Χάρης Τσάκωνας
Στους κύκλους των μυημένων φοιτητών στα χρόνια της δικτατορίας, στη μακρινή σχολή της Οδοντιατρικής Αθήνας, το όνομα Ρέππας είχε υποκαταστήσει μερικές άλλες όχι και πολύ κολακευτικές λέξεις.
'Ετσι για κάποιους ήταν έκπληξη η ανάδειξη, και μάλιστα από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, του κου Ρέππα σε υπουργό Τύπου και κυβερνητικό εκπρόσωπο το 1996.
Όμως η Αρκαδία τότε, με την τριάδα Βαγγέλης Γιαννόπουλος, Λαλιώτης, Ρέππας κάλυπτε από γραφικές έως και σκοτεινές πλευρές της εξουσίας.
Ήταν ίσως ο πιο πετυχημένος κυβερνητικός εκπρόσωπος. Νέο στυλ, λόγος που έμοιαζε ευθύς, κατα κανόνα ουσιώδης και κατ΄αρχήν ειλικρινής.
Ήταν ίσως ο χειρότερος υπουργός Τύπου. Επί Υπουργίας του το τέλμα του νόμου Βενιζέλου για τα ΜΜΕ ενισχύθηκε σε απέραντο βάλτο. Ο συμψηφισμός με τους καναλάρχες, για προσωπικούς και κομματικούς λόγους έγινε τέχνη, με απόγειο την μετατροπή του χρεοκοπημένου ΣΚΑΙ σε ΑΛΦΑ. Εγχείρημα στο οποίο διεκρίθη, ανεδείχθη και μεγαλούργησε πριν φαληρίσει το ψηφιακό του μαγαζί, ο αδερφικός φίλος του Υπουργού ο καθηγητής πρόεδρος Τσοτσωρός.
Πάντα επί Σημίτη, στην περίοδο της έκδηλης πλέον παρακμής, ο Ρέππας επιστρέφει για να καταργήσει στην ουσία την προτεινόμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση Γιαννίτση. Το θαύμα της σύντομης αποκατάστασης των ισορροπιών στο Πασοκικό κράτος και παρακράτος, με τα προσχήματα σωσμένα για όλους, το κατάφερε ο φοβερός Δημήτρης. Μεταρρύθμιση όμως δεν έγινε!
΄Ολα αυτά θα ήταν αδιάφορα ιδίως σήμερα, όπου άλλοι καιροί άλλες προτεραιότητες και σκέψεις επιτάσσουν.
Όμως ο κος Ρέππας ήταν και πάλι Υπουργός το 2009 στο υπουργείο Μεταφορών. Ξέρετε εκείνο το υπουργείο όπου μεταξύ των άλλων εποπτεύει τα τραίνα του ΟΣΕ, τους φορτηγατζήδες και ταξιτζήδες της χώρας.
Στις νέες πια συνθήκες, με διακηρυγμένο στόχο κυβερνητικής πολιτικής την αλλαγή νοοτροπιών, και σε πρακτικό επίπεδο την μείωση ελλειμάτων και συνδικαλο-κλοπής (λέγε με ΟΣΕ), όπως και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ο εύγλωττος Ρέππας, ανακοίνωσε τον ανένδοτο με τις συντεχνίες, τους επίορκους υπαλλήλους και τους καρεκλοκένταυρους της Ολυμπιακής των τραίνων.
Οι φορτηγατζήδες ξέραναν την Ελλάδα για δυο μήνες, ο ΟΣΕ επιβάρυνε το Μνημόνιο με μερικά δις, οι ταξιτζήδες κλείσαν τα λιμάνια. Αλύγιστος, αποφασιστικός, λεβέντης και ανένδοτος ο Υπουργός μας. Ολοι τελικά, οι κακοί, υποχώρησαν.
Οι νόμοι ψηφίσθηκαν. Αυτό σημαίνει θέληση, πυγμή, απόφαση να αλλάξουμε. Μπράβο Δημήτρη!!!
Οι πιο παλιοί κουνούσαν το κεφάλι και γέλαγαν κάτω από το χείλι τους. Κακίες κι αντιζηλίες πολιτικών. Μπράβο Δημήτρη κι ασε τους να λένε!!
'Ομως δυο τρεις μήνες μετά, στα παράθυρα της Τρέμη και του Νίκου του άρθρου 99, οι συνδικαλιστές των τραίνων, οι εκπρόσωποι βαρέων και ελαφρών οχημάτων, άρχισαν σε συγχορδία να ζητάν από τον Υπουργό ότι υποσχέθηκε. Υποσχέθηκε; Τι υποσχέθηκε, αυτοί οι συντεχνίτες δεν υποχώρησαν;
Κι έτσι το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται. Και η μέθοδος Ρέππα, η ίδια της ασφαλιστικής αντι- μεταρρύθμισης επώδυνα να αποκαλύπτεται.
Παλιά για να μην προχωρήσει τίποτα έκανες μια Επιτροπή να μελετήσει το θέμα. Τώρα στέλνεις το Ρέππα. Ψηφίζει το νόμο και κλείνει το μάτι στους συντεχνίτες του, δείχνει εκείνη την παράγραφο που λέει πολύ εύλογα, πως τις λεπτομέρειες εφαρμογής του νόμου θα τις κανονίσει ο Υπουργός. Πότε; Τότε. Οι καλένδες μπορεί νάναι αύριο μπορεί και ποτέ. Κι όλοι πιάνουν το νόημα και από κοινού φροντίζουν να αργούν οι καλένδες.
Κι έτσι φέτος το καλοκαίρι είδαμε και πάθαμε και μάθαμε απο τους ταξιτζήδες, των οποίων το επάγγελμα είχε ήδη ανοίξει κατά Ρέππα, και περιμένουμε τους υπόλοιπους.
Κι είδε κι απόειδε κι η χρηματοδοτούσα Τρόικα κι είπε, λεφτά αν θέλετε δεν με νοιάζουν οι νόμοι που ψηφίζετε, θα φέρω Επιτρόπους να δώ, πότε θα τους εφαρμόσετε.
Ο Ρέππας ανασχηματίσθηκε στο Υπουργείο πάλαι Εσωτερικών. Στην καρδιά του Δημοσίου που χρειάζεται αλλαγή, αναμόρφωση, σκληρη εφαρμογή ριζικών μέτρων.Με τέτοια λαμπρή προιστορία τι άλλο από τα ίδια μπορούμε να περιμένουμε; Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, αλλά έτσι παραμένει και σταθερά χρεοκοπημένη.
