Για πολλούς είναι το τελευταίο μεγάλο ταλέντο της ρωσικής πολιτικής, και το μέλλον του προδιαγράφεται λαμπρό. Για άλλους, υπήρξε ο χρήσιμος σύμμαχος του Βλαντιμίρ Πούτιν. Με την έμφαση να δίνεται στο «χρήσιμος» και όχι στο «σύμμαχος».
Το 2008 ο Ντιμίτρι Μεντβέντεφ εξελέγη Πρόεδρος της Ρωσίας, επειδή το Σύνταγμα της χώρας δεν επέτρεπε στον Πούτιν να διεκδικήσει μια τρίτη συνεχόμενη θητεία. Και παρά τους επιφανειακούς ή ουσιαστικούς κλυδωνισμούς στη σχέση τους, το διάστημα που ακολούθησε, συμφώνησε αδιαμαρτύρητα να… κάνει χώρο για τον μέντορά του, ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2012, και να διεκδικήσει για τον εαυτό του το αξίωμα του πρωθυπουργού.
Ως επικεφαλής των συνδυασμών του κόμματος Ενωμένη Ρωσία στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, που προκάλεσαν αντιδράσεις και κινητοποιήσεις, καθοδηγούμενες ή μη, χρεώθηκε κατά ένα μεγάλο μέρος την κοινωνική αποδοκιμασία.
Βρίσκεται δε σε σύγκρουση με τους επιφανέστερους άλλους στενούς συνεργάτες του Βλαντιμίρ Πούτιν, σε σημείο που να μην ανήκει στη σφαίρα του απραγματοποίητου, η προοπτική να μην είναι τελικά εκείνος τον οποίο θα ορίσει ο πραγματικός «τσάρος» της Ρωσίας, πρωθυπουργό.
Από την πλευρά του πάντως, ο Ντιμίτρι Μεντβέντεφ εγγράφει υποθήκες για το μέλλον. Αξιοποιεί τα social media για να στέλνει τα μηνύματά στη ρωσική κοινωνία. Κρατάει αποστάσεις από πτυχές της πολιτικής Πούτιν που περιγράφονται ως… αυταρχικές. Μιλάει για την αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού της πολιτικής ζωής της Ρωσίας.
Το μέλλον θα δείξει αν ο Ντιμίτρι Μεντβέντεφ θα αποτελέσει το ηγετικό ισοδύναμο του Βλαντιμίρ Πούτιν, και θα είναι εκείνος που θα τον διαδεχθεί… στην πράξη, στην ηγεσία της Ρωσίας. Έχει ενδιαφέρον πάντως ότι κατάφερε να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί. Και να είναι ακόμη εδώ…
