NΙΚΟΛΑΟΣ-ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ
Παρακολουθώντας την εξέλιξη της χθεσινής πολιτικής ρητορικής της Κυβέρνησης, δύσκολα δεν θα διαπίστωνε κάποιος ένα «σημειωτόν», που ακολουθήθηκε από ένα «μπρος-πίσω», αναφορικά με το θέμα της έγκρισης της νέας δανειακής σύμβασης από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, με αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών.
Ενώ το θέμα άνοιξε το βράδυ της Δευτέρας ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σε συνεννόηση με τον Γιώργο Παπανδρέου, η Κυβέρνηση επιχείρησε χθες να αποστασιοποιηθεί, υπονοώντας ότι δεν είναι αυτή η βασική στόχευση της στρατηγικής της.
Μια δημόσια… εκμυστήρευση, που ήρθε την ώρα κατά την οποία πλειάδα στελεχών του ΠΑΣΟΚ, εν ενεργεία υπουργοί και κορυφαία στελέχη που επιδιώκουν να έχουν λόγο και ρόλο στη διαδοχή του Γιώργου Παπανδρέου, είχαν αρχίσει να τοποθετούνται δημοσίως, οι περισσότεροι κατά, και λίγοι υπέρ του ενδεχομένου να ζητηθεί ουσιαστικά η συναίνεση της Νέας Δημοκρατίας, προκειμένου να περάσει το Μνημόνιο ΙΙ από τη Βουλή.
Τη συζήτηση έκλεισε το Μέγαρο Μαξίμου, στέλνοντας το μήνυμα ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν προσανατολίζεται σε μια τέτοια πρωτοβουλία, αν και… παραθυράκια έχουν μείνει ανοικτά.
Στο εσωτερικό της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, διακινείται πλέον η εκτίμηση ότι θα ήταν προτιμότερο, μετά τη Σύνοδο Κορυφής, και από τη στιγμή που το «κούρεμα» θα αποτυπωθεί ως εθνική ανακούφιση, και διευκόλυνση για το μέλλον του τόπου, να διενεργηθεί δημοψήφισμα, στο οποίο το ΠΑΣΟΚ θα επιδιώξει να ανακτήσει μια αίσθηση «πολιτικής νομιμοποίησης».
Στη συνέχεια, επιμένουν οι ίδιες εκτιμήσεις, ο Πρωθυπουργός θα μπορούσε να προχωρήσει σε ανασχηματισμό, και να διεκδικήσει, αναβαπτισμένος πλέον, την υπερψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης από το Κοινοβούλιο, στηριζόμενος στις ψήφους των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ.
Ο προβληματισμός ωστόσο περισσεύει, και οι ισορροπίες στο εσωτερικό του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος μεταβάλλονται διαρκώς, ανάλογα με το κλίμα και τις ειδήσεις που καταφθάνουν από τις Βρυξέλλες. Υπομονή, λοιπόν.
