Ο τσάρος που άλλαξε τον κόσμο

                                                                               ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ

Στις 23 Δεκεμβρίου του 1777, η ρωσική ιστορία θα πρέπει να ένιωσε ένα σκίρτημα δημιουργικού μεγαλείου, μετά τη γέννηση του Αλέξανδρου Παύλοβιτς, ο οποίος επρόκειτο να γίνει ο Αλέξανδρος ο Α΄, τσάρος της Ρωσίας. Ίσως ο σημαντικότερος, και πάντως εκείνος, στην εποχή του οποίου γράφτηκαν τα πρώτα κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας της ανθρωπότητας.

Υπήρξε μεγάλος ηγέτης, ενδεχομένως όχι τόσο λόγω της εσωτερικής πολιτικής του, που δεν έδωσε πειστικές και αποτελεσματικές απαντήσεις στις ανάγκες του λαού του, αλλά χάρη στη διεθνή παρουσία του.

Ήταν εκεί όταν ο Ναπολέων προσπάθησε να δημιουργήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, κάτω από την αύρα του γαλλικού πνεύματος, αρνήθηκε ωστόσο τη στρατηγική συμμαχία που του πρότεινε ο Γάλλος μονάρχης. Τον πολέμησε ως το τέλος, και συνέβαλε στο Βατερλό.

Ο Αλέξανδρος ο Α’ πρωτοστάτησε στη δημιουργία της Ιερής Συμμαχίας, επηρεαζόμενος καθοριστικά από τον Μέτερνιχ. Εκείνον που έμελλε και να καθορίσει τις τύχες της ηπείρου μας, υψώνοντας εμπόδια σε όσους λαούς, όπως οι Έλληνες διεκδικούσαν την ελευθερία τους.

Απ’ την άλλη, ο Αλέξανδρος ο Α΄ επηρεαζόταν για ένα διάστημα και από τον Ιωάννη Καποδίστρια, εκείνον που έδωσε τα πάντα για τον Αγώνα. Στην πράξη και όχι σχηματικά, ή στα λόγια, αφού χάρισε στο έθνος όλη την περιουσία του, και στο τέλος και τη ζωή του.

Επί ημερών του, η Ρωσία προέβαλε ως το ισχυρό, αντίπαλο και… γειτνιάζον δέος προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία, με αποτέλεσμα η Υψηλή Πύλη να μην αισθανθεί ποτέ άνετα, πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά.

Επί ημερών του ακόμη, μπήκαν οι βάσεις για την… επανάσταση των μπολσεβίκων, ακριβώς επειδή, αφοσιωμένος στην εξωτερική πολιτική του, δεν προχώρησε στις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις που θα έδιναν στους Ρώσους την ευχέρεια να οικοδομήσουν ένα σύγχρονο μέλλον. Με αποτέλεσμα, αργότερα… να έρθουν τα σοβιέτ.