Πέρασαν σχεδόν πέντε χρόνια από μια εξαιρετικά σκληρή εσωκομματική μάχη για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που λίγο έλειψε να τραυματίσει βαθύτατα το Κίνημα, και να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για την πολιτική και ιδεολογική διάσπασή του, που πιθανότατα θα το καταδίκαζε σε πολυετή εξορία από τη διεκδίκηση της εξουσίας.
Τότε όμως, στο όχι και τόσο μ
ακρινό 2007, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατάφεραν τελικά να βρουν ένα momentum συνεργασίας και συνεννόησης. Έτσι, διατήρησαν ακέραιη την ενότητα του ΠΑΣΟΚ, και μετά από δυο χρόνια, στις εθνικές εκλογές του 2009, το Κίνημα κατάφερε να επικρατήσει θριαμβευτικά της Νέας Δημοκρατίας, και να επανέλθει στην εξουσία.
Σήμερα, με εκείνη την ιστορική για το ΠΑΣΟΚ επικράτηση να φαντάζει μακρινό παρελθόν, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Ευάγγελος Βενιζέλος βρέθηκαν μπροστά στο ίδιο pontium, στην Ιπποκράτους. Για την τελετή παράδοσης του ΠΑΣΟΚ από τον γιο του ιδρυτή του, στα χέρια του πολιτικού που τον υπερασπίστηκε όσο κανείς την περίοδο του δύσκολου 1989.
Η συγκίνηση ήταν έκδηλη. Η σημειολογία προφανής. Και παρόλο που ο Γιώργος Παπανδρέου είναι εκείνος, μεταξύ των δυο, που δεν έχει την άρτια χρήση της ελληνικής ως προσωπικό προσόν και πολιτικό πλεονέκτημα, μάλλον περιέγραψε τη στιγμή και το μέλλον, περισσότερο πετυχημένα.
«Είναι μια νέα αρχή και για τους δυο μας», σχολίασε ο απερχόμενος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στον διάδοχό του. Και έτσι είναι. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος αναλαμβάνει τη σχεδόν… παράτολμη αποστολή να ξαναφτιάξει το ΠΑΣΟΚ από την αρχή, ώστε να έχει μια αξιοπρεπή παρουσία στις επικείμενες πρόωρες εκλογές.
Ενώ, ο Γιώργος Παπανδρέου από την πλευρά του, συνεχίζει στο τιμόνι της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Διατηρώντας για τον εαυτό του έναν διεθνή ρόλο που πάντα τον «γέμιζε» και τον εξέφραζε ενδεχομένως περισσότερο από εκείνον του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Το ενδιαφέρον είναι τι θα συμβεί, όταν συναντηθούν στο εγγύς μέλλον αυτές οι δυο ηγετικές πορείες.
