ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Ο… αστικός θρύλος λέει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν βρήκαν ποτέ τη δύναμη να συμβιβαστούν με την αδυναμία τους να καταφέρουν να ξεφορτωθούν τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Τον πολιτικό ηγέτη που συντονίστηκε με τον σφυγμό της ρωσικής κοινωνίας, και έδωσε σε έναν ιστορικά περήφανο λαό, το δικαίωμα να αισθάνεται και πάλι ότι πρωταγωνιστεί στις διεθνείς εξελίξεις.
Η τελευταία ζαριά των… επιγόνων του Χένρι Κίσινγκερ ήταν η εκλογή Μεντβέντεφ, ή μάλλον, η επανεκλογή του το 2012. Έστω κι αν όλοι καταλαβαίνουν ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν παραμένει ο πραγματικός κυρίαρχος της Ρωσίας, ακόμη και από το… εξοχικό του.
Η μάχη που δόθηκε παρασκηνιακά, μάλλον κρίθηκε τη στιγμή που ο Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε τη συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας της Rosneft με την Exxon. Με τον Ντιμίτρι Μεντβέντεφ να παρακολουθεί… από την τηλεόραση.
Για τους πολιτικούς αναλυτές στις Ηνωμένες Πολιτείες κα τη Ρωσία, η συγκεκριμένη συμφωνία έδειξε ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν επιστρέφει στο Κρεμλίνο. Δείχνει ωστόσο και κάτι ακόμη: Ότι ο Λευκός Οίκος… συμβιβάστηκε, και βρήκε μια φόρμουλα επικοινωνίας με τον πολιτικό ηγέτη που κατηγορεί τις ΗΠΑ για τον διαβρωτικό ρόλο τους στην παγκόσμια οικονομία, και την επιδείνωση της κρίσης.
Και η φόρμουλα είναι οι… δουλειές για το πετρέλαιο. Από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, οι δυο υπερδυνάμεις πέρασαν στο κεφάλαιο «business as usual». Αν λοιπόν ο Βλαντιμίρ Πούτιν αποτελεί το ένα συμβαλλόμενο μέρος της μεγάλης συμφωνίας, ο Μπαράκ Ομπάμα είναι η προφανής αναγκαία δεύτερη συνιστώσα. Γιατί, αν μετά τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, «μπλέξουμε» με τους υστερικούς υποψηφίους και την ακραία νοοτροπία του Tea Party… τα προβλήματα θα επιστρέψουν.
