ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Μετά την ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι στη Λιβύη, η… αύρα της «Αραβικής Άνοιξης» στρέφεται προς τη Συρία και τον Μπασάρ αλ Άσαντ. Ο Σύριος Πρόεδρος, ο οποίος αποδεικνύεται ακόμη σκληρότερος αντίπαλος και από τον έκπτωτο
Συνταγματάρχη και επί δεκαετίες ηγέτη της Λιβύης, δέχεται πιέσεις ακόμη και από παραδοσιακούς συμμάχους του, προκειμένου να προχωρήσει σε ουσιαστικό εκδημοκρατισμό της λειτουργίας της χώρας του, ώστε να αποφύγει να έχει την τύχη των άλλων ηγετών αραβικών χωρών, που ανατράπηκαν βίαια από την εξουσία.
Τον σημαντικότερο ρόλο φαίνεται ότι θα διαδραματίσει ο Αραβικός Σύνδεσμος, που σε αντίθεση με την τακτική την οποία εφάρμοσε στην περίπτωση της Λιβύης, δεν έχει σπεύσει να αποβάλλει τη Συρία από τις τάξεις του. Και συνεχίζει τις μεσολαβητικές πιέσεις, προκειμένου να… συνετιστεί ο Μπαράρ αλ Ασάντ, προτού βρεθεί στη δύσκολη θέση να αντιμετωπίσει μια οργανωμένη εξέγερση της αντιπολίτευσης, την οποία θα υποστηρίζουν από αέρος οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ.
Αντίστοιχες παροτρύνσεις δέχεται ο Μπασάρ αλ Άσαντ από τον Πρόεδρο του Ιράν Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, ο οποίος τον κάλεσε να ακούσει τα αιτήματα του λαού του, ενώ και ο Τούρκος ομόλογός του, Αμπντουλάχ Γκιούλ εξέφρασε τον προβληματισμό του για τη Δαμασκό, προσθέτοντας ότι έχει χάσει πλέον την εμπιστοσύνη του στον Σύριο Πρόεδρο.
Η Μόσχα από την πλευρά της, ανθίσταται στην πρωτοβουλία των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας και της Γερμανίας, να προσυπογράψουν σχέδιο ψηφίσματος στον ΟΗΕ, για πάγωμα των καταθέσεων του Μπασάρ αλ Άσαντ, και επιβολή εμπάργκο όπλων στη Συρία, στα πρότυπα της τακτικής που ακολουθήθηκε με την περίπτωση του Μουαμάρ Καντάφι. Παρασκηνιακά ωστόσο, το δίδυμο Μεντβέντεφ-Πούτιν έχει διαμηνύσει στον Άσαντ ότι θα πρέπει… να το ξανασκεφτεί.
