Η «επώδυνη διαπραγμάτευση», που βρίσκεται σε εξέλιξη στις Βρυξέλλες μεταξύ των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην κατεύθυνση της εξεύρεσης κοινού τόπου για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, και τη γενικότερη στρατηγική για το μέλλον της ευρωζώνης, έχει μια σειρά από δύσκολες παραμέτρους, στις οποίες απαιτούνται συμβιβασμοί.
Από χθες το απόγευμα ωστόσο, φαίνεται ότι το πεδίο στο οποίο θα δοθεί η τελική μάχη, και θα κρίνει πιθανότατα το ισοζύγιο της συμφωνίας, είναι ο ρόλος που θα κληθεί να έχει στο μέλλον η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Στην πιο κρίσιμη για την ευρωζώνη, αλλά και συνολικά για το μέλλον της Ευρώπης συγκυρία, η Ιστορία δεν ήταν επιεικής μαζί μας. Η ΕΚΤ, που στάθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα αρωγός της Ελλάδας, και ουσιαστική θεματοφύλακας της ευρωζώνης απέναντι στην αδηφάγο διάθεση των κερδοσκόπων να ξεκλειδώσουν τα CDS της χρεοκοπίας, γυρίζει σελίδα, σε επίπεδο ηγετικής εκπροσώπησης.
Από την 1η Νοεμβρίου, τα ηνία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας τα αναλαμβάνει ο Ιταλός Μάριο Ντράγκι, επιλογή της Γερμανίας και προσωπικά της Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, η οποία δεν δίστασε να θυσιάσει τον μέχρι πριν από μερικούς μήνες επικεφαλής της Deutsche Bank, Άξελ Βέμπερ, επειδή δεν ήταν απόλυτα… συνεργάσιμος.
Με τον Ντράγκι στη Φρανκφούρτη, εκεί όπου βρίσκεται η κεντρική διοίκηση της ΕΚΤ, η Μέρκελ προσδοκά να αφήσει στο παρελθόν τις διαρκείς κόντρες που σημάδεψαν τη σχέση και τη συνεργασία της με τον Ζαν-Κλοντ Τρισέ. Καθώς, ο Γάλλος ήταν μπολιασμένος με την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, με όρους αλληλεγγύης και σύνθεσης, αντί για τη μονολιθική προσέγγιση του Βερολίνου, που επιχειρεί τον οικονομικό στραγγαλισμό όσων χωρών δεν είναι… πειθήνιες.
Το στοίχημα το οποίο έχει βάλει με τον εαυτό της η Άνγκελα Μέρκελ λοιπόν, αφορά στο να εξασφαλίσει ότι στην «κουρεμένη» ευρωζώνη, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα εγκαταλείψει την πολιτική του Ζαν-Κλοντ Τρισέ να αγοράζει ομόλογα αδύναμων οικονομικά χωρών, και επομένως να εγγυάται την αποτροπή της χρεοκοπίας τους.
Βγάζοντας από τη μέση την παρεμβατική ΕΚΤ, η Γερμανία καθίσταται ο μόνος αξιόπιστος πυλώνας χρηματοδότησης της ευρωζώνης. Επομένως, πολλαπλασιάζει τη δική της παρεμβατική δυνατότητα. Γι’ αυτό η Μέρκελ είναι ανένδοτη. Και οι υπόλοιποι επίσης, δίνουν μάχη χαρακωμάτων για να τη σταματήσουν.
