ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Την προηγούμενη εβδομάδα, ο Χοακίν Αλμούνια, με την άνεση που του προσφέρει το γεγονός ότι κρατούσε για αρκετά χρόνια στα χέρια του το τιμόνι της ευρωπαϊκής οικονομίας, μίλησε απερίφραστα, ως ένα σημείο με πολιτικό κυνισμό, για το ενδεχόμενο διάλυσης της ευρωζώνης.
Πάντα υπό το πρίσμα της αδυναμίας της σημερινής πολιτικής ηγεσίας της Ευρώπης να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, να χαράξει μια συγκροτημένη πορεία προς το μέλλον, να επηρεάζει και όχι να παρακολουθεί τις εξελίξεις, άβουλη, μοιραία και άτολμη.
Ο Ισπανός χτύπησε ουσιαστικά καμπανάκι κινδύνου. Μόλις όμως διαπίστωσε ότι η συζήτηση επικεντρώνεται και πάλι στην Ελλάδα, και μάλιστα με κομιστές του σχετικού μηνύματος το «ιερατείο» των Βρυξελλών (Σόιμπλε, Τρισέ, Γιούνκερ, Ρεν), ο Χοακίν Αλμούνια μίλησε το ίδιο ξεκάθαρα, αλλά προς την κατεύθυνση της υπεράσπισης της Ελλάδας.
«Αυτή η περίπτωση δεν θα συμβεί ποτέ», δήλωσε ο Χοακίν Αλμούνια, αναφερόμενος στα σενάρια εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, λόγω της αδυναμίας των Αθηνών να εκπληρωθούν οι συμβατικές υποχρεώσεις τις οποίες έχει αναλάβει η Ελλάδα, έναντι των εταίρων-δανειστών.
Ο άλλοτε ηγέτης του ισπανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος πάντως, δεν περιορίστηκε στην αναφορά του για την Ελλάδα. Κάλεσε τις πλούσιες χώρες του Βορρά, δηλαδή… πρωτίστως και κυρίως τη Γερμανία, να καταβάλλουν περισσότερες προσπάθειες για τις χώρες του Νότου, οι οποίες αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα.
Ταυτόχρονα βέβαια, κάλεσε και τις χώρες του Νότου… δηλαδή και κυρίως την Ελλάδα, να συνεχίσουν τις προσπάθειες ανάκαμψης και δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Φυσικά, το δίπολο στο οποίο αναφέρθηκε ο Χοακίν Αλμούνια δεν είναι ισοβαρές. Η επίκληση-προτροπή για δημοσιονομική εξυγίανση, μπορεί και να αφορά μονάχα… λόγια και υποσχέσεις. Όπως συνέβη με την Ελλάδα. Ενώ αντίθετα, το αίτημα για συνέχιση της παροχής βοήθειας από τις ισχυρές προς τις αδύναμες χώρες, είναι εξαιρετικά χειροπιαστό. Περιλαμβάνει ευρώ, δόσεις δανείου, εκταμιεύσεις. Και μάλιστα άμεσα.
