Ο οδικός χάρτης για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, είναι μάλλον ξεκάθαρος, μετά τα όσα είπε ο Γιώργος Παπανδρέου στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου. Εκ νέου Πολιτικό Συμβούλιο, Εθνικό Συμβούλιο, Συνέδριο, και εν συνεχεία εκλογή Προέδρου από τη βάση.
Οι εκκρεμότητες που υπάρχουν είναι ουσιαστικά δυο: Η πρώτη έχει να κάνει με τον χρονικό ορίζοντα των παραπάνω πρωτοβουλιών. Με το πόσο σύντομα δηλαδή θα λήξει το θέμα της ηγεσίας. Πριν, ή μετά τις βουλευτικές εκλογές, στις οποίες το ΠΑΣΟΚ προετοιμάζεται… ψυχολογικά για μια βαριά ήττα. Η δεύτερη, αφορά στο ποιοι θα θέσουν υποψηφιότητα.
Κάπου εδώ, το σενάριο του μέλλοντος του ΠΑΣΟΚ γίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον. Όλοι ποντάρουν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν θα είναι και πάλι υποψήφιος. Θα επιδιώξει να αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά, και να διεκδικήσει ενδεχομένως διεθνείς ρόλους.
Τι θα συμβεί λοιπόν αν αυτή η βεβαιότητα… αμβλυνθεί; Αν ο Γιώργος Παπανδρέου αποφασίσει να είναι και πάλι υποψήφιος; Η λογική λέει ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί. Με τη λογική όμως, δεν θα είχε προκύψει κανένα μεγάλο άλμα προόδου για την ανθρωπότητα. Ούτε για τους πολιτικούς σχηματισμούς.
Ο Γιώργος Παπανδρέου γνωρίζει ότι οι προσωπικές εφεδρείες του στην ελληνική κοινωνία, έχουν μηδενικό περιεχόμενο. Η πλειοψηφία των πολιτών του χρεώνει την προσφυγή στο Μνημόνιο, τις αστοχίες της διακυβέρνησής του, το δημοψήφισμα. Δεν είναι electable, όπως θα έλεγαν οι Αμερικανοί.
Όλα αυτά ωστόσο θα άλλαζαν, αν αποφάσιζε την υπέρβαση. Αν αποφάσιζε να μιλήσει στον ελληνικό λαό για το τι πραγματικά συνέβη. Όχι στο ξεκίνημα της κυβερνητικής θητείας του, τότε που οι μοιραίες για τη χώρα αποφάσεις βαρύνουν τον ίδιο και μόνο. Αλλά στο τελείωμά της. Για το κατά πόσο δέχτηκε πιέσεις από συμφέροντα. Για το αν υπήρξε κίνημα ανατροπής του μέσα από το ΠΑΣΟΚ, με τη σύμπραξη «πρόθυμων» εξωθεσμικών παραγόντων, όπως πολλές φορές έχουν υπονοήσει στελέχη που βρίσκονται στο πλευρό του.
Τότε, ενδεχομένως, ο Γιώργος Παπανδρέου να εξασφάλιζε την ανοχή της κοινωνίας, τουλάχιστον των οπαδών του ΠΑΣΟΚ. Να πετύχαινε ότι θα του επέτρεπαν να τους μιλήσει. Και εκείνοι να τον ακούσουν με προσοχή.Δεν θα είχε ενδιαφέρον; Ειδικά όταν οι υποψήφιοι διάδοχοι δεν δείχνουν να ενώνουν, αλλά μάλλον να διχάζουν το ΠΑΣΟΚ. Πόσο μάλλον να είναι σε θέση να διαμορφώσουν κοινωνικές συμμαχίες και πλειοψηφίες.
