ΖΕΖΑ ΖΗΚΟΥ
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Οι εκτυφλωτικοί προβολείς έσβησαν. H παρέλαση των ωραίων λόγων και των λαμπρών υποσχέσεων τελείωσε. Hταν όλοι τους τόσο ευτυχείς, καλοσιδερωμένοι και αισιόδοξοι.
Τέσσερα σχεδόν χρόνια μετά τη μεγαλειώδη εκλογή Ομπάμα, ο Ρόμνεϊ προπαγανδίζει πως οι Αμερικανοί ξεγέλασαν τους εαυτούς τους για τον πρόεδρό τους. Το παράδοξο είναι ότι δεν αναγνωρίζεται στον Ομπάμα μια ιστορική επιτυχία, καθώς απέφυγε να εκφυλιστεί η οικονομική κρίση σε κραχ τύπου 1929. Μια μερίδα της συντηρητικής «βαθιάς Αμερικής», η οποία εκφράζεται κυρίως από το τηλεοπτικό κανάλι Fox Νews, αφού συνήλθε από το σοκ της εκλογής του Ομπάμα, ξαναβρήκε γρήγορα τη φωνή της και εκμεταλλευόμενη τα μοιραία λάθη του Αμερικανού προέδρου τον έφθειρε ανελέητα για «σοσιαλιστική» παρέκκλιση.
Δύο μήνες απομένουν πλέον από την ιστορικά κρίσιμη «μονομαχία» Ομπάμα - Ρόμνεϊ της 6ης Nοεμβρίου και η Aμερική εισέρχεται πλέον στην κρίσιμη ευθεία των εκλογών που θα «κανιβαλίσει» και τις συνειδήσεις και τη γλώσσα. Οσοι νόμιζαν πως οι Pεπουμπλικανοί είναι το «κόμμα της γκάφας» είναι αφελείς. Ομως, αυτοί οι Pεπουμπλικανοί του Μ. Ρόμνεϊ θα ξεπεράσουν ακόμη και τις εξειδικευμένες ομάδες επικοινωνίας του Kαρλ Pόουβ (που υπήρξε επιτελικός εγκέφαλος όλων των προεκλογικών εκστρατειών του Mπους και αρχιτέκτονας της συμμαχίας των νεοσυντηρητικών με τη Xριστιανική Δεξιά). Η προχθεσινή ομιλία του Ρόμνεϊ στο συνέδριο του κόμματος, με σωστές δόσεις λαϊκισμού και πατριωτισμού, ήταν θλιβερά ανεπαρκής και αρκούντως επικίνδυνη. Με «κενές» υποσχέσεις νομίζει ότι μπορεί να «εξαπατήσει» μια άρρωστη χώρα.
Βεβαίως, η πολιτική της «απεξάρτησης» από το υπέρογκο χρέος και το εφιαλτικά υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα, έχει ήδη «δαιμονίσει» συνειδήσεις και θα «δαιμονοποιηθεί» έντονα από την Oυάσιγκτον. Κυρίως, όμως, η πανούργα και αποσπασματική παράθεση των χαρισμάτων του δίδυμου Ρόμνεϊ - Ράιαν που είναι ιδιαίτερα δημοφιλές φαίνεται να συσπειρώνει τη συντηρητική παράταξη και να δημιουργεί μια γόμωση απίστευτης εμβέλειας που ήδη τροφοδοτεί ενεργά τη δεξαμενή των ψήφων. Χωρίς αμφιβολία, ιδίως σε αυτούς τους καιρούς της υψηλής ανεργίας, ο φόβος της παρακμής και μαζί ο φόβος για την Κίνα, που είναι ο κύριος δανειστής των ΗΠΑ, έχουν μια θέση στην προεκλογική εκστρατεία. Ενα διαφημιστικό σποτ, από τα πολλά που ετοιμάζονται για τις οθόνες της αμερικανικής τηλεόρασης πριν από τις εξαιρετικά κρίσιμες εκλογές της 6ης Νοεμβρίου, είναι χαρακτηριστικό. Δείχνει ένα λαμπρό Κολοσσαίο στο απόγειο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, εικόνα που τη διαδέχεται αμέσως μία άλλη: το Κολοσσαίο όπως είναι σήμερα, ένα ερείπιο, που βεβαίως το θαυμάζουν οι τουρίστες, αλλά δεν παύει να είναι ερείπιο. Μετά περνάμε στην Αμερική του σήμερα. Με σαρκαστικό χαμόγελο κάποιοι Κινέζοι δηλώνουν πεπεισμένοι ότι εργάζονται για την παρακμή της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Πρόκειται βεβαίως για αρνητική διαφήμιση, μια άγρια καρικατούρα, με ένα πολύ απλοϊκό μήνυμα: ο Ομπάμα είναι ο νεκροθάφτης της Αμερικής, παίγνιο των Κινέζων, και επομένως ο κόσμος πρέπει να ψηφίσει τους Ρεπουμπλικανούς.
Πριν από τέσσερα χρόνια, η ηγεμονία των WASP (λευκοί - Aγγλοσάξονες - προτεστάντες) στην πολυπολιτισμική Αμερική δέχθηκε ισχυρό πλήγμα με την εκλογή του πρώτου μαύρου προέδρου. Ομως τώρα όλος -σχεδόν- ο πλανήτης απεύχεται ο ερχόμενος Νοέμβριος να επιφυλάσσει ένα εφιαλτικό πλήγμα: Την εκλογή ενός... μορμόνου - και μάλιστα με τη σημαία των Ρεπουμπλικανών, του συντηρητικού κόμματος που μέχρι πρόσφατα, επί προεδρίας Μπους, στηριζόταν αποφασιστικά στη χριστιανική Δεξιά.
Οι μορμόνοι αυτοπροσδιορίζονται ως χριστιανοί, αλλά αντιμετωπίζονται ως αιρετικοί από τη μεγάλη πλειονότητα των τελευταίων. Αυστηρή απαγόρευση του αλκοόλ, του καπνού, του καφέ και του τσαγιού, αποστολές προσηλυτισμού στο εξωτερικό (ο ίδιος ο Ρόμνεϊ βρισκόταν τον Μάη του ’68 στη Γαλλία, όπου πέρασε 30 μήνες προσπαθώντας ατελέσφορα να φέρει στον ορθό δρόμο απολωλότα πρόβατα), για να μη μιλήσουμε για τις πολυγαμικές σχέσεις των πιο σκληροπυρηνικών μορμόνων - όλα αυτά δεν φαίνονται και πολύ συμβατά με την Καινή Διαθήκη. Ωστόσο, οι Αμερικανοί είναι πολύ απασχολημένοι με την ανεργία, τις κατασχέσεις κατοικιών και την αναδουλειά των μικρών επιχειρήσεων, ώστε να δίνουν προτεραιότητα στη μεταφυσική.
Βέβαια να θυμίσω πως στο ίδιο το στρατόπεδο των Ρεπουμπλικανών, οι ανθυποψήφιοι του Ρόμνεϊ για το χρίσμα του υποψηφίου τον εμφάνισαν ως τυπικό δείγμα «ανάλγητου» κεφαλαιοκράτη, που δεν διστάζει να πετάξει σωρηδόν εργαζομένους στον δρόμο για να αυξήσει τα κέρδη του, θυμίζοντας τη θητεία του στην εταιρεία Bain Capital. Τον εξανάγκασαν, μάλιστα, να δώσει στη δημοσιότητα τα φορολογικά του στοιχεία, που έδειξαν ότι απολαμβάνει περιουσία 250 εκατ. δολαρίων κι ότι μόνο το 2010 είχε έσοδα 42,5 εκατ. ενώ ο φόρος που πλήρωσε ήταν μόλις 13,9% - αναλογικά μικρότερος από εκείνον της γραμματέως του, κατά τον γνωστό αφορισμό του μεγαλοχρηματιστή Γουόρεν Μπάφετ.
