ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Το «μεγάλο ελληνικό καλοκαίρι» του 2004, όταν η εθνική ανάταση με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, κινητροδότησε μια αχαλίνωτη διάθεση για δημιουργία και πρόοδο, η Γιάννα Αγγελοπούλου ήταν ένα από τα πρόσωπα του δημοσίου βίου που συνδεόταν… με τα πάντα.
Έχοντας διατελέσει σε νεαρή ηλικία, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, η πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής των Αγώνων έβλεπε το όνομά της να ακούγεται είτε για την Προεδρία της Δημοκρατίας, είτε για τη δημαρχία της Αθήνας, είτε για την εκ νέου εμπλοκή της στην πολιτική ζωή.
Οι συγκυρίες δεν ευνόησαν αυτές τις εξελίξεις. Και μετά την προ ετών ενασχόλησή της με τον χώρο των ΜΜΕ, μέσω του «Ελεύθερου Τύπου», η Γιάννα Αγγελοπούλου απομακρύνθηκε σταδιακά από το προσκήνιο. Εσχάτως ωστόσο, παρατηρούνται παράπλευρες κινήσεις «επιστροφής», όχι φυσικά με τους όρους του παρελθόντος, αλλά ως μια διακριτική επανενεργοποίηση στον δημόσιο διάλογο.
Η χθεσινή ημέρα ήταν ενδεικτική. Η Γιάννα Αγγελοπούλου, έχοντας στον πλευρό της τον πρώην Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Μπιλ Κλίντον, στο ομώνυμο ίδρυμα του οποίου δραστηριοποιείται, ανακοίνωσε την ίδρυση και ενίσχυση ενός παγκόσμιου προγράμματος υποστήριξης εκλεγμένων ηγετών, το οποίο θα τους επιτρέπει να συνεχίζουν να προσφέρουν, και μετά την αποχώρησή τους από την εξουσία.
Στη Νέα Υόρκη, όπου έγιναν οι σχετικές ανακοινώσεις, και γενικότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, τέτοιου είδους πρωτοβουλίες είναι συνηθισμένες και… κατανοητές, από την κοινωνία.
Καθώς, είναι εύλογο να αναζητούνται δημόσιοι ρόλοι και βήματα παρεμβάσεων, για ηγέτες οι οποίοι έδειξαν κατά τη διάρκεια της διαδρομής τους στην εξουσία, ότι διαθέτουν απόθεμα ιδεών. Οι σύγχρονες κοινωνίες, τέτοιους ηγέτες δεν τους σπρώχνουν σε… εργασιακή εφεδρεία. Τους αξιοποιούν.
