Κάποιος κακός άνεμος έχει αρχίσει να πνέει για τη Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Όχι διότι κάποιος παράφρων λοχίας (ή και συνταγματάρχης) ονειρεύτηκε εξαίφνης τη «δόξα» του δικτάτορα Παπαδόπουλου αλλά γιατί η ιδέα της «εξουσίας των αρίστων», των επιφανών, των επαϊόντων, κατακτά εσχάτως έδαφος στους κύκλους που αυτοχαρακτηρίζονται (από απόσταση ασφαλείας) ως η « πνευματική και οικονομική ελίτ» της χώρας.
Δυστυχώς και μια μερίδα του Τύπου δείχνει να… γοητεύεται από αυτές τις «αριστοκρατικές» ιδέες και τις διακινεί αναλόγως, αν και ο Τύπος είναι που κινδυνεύει περισσότερο από κάτι τέτοιες εκτροπές.
Όλοι αυτοί (και μερικοί άλλοι, της προσκολλήσεως), θεωρούν ως αυτονόητο ότι εκείνοι, κατ’ εξοχήν, ανήκουν στην υψηλή κατηγορία των «αρίστων».Στην «αριστοκρατία», δηλαδή «που πρέπει» να κυβερνήσει (σε αγαστή συνεργασία με τον κ. Ράιχενμπαχ;) την Ελλάδα «άχρις καιρού». Ήδη… «έχουν πιάσει στασίδι».
Οπότε, τι χρειάζονται οι Εκλογές; Αυτές είναι διαδικασία της Δημοκρατίας που δε μπορεί να αναδείξει τους αρίστους, λένε και γράφουν οι ενδιαφερόμενοι. Αν μάλιστα είναι και πολύ περιορισμένος ο αριθμός των «αρίστων υπουργών» (π.χ. 6) τόσο το καλλίτερο. Θα κοστίζουν λένε, λιγότερο (ή μήπως περισσότερο;).
Βέβαια η «μετάθεση» του χρόνου των εκλογών, όπως προτείνει (μαζί με μερικούς δικούς μας) ο κ. Σόιμπλε, θα είναι –λένε- για μερικά μόνο τέρμινα. Όχι δηλ. για τα 30 χρόνια που θα κρατήσει η αποπληρωμή του χρέους του Μνημονίου. Αυτή η υπόσχεση… μας καθησυχάζει!
Μια… μικρή λεπτομέρεια, εν τούτοις, είναι το ποιος αποφασίζει για το ποιοι ακριβώς είναι οι «άριστοι» που θα μας κυβερνούν αυτά τα τέρμινα. Ο κ. Σόιμπλε π.χ. θα το αποφασίζει ή ο κ. Παπούλιας; Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ή ο Πρόεδρος των Βιομηχάνων; Μπορεί και ο αλήστου μνήμης κ. Ντερόουζ, ο οποίος είχε δηλώσει, τότε που ηγεμόνευε στη θέση του κ. Τόμσεν, ότι συνομιλούσε με τους «καλλίτερους Έλληνες». Δηλ. αυτός τους ξέρει τους… άριστους Έλληνες!
Βέβαια στην Ελλάδα έχομε μια σχετική… «τεχνογνωσία», στην οποία ίσως μπορούν να προσφύγουν οι ενδιαφερόμενοι.
Πρόκειται για την «εκλογή» από τη Χούντα Παπαδόπουλου, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, μακαριστού Ιερώνυμου Κοτσώνη.
Ο δικτάτορας, πριν κλείσει μήνας από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, και επειδή η μεγάλη πλειοψηφία της Ιεραρχίας της Εκκλησίας δεν ήθελε με κανένα τρόπο να τον εκλέξει Αρχιεπίσκοπο, διόρισε ο ίδιος μια Σύνοδο των «αρίστων» Αρχιερέων, περιορισμένης σύνθεσης, την οποία ονόμασε «αριστίνδην».
Αυτή, με τη σειρά της, εξέλεξε στις 14 Μαϊου 1967 τον «άριστο» για τη χούντα και τη Δυναστεία, τον πρωθιερέα των ανακτόρων Αρχιμ. Ιερώνυμο Κοτσώνη.
Τον κανονικό τότε Αρχιεπίσκοπο, τον μακαριστό Χρυσόστομο Β’, μια μεγάλη Μορφή της Ορθοδοξίας και του Γένους, που αρνήθηκε να παραιτηθεί από το Θρόνο, μη αναγνωρίζοντας τη νομιμότητα του καθεστώτος, η χούντα τον απέλυσε με συνοπτικές διαδικασίες.
Ο Ιερώνυμος Α’ παραιτήθηκε μεν από Αρχιεπίσκοπος το 1973, αλλά οι πληγές που άνοιξε στην Εκκλησία αυτή η χουντική διαδικασία της «Αριστίνδην» Συνόδου και η «εκλογή» του «αρίστου» της, δεν έχουν ακόμη εντελώς επουλωθεί.
Σε κάθε περίπτωση εμείς έχουμε Δημοκρατία και θέλουμε μόνο αυτό το πολίτευμα. Τη Δημοκρατία!
Είτε αρέσει στους Γερμανούς και την Τρόικα είτε δεν αρέσει.
Δημοκρατία δε, σημαίνει εκλογές. Είτε αρέσουν στον κ. Σόιμπλε και στους δικούς του (και σε μερικούς «δικούς μας») είτε δεν αρέσουν.
Εκλογές λοιπόν, το συντομότερο
