ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ
Οι φίλοι στις Βρυξέλλες με υποδέχτηκαν όπως πάντα. Ανοιχτόκαρδα. Για την Ελλάδα, και μετά την έναρξη της κρίσης, είχαν πάντοτε μια καλή κουβέντα. Αυτήν τη φορά, όμως, είχαν πολλές απορίες. Γιατί τόση παρακμή; Ο Μαρκ πληκτρολόγησε στον υπολογιστή και μου έδειξε μια σειρά από κείμενα που έγραψε στο μπλογκ του ο ανταποκριτής της γαλλικής «Liberation» στο Βέλγιο, κάτω από τον τίτλο «Εντυπώσεις ενός ταξιδιώτη από την Ελλάδα». Στην Ευρώπη δεν καταπίνουν το παραμύθι των πολυεθνικών που φοροδιαφεύγουν και του αθώου λαού που σηκώνει τα βάρη.
«Μια διάσημη ταβέρνα στην Υδρα, δύο ώρες με το πλοίο νοτιοδυτικά του Πειραιά. Τελειώνοντας ένα δείπνο, στο οποίο είχαμε μετάσχει καμιά δωδεκαριά άτομα. Ζητάμε το λογαριασμό. Φτάνει σ' ένα χαρτάκι που δεν έχει τίποτε επίσημο. Παραξενεύομαι και ζητώ θεώρηση της εφορίας. Οι Ελληνες φίλοι μου κάνουν ένα μορφασμό. Οχι, το αφεντικό δε δίνει επίσημες αποδείξεις, Εστω, να πληρώσω με κάρτα; Λυπάται, αλλά η ταβέρνα δεν έχει τερματικό. Για να το πω διαφορετικά, εδώ βρισκόμαστε μέσα στη μαύρη οικονομία. Καμία απόδειξη, πληρωμή μόνο με μετρητά, ούτε καν δελτίο παραγγελίας, έστω και συμβολικό. Η ταβέρνα δεν αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση. Κανένα από τα εστιατόρια του νησιού δε δίνει απόδειξη και πουθενά δεν μπορείς να πληρώσεις με πιστωτική. Ολη η καλή αθηναϊκή κοινωνία συχνάζει στην Υδρα, ανάμεσά της ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και ο υπουργός Οικονομίας. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι η εξαπάτηση γίνεται στα κρυφά.
»Το ίδιο και με τις μικρές πανσιόν του νησιού που διπλασιάζουν, με άψογη παρανομία, τις οικονομικές δυνατότητές τους. Αυτή όπου έμεινα, είχε επτά δωμάτια και χρέωνε τουλάχιστον πενήντα ευρώ τη διανυκτέρευση. Ητοι, 350 ευρώ ημερησίως. Επί τέσσερις μήνες το χρόνο (μίνιμουμ, γιατί πρέπει να υπολογίσουμε και την εβδομάδα του Πάσχα), 42 χιλιάδες ευρώ και στην πραγματικότητα αναμφίβολα περισσότερα. Αν αφαιρέσουμε τα έξοδα (καθαριότητα που επίσης πληρώνεται με μαύρα χρήματα, ηλεκτρικό), μένει ένας ωραίους πακτωλός στην τσέπη του ιδιοκτήτη (που δεν ξέρω ποια δουλειά κάνει τον υπόλοιπο χρόνο).
»Ολόκληρο το νησί φαίνεται να λειτουργεί ''στο μαύρο''. Οι οικοδομικές εργασίες γίνονται χωρίς απόδειξη, όπως κατάλαβα από ένα φίλο που τον συνάντησα μπροστά σε μια τράπεζα, στο λιμάνι, να κρατά χαρτονομίσματα των εκατό, διακοσίων και πεντακοσίων ευρώ. "Καταλαβαίνεις, υπάρχει ΦΠΑ 23%. Αν επιμείνεις για απόδειξη, οι εργασίες δε θα γίνουν ποτέ"».
Συμπέρασμα του επισκέπτη: το ίδιο με όσων ασχολούνται με την «ελληνική περίπτωση». Ολα ξεκινούν και τελειώνουν στη διαφθορά.
