Την παρέμβαση του εισαγγελέα διαφθοράς Θεσσαλονίκης προκάλεσε η εξέλιξη με το έργο της υποθαλάσσιας αρτηρίας που δεν έγινε ποτέ με υπαιτιότητα του δημοσίου και έχει πλέον συνέπεια την καταβολή αποζημίωσης 73 εκατ. ευρώ από το δημόσιο κορβανά.
Με αφορμή το δημοσίευμα της “Μ” για την καταβολή της πρώτης δόσης της αποζημίωσης, ο εισαγγελέας Αργύρης Δημόπουλος ζήτησε να διερευνηθεί εάν έχει τελεστεί το αδίκημα της απιστίας σε βάρος του δημοσίου, αναζητώντας ευθύνες από κρατικά στελέχη.
Του Κώστα Καντούρη
Η έγκριση της καταβολής δόσης αποζημίωσης ύψους 3,7 εκατ. ευρώ δημοσιεύτηκε την περασμένη Παρασκευή στη “Διαύγεια” μετά το σύνολο των αποφάσεων που εκδόθηκαν έπειτα από τις προσφυγές της κοινοπραξίας και του δημοσίου. Η αποζημίωση θα δοθεί στις εταιρείες της κοινοπραξίας “Θερμαϊκή οδός”, δηλαδή στις “Άκτωρ”, “Boscalis” και “Archirodon Group” και αφορά τις δαπάνες που έγιναν για τις μελέτες, τις γεωτρήσεις και τους μισθούς των 40 επιστημονικών συνεργατών που απασχολήθηκαν επί δυόμισι χρόνια.
Ο εισαγγελέας διαφθοράς με την παραγγελία της διενέργειας προκαταρκτικής εξέτασης ζήτησε από την περιφερειακή διεύθυνση του ΣΔΟΕ Κεντρικής Μακεδονίας να εξεταστούν όλες οι πτυχές της υπόθεσης του έργου. Συγκεκριμένα ζήτησε να ελεγχθεί από την αρχή ο φάκελος της υποθαλάσσιας και να αναλυθούν οι λόγοι που οδήγησαν στη ματαίωση του έργου. “Θα αναζητηθούν ευθύνες από στελέχη του κράτους, δεν μπορεί να χάνονται τόσα χρήματα”, έλεγαν στη “Μ” εισαγγελικοί κύκλοι.
Στο πλαίσιο της έρευνας, εκτός από το σύνολο του φακέλου του έργου, θα κληθούν να δώσουν λεπτομέρειες οι εκπρόσωποι της κοινοπραξίας, όπως και στελέχη των αρμόδιων υπουργείων της περιόδου που ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την έναρξη του έργου μέχρι και την ώρα της ματαίωσής του.
ΤΟ ΕΡΓΟ-ΦΑΝΤΑΣΜΑ
Η κατασκευή της υποθαλάσσιας, που είχε προγραμματιστεί να συνδέσει τη δυτική με την ανατολική Θεσσαλονίκη, είχε ανακοινωθεί μετ’ επαίνων και υπογράφηκε τον Οκτώβριο του 2006 μεταξύ του δημοσίου και της κοινοπραξίας. Μετά την κύρωσή της από τη Βουλή τον Φεβρουάριο του 2007 άρχισαν οι πρόδρομες εργασίες, όμως ο σχεδιασμός άλλαξε τον Μάρτιο του 2008, όταν κρίθηκε ότι έπρεπε να τροποποιηθεί ο σχεδιασμός και να κατασκευαστεί σε μεγαλύτερο βάθος στη θάλασσα.
Η αύξηση του κόστους της κατασκευής αυτής οδήγησε στην απόφαση του τότε ΥΠΕΧΩΔΕ να εγκαταλείψει το έργο και τότε άρχισαν οι αξιώσεις τόσο της κοινοπραξίας όσο και των τραπεζών που ανέλαβαν τη χρηματοδότηση του έργου. Η καταγγελία έγινε τον Ιούλιο του 2009 και έκτοτε δεν καταβλήθηκε η αποζημίωση, καθώς το δημόσιο προσέφυγε στη διαιτησία και σε άλλες νομικές ενέργειες. Το τελικό ποσό της αποζημίωσης επειδή το έργο δεν κατασκευάστηκε φτάνει τα 73 εκατ. ευρώ.