεβρουαρίου.
• Με την αποχώρηση του κ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία και τη δέσμευση για διενέργεια εκλογών να δημιουργηθεί ηπιότερο κοινωνικό κλίμα, το οποίο η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είχε δυναμιτίσει, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια την κοινωνική συνοχή.
Κλείνω με τα συμπεράσματα της Νέας Δημοκρατίας για τα δημοσκοπικά ευρήματα που προκύπτουν από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις και αυτά είναι:
• Σταθερό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας, που φθάνει σε διψήφια ποσοστά από το ΠΑΣΟΚ.
• Οι πολίτες προσβλέπουν, με αυξημένα ποσοστά, στο πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά τον αυριανό Πρωθυπουργό.
• Ολοκληρωτική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ σε όλες τις μετρήσεις και σε όλους τους τομείς.
• Οι πολίτες αντιλαμβάνονται ως απολύτως αποτυχημένη (9 στους 10) την πολιτική του Μνημονίου και καταδικάζουν τη διετή διαχείριση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ,
δικαιώνοντας έτσι τη σταθερή θέση του Αντώνη Σαμαρά και της ΝΔ που κατέκριναν
εξαρχής το συγκεκριμένο μίγμα οικονομικής πολιτικής.
• Οι πολίτες εγκρίνουν τις επιλογές και τη στάση της ΝΔ να συμβάλει στο σχηματισμό της μεταβατικής κυβέρνησης.
• Η ικανοποίηση από τη λειτουργία της μεταβατικής κυβέρνησης περιορίζεται σε χαμηλά ποσοστά.
• Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι πάνω από τους μισούς πολίτες απαντούν ευθέως ότι είναι αναγκαία η άμεση διεξαγωγή εκλογών.
• Βάσει αυτών των δεδομένων, στις επικείμενες εκλογές η αυτοδυναμία της ΝΔ είναι
εφικτή. Η δυνατότητα αυτή ενισχύεται άλλωστε στις συνθήκες εκλογών όπου αυξάνονται πάντα οι συσπειρώσεις των κομμάτων και η διάθεση του κόσμου να προκύψει σταθερή κυβέρνηση.
Η ΝΔ είναι το μόνο κόμμα σήμερα που μπορεί να συγκροτήσει μία σταθερή και αξιόπιστη κυβέρνηση για τη χώρα.
