Ο Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης κ. Σταύρος Καλαφάτης, με αφορμή την έναρξη της εφαρμογής του μέτρου επιβολής ειδικού φόρου κατανάλωσης στο φυσικό αέριο από την 1η Σεπτεμβρίου 2011, έκανε την παρακάτω δήλωση:
"Η επιβολή από σήμερα (1η Σεπτεμβρίου 2011) ειδικού φόρου στην κατανάλωση φυσικού αερίου, είναι ένα ακόμη μέτρο που εφαρμόζεται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χωρίς προηγούμενη μελέτη. Χωρίς συνυπολογισμό της σχέσης ζημιάς και οφέλους από την εφαρμογή του και το κυριότερο, με πλήρη αδιαφορία για την επιπλέον οικονομική επιβάρυνση που επιφέρει στους καταναλωτές.
Σήμερα, η κυβέρνηση υλοποιώντας τελικά το συγκεκριμένο μέτρο, ακυρώνει όλη την προηγούμενη - εδώ και μια 15ετία - πολιτική της χώρας που ήταν υπέρ της ενίσχυσης της διείσδυσης του φυσικού αερίου στα ελληνικά νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
Η εμμονή της κυβέρνησης για την επιβολή ενός τέτοιου φόρου δείχνει ότι η ίδια δεν αντιλαμβάνεται ότι το μέτρο αυτό θα επιφέρει:
• Μείωση στη διείσδυση του φυσικού αερίου, σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, με δυσμενείς συνέπειες στο περιβάλλον.
• Άδικη επιβάρυνση σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, που ήδη έχουν προβεί σε αντίστοιχη πολυδάπανη ενεργειακή υποδομή, για την εγκατάσταση φυσικού αερίου, με κίνητρο τις μέχρι προσφάτως διαβεβαιώσεις όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι θα απολαμβάνουν φθηνότερη τιμή.
• Αναγκαστική αύξηση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας, με συνακόλουθη επιβάρυνση των καταναλωτών, αφού σημαντικό τμήμα της ηλεκτροπαραγωγής στηρίζεται πλέον στη χρήση φυσικού αερίου.
• Πλήγμα στην ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων και ιδιαίτερα των πιο ενεργοβόρων, οι περισσότερες από τις οποίες είναι εξαγωγικές.
Απέναντι σε όλες αυτές τις επισημάνσεις και προειδοποιήσεις μας, η κυβέρνηση δεν παραθέτει πειστικά επιχειρήματα για τη σχέση μεταξύ φορολογικού οφέλους και των πολλαπλών ζημιών που θα επιφέρει το εν λόγω μέτρο στην εθνική οικονομία, στο περιβάλλον και τους καταναλωτές.
Άραγε οι πολλαπλές αρνητικές συνέπειες που συνεπάγεται η τάση εξίσωσης της τιμής του φυσικού αερίου με αυτής του πετρελαίου, είναι δυνατόν να αντισταθμιστούν από αντίστοιχης σημασίας εισπρακτικά οφέλη;
Η κυβέρνηση και στο χώρο της ενέργειας είτε αδυνατεί να βρει λύσεις στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει είτε αυτές που βρίσκει λειτουργούν εις βάρος των καταναλωτών».
