Η Ζέα είναι το αρχαιότερο ίσως δημητριακό και βασικό συστατικό της διατροφής των αρχαίων. Για τους περισσότερους Έλληνες είναι μία άγνωστη τροφή.
Όχι άδικα, θα έλεγε κανείς, αφού για πολλά χρόνια το δημητριακό είχε εξαφανιστεί από τη χώρα. Στις αρχές της δεκαετίας του ’30 ένας νόμος για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία απαγόρευσε όχι μόνο την καλλιέργεια της Ζέας στο εσωτερικό της χώρας, αλλά ακόμη και το να αναφέρεται ως όρος στα λεξικά. Από τη Zέα μπορούν να παραχθούν ψωμί, άλλα αρτοσκευάσματα και ζυμαρικά.
Η θρεπτική αξία του είναι αδιαμφισβήτητη, άλλωστε δεν είναι τυχαίο που η ετυμολογία της λέξης «ζείδωρος» (αυτός που δωρίζει ζωή) προέρχεται από αυτό το δημητριακό. Προσφάτως έγινε εκ νέου δημοφιλές ως ένα δημητριακό με σχεδόν μηδενική περιεκτικότητα σε γλουτένη, ωστόσο το σιτάρι Ζέας είναι ακατάλληλο για όσους πάσχουν από κοιλιοκάκη. Η ποσότητα γλουτένης που περιέχει βρίσκεται σε ποσοστό τέτοιο που δεν προκαλεί μεν πρόβλημα σε όσους έχουν δυσανεξία στη γλουτένη, όμως παραμένει απαγορευτική για εκείνους που αντιμετωπίζουν την παραπάνω πάθηση. Σε σχέση με τα υπόλοιπα δημητριακά έχει διπλάσια περιεκτικότητα σε διαλυτές φυτικές ίνες και λιγότερα κορεσμένα λίπη. Επιπλέον περισσότερες πρωτεΐνες, 40% περισσότερο μαγνήσιο, που ενεργοποιεί τις ενζυματικές διαδικασίες του μεταβολισμού, και ουσίες που ρυθμίζουν εύκολα τη γλυκόζη στο αίμα, καθιστώντας την ιδανική επιλογή για τη δίαιτα των διαβητικών. Καταστέλλει τις φλεγμονές που χρονίζουν στον οργανισμό και καταστρέφουν τα υγιή κύτταρα αλλά ακόμη και τα ένζυμα του καρκινικού κυττάρου (εμποδίζει την ανάπτυξη και τη μετάσταση του καρκίνου). Το αλεύρι Ζέας, καθώς και τα ζυμαρικά από Ζέα μπορεί να τα αναζητήσει κανείς στα καταστήματα βιολογικών προϊόντων. Το αποτέλεσμα είναι γευστικότερο και σαφώς πιο υγιεινό. Θεωρείται ένα δημητριακό προϊστορικό και σωτήριο που κατά το πέρασμα των χρόνων έχασε την αξία του και επέστρεψε, για να κάνει τη διαφορά.
"Μ"
