ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Η εγκυρότητα του «Time» δεν αμφισβητείται. Δεν συμβαίνει ωστόσο το ίδιο με τις έρευνες, τις δημοσκοπήσεις και τις ψηφοφορίες που πραγματοποιεί. Το βέβαιο πάντως είναι ότι και αυτές ακόμη δημιουργούν… θορυβώδεις συζητήσεις, όπως συμβαίνει με την τελευταία ψηφοφορία αναφορικά με το «πρόσωπο της χρονιάς», για το 2011.
Στην πρώτη θέση λοιπόν, μπορεί να συναντήσει κανείς, και μάλιστα με χαώδη διαφορά από τον δεύτερο, τον Ταγίπ Ερντογάν. Τον Τούρκο ηγέτη, και πρώτο από την εποχή του Κεμάλ, που διεκδικεί με αξιώσεις τον χαρακτηρισμό «Ατατούρκ».
Η επιλογή Ερντογάν ωστόσο, δεν ήταν απόλυτα αθώα. Προέκυψε ως αποτέλεσμα μιας συντονισμένης καμπάνιας της Τουρκίας, η οποία κατάφερε να επιβάλλει τον πρωθυπουργό της ως πιο σημαντική προσωπικότητα της χρονιάς, σύμφωνα με τους χρήστες του διαδικτύου. Γιατί, εκκρεμεί ακόμη η ετυμηγορία των συντακτών του «Time», που μάλλον θα έχουν διαφορετική άποψη.
Το πόσο συντονισμένα λειτούργησε η τουρκική προπαγάνδα αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο Ταγίπ Ερντογάν συγκέντρωσε περισσότερες από 120.000 προτιμήσεις, την ώρα που ο δεύτερος είχε μόλις 74.000. Μόνο που τον δεύτερο τον λένε… Λιονέλ Μέσι, δηλαδή τον καλύτερο αυτή τη στιγμή ποδοσφαιριστή του κόσμου, σε μια εποχή κατά την οποία η ανθρωπότητα αναζητεί στο άθλημα των μαζών, έστω και στιγμιαίο αποπροσανατολισμό από μια προβληματική καθημερινότητα.
Η πρωτιά Ερντογάν στηρίχτηκε σε δυο κυρίως επιχειρήματα: Η τουρκική οικονομία, όχι μόνο αντέχει στην κρίση, αλλά βρίσκεται και σε στάδιο ανάκαμψης, σε πείσμα της διεθνούς κρίσης. Ταυτόχρονα, απολαμβάνει μεγάλης δημοφιλίας στον αραβικό κόσμο, έναν κόσμο που δεν μοιάζει σε τίποτα με τον… περσινό, λόγω των εξεγέρσεων της «αραβικής άνοιξης».
Έστω και σε επίπεδο εντυπώσεων, η Τουρκία κατάφερε να κάνει για ακόμη μια φορά επίδειξη δύναμης. Και να επιχειρεί να εμφανιστεί ως… το κέντρο του κόσμου. Φυσικά δεν είναι. Και το γνωρίζουν οι ίδιοι οι Τούρκοι. Ορισμένες όμως δόσεις εθνικής υπερηφάνειας, είναι εξαιρετικά χρήσιμες.
