Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Κάτι που συστηματικά (ενδεχομένως και σκόπιμα) εκφεύγει της προσοχής όσων υπόσχονται εύκολες λύσεις στον λαό, είναι ο λογαριασμός ενώπιον του οποίου βρίσκεται η χώρα:
Στις 11 Ιανουαρίου λήγουν ομόλογα, ύψους 1,853 δις ευρώ και τον Μάιο λήγουν ομόλογα ύψους 5,593 δις ευρώ.
Στο μεταξύ, η υποδόση του Ιουλίου, ύψους 1 δις ευρώ, δεν έχει ακόμη εκταμιευτεί και με τα σημερινά δεδομένα διαπραγμάτευσης, θα συναντήσουμε μεγάλες δυσκολίες στην εκταμίευση της δόσης του Μαΐου, ύψους 4,9 δις ευρώ.
Δηλαδή έχουμε λαμβάνειν 5,9 δις ευρώ και χρωστάμε 7,446 δις ευρώ.
Αυτά είναι χρέη που έχουν αναλάβει μέσω του μηχανισμού οι ευρωπαϊκοί λαοί, προκειμένου η χώρα μας να μην βρεθεί σε συνθήκες άτακτης χρεοκοπίας, με όλες τις συνέπειες που αυτή συνεπάγεται.
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, στη συνέντευξή του στο Euronews, στις 16 Δεκεμβρίου, δήλωσε ότι στέκεται «με απεριόριστο σεβασμό απέναντι στους Ευρωπαίους φορολογούμενους» και πως μέσω του ιδίου, ως υποψηφίου της ευρωπαϊκής Αριστεράς, θα τους κατατεθεί πρόταση βιώσιμη και επωφελή και για τις δύο πλευρές.
Πέραν του γεγονότος ότι η λύση που προτείνει ο κ. Τσίπρας (διαγραφή μέρους του χρέους, μορατόριουμ κλπ.) δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα κάνει τους Ευρωπαίους φορολογούμενους να πετάξουν από τη χαρά τους, υπάρχει και ένα ακόμη… προβληματάκι:
Μια πρόταση, οποιαδήποτε πρόταση, θέλει χρόνο για να συζητηθεί στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης, που ο ΣΥΡΙΖΑ αναγγέλλει ως «σκληρή» και «συγκρουσιακή» - και επομένως τα περί σεβασμού θα πρέπει να πάνε περίπατο.
Στο μεταξύ, όμως, η χρηματοδότηση θα έχει διακοπεί, τα χρήματα δεν θα καταβάλλονται και τα ομόλογα θα λήγουν.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, έτσι προδιαγράφεται το μέλλον της «σκληρής διαπραγμάτευσης» και εδώ δεν βλέπω να δίνονται απαντήσεις – αν εξαιρέσουμε τους κομπασμούς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει καλύτερους διαπραγματευτές (και καλύτερα χαρτοφυλάκια στη Black Rock)!
Οπότε, το «Καλό Κουράγιο» που ευχήθηκε ο κ. Τσίπρας στον κ. Ρεν κατά τη συνάντησή τους στις 12 Ιανουαρίου, μάλλον παραπέμπει σε άσφαιρα πυρά.
Η ευχή θα μας ξαναχρειαστεί όταν θα σκάνε τα ομόλογα, χωρίς βέβαια να είναι δυνατόν να γίνει η παραμικρή διαπραγμάτευση.
Και ο Ρεν θα κατεβαίνει στις εκλογές της πατρίδας του της Φινλανδίας, διεκδικώντας την πρωθυπουργία και σφυρίζοντας αδιάφορα…
