Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Η “τελική λύση” για την Ελλάδα

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Για να περιγράψουμε την κατάσταση με όρους… Καθολικισμού, από το Παρίσι, όπου πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος των υπουργών Οικονομικών του G20, βρήκε… λευκός καπνός. Δεν εξελέγη φυσικά καινούριος Ποντίφικας, η Σύνοδος ωστόσο κατέληξε σε ένα κοινό ανακοινωθέν, που δείχνει το πρόβλημα, υπονοεί τη λύση του, και… καθαρογράφει τα ονόματα εκείνων στις πλάτες των οποίων πέφτει η ευθύνη για τις αποφάσεις.
Οι υπουργοί Οικονομικών του G20 λοιπόν, μεταξύ των οποίων ο Γερμανός Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο Γάλλος Φρανσουά Μπαρουάν, υπέδειξαν στους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταλήξουν σε αποτελεσματική και ρεαλιστική λύση, στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών, στις 23 Οκτωβρίου.
Στη Σύνοδο κυριάρχησαν, όπως αναμενόταν, οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Τίμοθι Γκάιτνερ κατάφερε να μπλοκάρει το ενδεχόμενο ενίσχυσης των ταμειακών αποθεμάτων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, και ο Τζορτζ Όσμπορν, υπουργός Οικονομικών της Μεγάλης Βρετανίας ζήτησε από την ευρωζώνη να μη διστάσει, και να μην αφήσει να πάει χαμένη η Σύνοδος Κορυφής της 23ης Οκτωβρίου.
Είχε προηγηθεί, το βράδυ της Παρασκευής, τηλεφωνική επικοινωνία του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα με τη Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, όπου ο Λευκός Οίκος επιχείρησε και πάλι να ασκήσει πρόσθετη πίεση στο Βερολίνο. Η Γερμανία άλλωστε, κρατάει το κλειδί της λύσης, καθώς επηρεάζει τις περισσότερες χώρες της ευρωζώνης.
Στο Παρίσι, και στη Σύνοδο των υπουργών Οικονομικών του G20, βρέθηκαν ακόμη η Γενική Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ, και ο απερχόμενος Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν-Κλοντ Τρισέ.
Αμφότεροι κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Και γνωρίζουν εκ των έσω ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για νέες καθυστερήσεις. Διαφωνούν ωστόσο στη… μεθοδολογία, καθώς ο Τρισέ θέλει να αποφύγει ένα μεγάλο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, το οποίο θα έπρεπε να καλύψουν οι τράπεζες και ο ιδιωτικός τομέας.
Θα προτιμούσε ένα αντίστοιχα μεγάλο «κούρεμα», που θα το έπαιρναν ωστόσο πάνω τους οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Δηλαδή, κυρίως η Γερμανία.