ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Η αφετηριακή κουλτούρα τους είναι κοινή. Γάλλοι και οι δυο, ασχολήθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας τους με την οικονομία. Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε, στη μεγαλύτερη κρίση που διέρχεται ο πλανήτης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, να κατέχουν δυο από τις σημαντικότερες θέσεις ευθύνης. Και από τα χέρια τους, να περνά το μέλλον των κοινωνιών.
Ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ και η Κριστίν Λαγκάρντ μίλησαν αυτό το Σαββατοκύριακο στο διεθνές συμπόσιο που διοργάνωσε στο Γουαϊόμινγκ η Κεντρική Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών. Από τις τοποθετήσεις τους, καταδείχτηκε η διαφορά προσέγγισης του προβλήματος, που, ως ένα σημείο, εξηγεί και την αδυναμία στοχοπροσήλωσης σε έναν ρεαλιστικό οδικό χάρτη για την έξοδο της παγκόσμιας οικονομίας από την κρίση.
Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας επέμεινε ότι το κυρίαρχο πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει η ευρωζώνη, επομένως και οι υπόλοιπες μεγάλες οικονομίες του κόσμου, είναι ο πληθωρισμός. Και εστίασε τη στόχευσή του, στην ανάγκη να διατηρηθεί μια υποτυπώδης νομισματική πειθαρχία, που θα συνεπάγεται πραγματικά μεγέθη για την οικονομία, και όχι… δημιουργική λογιστική.
Η Γενική Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου απ’ την άλλη, βρέθηκε πιο κοντά στις θέσεις που διατύπωσε την Παρασκευή ο Πρόεδρος της Fed Μπεν Μπερνάνκε. Και όπως ο κεντρικός τραπεζίτης των ΗΠΑ εστίασε στην ανάγκη ενίσχυσης της απασχόλησης, ως αντίδοτο στην κρίση, η Κριστίν Λαγκάρντ στάθηκε στην ανάγκη να υπάρξουν αναπτυξιακές δράσεις, ακόμη κι αν κάτι τέτοιο θα συνεπάγεται μερική… αναστάτωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας των χωρών.
Υπό μια έννοια, και οι δυο «αναγνώσεις» του προβλήματος είναι σωστές. Μια μείξη τους, θα ήταν το ιδανικό παυσίπονο, που θα διαμόρφωνε τις προϋποθέσεις γα να ξεπεράσει η παγκόσμια οικονομία τους υφεσιακούς ρυθμούς που την χαρακτηρίζουν.
Κάτι τέτοιο ωστόσο προϋποθέτει εμπνευσμένη πολιτική ηγεσία. Που ακόμη αναζητείται… στα τουριστικά θέρετρα όπου πέρασαν τις διακοπές τους οι ηγέτες κυρίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ώρα που η κρίση κορυφωνόταν.
