Για τις ανάγκες της κουβέντας μας, ας θυμηθούμε, μία-δύο από τις ατελείωτες λεκτικές επιθέσεις του κ. Χρυσοχοϊδη στην εκπομπή του κ. Παπαχελά, κατά του ΠΑΣΟΚ, κατά του Γιώργου και φυσικά κατά του εαυτού του:
«..Δεν είχαμε καμιά απολύτως πολιτική προετοιμασία, δεν είχαμε καμία ιδεολογική ωριμότητα και, τελικώς, δεν είχαμε και καμία διαχειριστική δυνατότητα να διαχειριστούμε ένα πράγμα που έσκασε στο κεφάλι μας εκείνη τη στιγμή» «..Δεν πρέπει να ξαναγίνει τέτοιο κακό που έγινε στον τόπο, όπως έγινε τα δύο προηγούμενα χρόνια»
Όποιος διαβάσει αυτά τα λόγια και φυσικά κι όλα τα άλλα που συνθέτουν την εν λόγω συνέντευξη, θα νομίσει πως προέρχονται από το στόμα είτε ενός πρώην υπουργού που βρισκόταν σε κάποια κυβέρνηση προ τριακονταετίας και τώρα στο βαθύ του γήρας, δηιγείται ιστορίες στα εγγόνια του για την πτώχευση της Ελλάδας, είτε κάποιου που ουδέποτε έγινε υπουργός, έμεινε για πάντα στην αντιπολίτευση κρίνοντας το έργο όσων οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή.
Αφού λοιπόν ο κ. Χρυσοχοϊδης παραδέχθηκε πως οι συνάδελφοί του, ο αρχηγός του και όλη τους η πολιτική, οδήγησαν την Ελλάδα στο χάος, τι πράττει ο ίδιος σήμερα; Ποια η εθνική σκοπιμότητα της παραμονής του στην κυβέρνηση; Αφού οι συνάδελφοί του είναι οι ίδιοι, ο κομματικός αρχηγός του είναι ο ίδιος, η πολιτική είναι αυτή της φοροεπιδρομής και το ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ: η χώρα είναι βυθισμένη στην ύφεση και την μη ανάπτυξη, ο ίδιος ως υπουργός Ανάπτυξης, τι ακριβώς, πολιτικά πρεσβεύει;
Αφού δια των δημοσίων δηλώσεών του έχει καταγγείλει τον ίδιο του το εαυτό, γιατί «του» επιτρέπει, να έχει υπουργικό θώκο;
Ως ανταμοιβή του θάρρους του, να καταγγέλλει; ή πιστεύει πως είμαστε τόσο «ιθαγενείς» που ακόμη στο φόβο της Χρυσοχοϊδο-ακυβερνησίας προτιμούμε ένα υπουργό αυτο-καταγγελλόμενο;
Η λογική του παραλόγου, για κάποιον που «ηγείται;» των ΕΣΠΑ και της Ναυτιλίας, της βαριάς βιομηχανίας της Ελλάδας.
Η χώρα βυθίζεται, 4 εκατομμύρια ζουν στη φτώχεια –λόγια του κ. Χρυσοχοϊδη- και ο ίδιος εκτιμά πως η χώρα τον έχει ακόμη ανάγκη.. μεγάλη ανάγκη!
Ποιος στον υπουργείο του, του δίνει πλέον σημασία, όταν έχει αυτο-εξαιρεθεί και αυτο-υποβιβαστεί πολιτικά και διοικητικά, ειδικά εν μέσω διαχείρισης της κρίσης.
Και εντάξει η πολιτική ευθύνη… άντε και έγινε η υπέρβαση από τον κ. Χρυσοχοϊδη και την ανέλαβε για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου, δεν μας είπε όμως, την τεράστια οικονομική, κοινωνική και εθνική ζημιά που υπέστη η Ελλάδα, ποιος θα την πληρώσει;
Αν αυτές τις καταγγελίες τις είχε κάνει μέλος του διοικητικού συμβουλίου, μίας μεγάλης εταιρίας, οι μέτοχοι θα είχαν κινηθεί με όλα τα νόμιμα μέσα, για την αποζημίωσή τους και φυσικά θα είχαν αποκαθηλώσει τον καταγγέλλοντα και συνεργό.
Εδώ οι μέτοχοι είναι όλοι οι πολίτες και η καραμέλα πως οι πολιτικές κρίνονται στις κάλπες, έχει τελειώσει. Σήμερα υπάρχουν σοβαρές ευθύνες. Συμπολίτες μας, κυριολεκτικά βασανίζονται. Όλων των κομμάτων.. Η Ελλάδα παλεύει καθημερινά για την Εθνική της αυτοτέλεια.
Το πρόβλημα, είναι Εθνικό και όχι ΠαΣοΚικό. Ουδείς ενδιαφέρεται τουλάχιστον εξ όσων ΠΕΙΝΟΥΝ, και όσων αγωνιούν για το αύριο, αν θα γίνει η ηρωϊκή έξοδος δια πολιτικά άκαιρων δηλώσεων του κ. Χρυσοχοϊδη.
Διότι η συμμετοχή σε κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης και ειδικού σκοπού, επισύρει τεράστιες εθνικές ευθύνες.
Οι εταίροι μας, παρακολουθούν τις καταγγελίες όλων ΚΑΙ ουδέν εξυπηρέτησαν εθνικά, αυτές του υπουργού Ανάπτυξης και Ναυτιλίας.. ξέχασα και Ανταγωνιστικότητας.
Την ώρα που ακόμη δανειζόμαστε και διαπραγματευόμαστε, την πιο κρίσιμη ίσως στιγμή της Ελλάδας και της Ευρώπης, βγαίνουμε και τους φωνάζουμε, πως είμαστε ανίκανοι και θεσμικά και διαχειριστικά..
Πάμε και στον κ. Κουτρουμάνη, τον πρώην συνδικαλιστή, μαχητή του κεκτημένου και της κοινωνικής αδικίας, όπως άλλωστε αναφέρει και το βιογραφικό του, στην προσωπική του ιστοσελίδα: «Έχει διαμορφώσει και διατυπώσει συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις για τη διασφάλιση του Δημόσιου και Κοινωνικού χαρακτήρα του Ασφαλιστικού Συστήματος, προτάσεις που υποστηρίζουν τις θέσεις των Κοινωνικών Κινημάτων… Σημαντική είναι η παρέμβαση του για την υπεράσπιση των Κοινωνικών Δικαιωμάτων μέσα από την πλούσια αρθρογραφία του στον τύπο, ενώ με τη συνεχή παρουσία του στα έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προέβαλε τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, τόσο όσον αφορά την επαφή τους με τα Ασφαλιστικά Ταμεία αλλά κυρίως αναδεικνύοντας την ανασφάλεια και αβεβαιότητα του απλού εργαζόμενου και συνταξιούχου από την αποδιοργάνωση του Κοινωνικού Κράτους».
Ένα μόνο σχόλιο: είναι απορίας άξιο πως οι περισσότεροι πολιτικοί, οι προερχόμενοι από το σωλήνα του συνδικαλισμού, ήτοι της μη πραγματικής γνώσης της αγοράς, της εργασίας του μόχθου και των ρεαλιστικών καθημερινών προβλημάτων της κοινωνίας, όταν τους δοθεί η εξουσία, επιτίθενται τόσο ανάλγητα στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, που μέχρι χτες ήταν το άρμα τους για μια θέση στη Βουλή..
Έχει χαθεί κάθε αίσθημα ηθικής και κοινωνικής ευθύνης, κάποιοι θεωρούν πως είναι αναντικατάστατοι..
Δυστυχώς για την Ελλάδα, αυτή την ύστατη ώρα, την ώρα της ανάγκης για Εθνική Συνοχή, η μικροκομματική ιδιοτέλεια και οι προσωπικοί εγωισμοί πρυτανεύουν.
Δυστυχώς για την Ελλάδα, κάποιοι παραμένουν στις θέσεις τους.
