Η επιστολή του Ευάγγελου Βενιζέλου στο Eurogroup και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για την ανάγκη να υποστηριχτεί πολιτικά η Ελλάδα, και να μπει… χαλινάρι στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης που ζητούν εγγυήσεις, στα πρότυπα της Φινλανδίας, για να συναινέσουν στην παροχή οικονομικής ενίσχυσης προς την Αθήνα, κάθε άλλο παρά ξενίζει.
Ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών, γνωρίζει καλά ότι… τα γραπτά μένουν. Επιχειρεί λοιπόν να δεσμεύσει τους Ευρωπαίους εταίρους της χώρας μας, σε κεντρικό επίπεδο, επισημαίνοντας το αυτονόητο. Προσδοκά έτσι ότι, όταν στην επικείμενη συνεδρίαση του Eurogroup, θα αποφασισθεί επίσημα να μην ζητούνται εγγυήσεις από την Ελλάδα, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και κυρίως ο ίδιος, θα επιχειρήσει να εμφανίσει την εξέλιξη ως προσωπική νίκη τακτικής και χειρισμών.
Ταυτόχρονα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος σπεύδει να θυμίσει ότι… δεν είναι ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Δεν αντιμετωπίζει δηλαδή τα ζητήματα με γραφειοκρατική διάθεση, ούτε χάνεται μέσα στις δαιδαλώδεις παραμέτρους των δημοσιονομικών μεγεθών και προσεγγίσεων. Ζητά πολιτικές απαντήσεις και πρωτοβουλίες, θέλοντας να δείξει τον δρόμο για το πώς θα έπρεπε να διαπραγματεύεται η Ελλάδα.
Μικρή λεπτομέρεια βέβαια, το γεγονός ότι η επιστολή Βενιζέλου έρχεται μερικές μόνο ώρες μετά τη δημοσίευση της συνέντευξης του Γιώργου Παπανδρέου στη Real News, η οποία «μεταφράστηκε» από όλους ως έμμεσο μήνυμα από το Καστρί, με αποδέκτη τον διεκδικητή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στην εσωκομματική μάχη του 2007.
Μια λεπτομέρεια μικρή μεν, αλλά με τεράστια πολιτική σημασία. Που αποκαλύπτει την ψυχοσύνθεση των πρωταγωνιστών του κυβερνητικού δράματος, και την πίεση κάτω από την οποία λειτουργούν.
