60%, δηλαδή 120.000 δημόσιοι υπάλληλοι, θα μπουν σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας για ένα χρόνο και στη συνέχεια θα απολυθούν.Αναρωτιέται άραγε κανείς τι θα συμβεί όταν 120.000 οικογένειες μείνουν ξαφνικά στο δρόμο. Και μάλιστα εμείς πιστεύουμε ότι αυτό θα είναι μόνο μια αρχή. Δεν θα ήταν φρόνιμο να επαναπαυτούν οι υπόλοιποι, ακόμα και εκείνοι του στενού δημόσιου τομέα που καλύπτονται από την μονιμότητα. Σκέφτεται άραγε κανείς, πως αυτές οι οικογένειες θα ζήσουν; Έχουν προγραμματίσει μια ζωή αυτοί οι άνθρωποι. Πως θα πληρώσουν δάνεια που σίγουρα έχουν πάρει; Τι επιπτώσεις θα έχει η απόλυσή τους την κατανάλωση, στα φορολογικά έσοδα, στα ασφαλιστικά ταμεία, στην εξόφληση των δανείων προς τις τράπεζες;Θα πείτε βέβαια ότι τα ίδια ισχύουν και για τους απολυμένους του ιδιωτικού τομέα. Ναι, αλλά εδώ πρόκειται για ένα μεγάλο και ξαφνικό προγκρόμ, που δεν νομίζουμε ότι θα το αντέξει το πολιτικό σύστημα και εδώ που τα λέμε, μακάρι.
