ΡΩΜΥΛΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Η χθεσινή σφοδρή επίθεση που εξαπέλυσε ο Θεόδωρος Πάγκαλος σε βάρος του Αντώνη Σαμαρά, της Νέας Δημοκρατίας και του Γιάννη Μιχελάκη, λίγους εξέπληξε με βάση την πολιτική διαδρομή του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης. Αποτέλεσε ωστόσο «αιφνίδια» εξέλιξη, υπό το πρίσμα της γενικότερης στρατηγικής που έχει αποφασίσει να εφαρμόσει ο Γιώργος Παπανδρέου μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό, τότε που παρέδωσε τα «κλειδιά» της κυβερνητικής λειτουργίας στον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ο (Α’) αντιπρόεδρος και Υπουργός Οικονομικών δείχνει να έχει αναλάβει να σηκώσει το βάρος της θεσμικής αποκατάστασης του λόγου και της παρουσίας της Κυβέρνησης, καθώς και του «ρετουσαρίσματος» του προφίλ της, μέσω της ελάφρυνσης των φορολογικών βαρών του μέσου ελληνικού νοικοκυριού. Ταυτόχρονα, απαντά πολιτικά στον Αντώνη Σαμαρά, και όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο συχνά τοποθετεί τον εαυτό του απέναντι στον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στοχεύοντας στους αναποφάσιστους και μετριοπαθείς ψηφοφόρους, που κρίνουν κάθε φορά και τις εκλογές.
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος από την άλλη, για τον οποίο ο Γιάννης Μιχελάκης χρησιμοποίησε τον αιχμηρό χαρακτηρισμό «Β’ αντιπρόεδρος», ανέλαβε να υψώσει τους τόνους απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και προσωπικά τον Αντώνη Σαμαρά, με διττή στόχευση: Αφενός να πολώσει το κλίμα και να συσπειρώσει την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ, από την ενεργοποίηση της οποίας επίσης θα κριθεί κατά ένα μεγάλο μέρος το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών, και αφετέρου να αναγκάσει τη Συγγρού να του απαντήσει στο ίδιο ύφος.
Η τακτική του «διπλού παιχνιδιού» μοιάζει καλά σχεδιασμένη από το Μέγαρο Μαξίμου. Αφήνει τον Γιώργο Παπανδρέου έξω από το κάδρο, και δίνει στον Πρωθυπουργό πολιτικές ανάσες, καθώς και τον απαραίτητο ζωτικό χώρο για να επιχειρήσει μια προσωπική ανάκαμψη.
Η παραπάνω στρατηγική στόχευση ακούγεται ενδιαφέρουσα στη σύλληψη και τον σχεδιασμό της. Φυσικά, απέχει αρκετά από την πραγματικότητα, που φαίνεται να έχει υπερβεί την Κυβέρνηση, και να ανθίσταται στις επικοινωνιακές σειρήνες περί «δεύτερης ευκαιρίας» προς το ΠΑΣΟΚ.
