Από… του χρόνου, το ιστορικό ημερολόγιο θα προσθέσει στις διακριτές αναφορές και αναμνήσεις του, τη 19η Μαρτίου του 2012, ως την ημέρα της εθνικής ντροπής. Την ημέρα που η Ελλάδα έγινε η πρώτη χώρα του σύγχρονου και θεωρητικά πολιτισμένου κόσμου, η οποία χρεοκόπησε στα χαρτιά. Και όσοι είχαν ποντάρει στα CDS της χρεοκοπίας αυτής, συμμετείχαν σε διεθνή δημοπρασία, προκειμένου να εισπράξουν τα κέρδη τους.
Στη σημερινή δημοπρασία των CDS λοιπόν, θα περισσεύει ο ενθουσιασμός όσων είχαν ποντάρει στην εθνική δυστυχία μιας χρεοκοπίας. Και φυσικά, δεν έμειναν άπραγοι όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά φρόντιζαν, κινώντας τα κατάλληλα νήματα στο παρασκήνιο, να προκαλούν καθυστερήσεις, κωλυσιεργίες, ακόμη και αναβολές στην ευρωπαϊκή προσπάθεια επαρκούς αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος. Της κρίσης χρέους της Αθήνας.
Η μέρα της ντροπής ωστόσο, μπορεί να εξελιχθεί σε εφαλτήριο εθνικής ρεβάνς. Αν η Δικαιοσύνη παρέμβει αυτεπάγγελτα, και παρακολουθήσει για το επόμενο διάστημα, τις… υπόγειες διαδρομές μεταξύ εκείνων που θα εισπράξουν σήμερα τα κέρδη από τα CDS, και εκείνων στους οποίους θα τα δώσουν κάποια στιγμή στο μέλλον. Ειδικά στην περίπτωση που αποδειχτεί ότι, μεταξύ εκείνων οι οποίοι είχαν ποντάρει σε CDS, είναι και «Έλληνες»… «πατριώτες».
Υπάρχει ωστόσο ακόμη ένα σκέλος της σημερινής διαδικασίας, που μπορεί να ξεκλειδώσει την εθνική διαδρομή προς ένα καλύτερο, περισσότερο αληθινό και συνειδητοποιημένο μέλλον: Αν αποδειχτεί ότι οι «Financial Times» είχαν δίκιο, στο ρεπορτάζ το οποίο δημοσίευσαν, υποστηρίζοντας ότι το πραγματικό ποσό που προσδοκούν να εισπράξουν οι κάτοχοι CDS δεν είναι 3,4 δισεκατομμύρια ευρώ, όπως υποστήριζαν οι αρμόδιοι, αλλά… 14 δισεκατομμύρια ευρώ, προκύπτει μείζον θέμα για την ενεργοποίηση των CAC’s. Που οδήγησε το PSI στο να χαρακτηριστεί πιστωτικό γεγονός, και να ξεκλειδώσουν έτσι τα CDS της χρεοκοπίας.
