Επί δυόμισι ήδη χρόνια, οι Έλληνες ζούμε μιαν απίστευτη τραγωδία! Πέρασε καιρός για να καταλάβουν οι αθωότεροι, περί τίνος (περίπου) πρόκειται, αλλά τώρα σχεδόν όλοι ξέρουν.
Συντηρούν, άλλωστε, αυτή την ασάφεια (το περίπου), όχι μόνο όσοι έχουν συμφέροντα από τη διατήρηση της αβεβαιότητας– και πολλοί έχουν, και μεγάλα, μάλιστα- αλλά και οι αναρίθμητοι άσχετοι, που βρίσκουν την ευκαιρία να «αγοράσουν» δωρεάν ένα ψήγμα δημοσιότητας ή μια υπόσχεση «αξιοποίησης», εν καιρώ, από κάποιο Κόμμα ή τη δυνατότητα να πουλήσουν βιβλία, άρθρα, λόγους, εκπομπές κτλ. κτλ.
Πουλούν δηλαδή την Κρίση, ως… «καταναλωτικό αγαθό».
Το τέλος της Τραγωδίας δε φαίνεται στο βάθος του ορίζοντα. Μόνο η κορύφωσή της πλησιάζει, απειλητική.
Είναι ακόμη αδιευκρίνιστο το πώς θα εκδηλωθεί αυτή η κορύφωση, αν και η αβεβαιότητα ισχύει μόνο για όσους έχουν χάσει εντελώς κάθε φαντασία.
Έπειτα όμως και από το «εγχειρίδιο οδηγιών» του υπουργείου οικονομικών (που συνέταξαν προφανώς οι Δυνάμεις Κρούσης των «εταίρων» μας), το οποίο προβλέπει την κατάσχεση μισθών και συντάξεων άνω των 1.000 ευρώ και τη ποινική δίωξη των οφειλετών στο δημόσιο, ποσού άνω των 5.000 ευρώ, δεν χρειάζεται καν φαντασία. Η «κορύφωση» έχει απλώς δρομολογηθεί!
Κάποιας μορφής λυτρωτική «κάθαρση» θα… περαιώσει, αργά ή γρήγορα, το ζόφο. Πρέπει όμως εγκαίρως να αποτρέψομε τον κίνδυνο να καταστεί η «κάθαρση», τραγικότερη από την Τραγωδία. Υπάρχουν, δυστυχώς πολλά τέτοια παραδείγματα στην Ιστορία.
Το δύσκολο είναι ότι κανένα πρόβλημα, και πολύ περισσότερο καμιά λύση, δε μπορεί να αντιμετωπισθεί σε εθνικό επίπεδο. Όλοι δε οι «κανόνες δεοντολογίας» στις σχέσεις μεταξύ λαών και Κρατών έχουν «ελαστικοποιηθεί», περισσότερο και από τις εργασιακές σχέσεις.
Υπάρχει εν τούτοις μια ελπίδα. Και αυτή παραδόξως είναι ότι η «λάθος συνταγή» της λιτότητας επεκτείνεται (ελείψει άλλης, για την ώρα) σε διαρκώς περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης. Και μαζί, η αμφισβήτηση για την ορθότητά της, η διαρκώς μεγαλύτερη και οξύτερη αντίδραση και κινητοποίηση των ευρωπαϊκών λαών, με ορατό τον κίνδυνο για κοινωνική εξέγερση μεγάλης έκτασης.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναζητηθεί κατεπειγόντως η άλλη, η σωστή συνταγή. Η διαρκώς και πιο κραυγαλέα αναξιοπιστία των προβλέψεων της Ομάδας Τόμσεν του ΔΝΤ, άνοιξε το δρόμο για την αναθεώρηση της προσέγγισης.
Και αυτή δεν μπορεί παρά να είναι συνολική. Δεν υπάρχουν τρείς λύσεις. Υπάρχουν, διαζευκτικά, μόνο δύο. Και αυτές είναι: η διάλυση του ευρώ ή η συνολική αντιμετώπιση του χρέους των χωρών της Ευρωζώνης με την έκδοση Ευρωομολόγου, την μετατροπή της ΕΚΤ σε πραγματική Κεντρική Τράπεζα και την ταυτόχρονη εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος οικονομικής διακυβέρνησης.
Όλα τα άλλα είναι ημίμετρα, περιορισμένης χρονικά αντοχής. Ήδη οι σημαντικότεροι οικονομολόγοι και αναλυτές, αλλά και οι περισσότεροι θεσμικοί παράγοντες της Ευρώπης, έχουν αρχίσει να αποκλείουν ένα ένα αυτά τα ημίμετρα. Γρήγορα θα μείνει στο Τραπέζι η μόνη σωστή και αναγκαία λύση.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Hellenic Mail, 17.3.2012, με τον τίτλο «για να μη γίνει ¨η κάθαρση¨ τραγικότερη από την τραγωδία»
