ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Η Συμφωνία των Βρυξελλών έβαλε τα θεμέλια για τη μακροημέρευση μιας Ελλάδας που βρισκόταν στα όρια της πλήρους χρεοκοπίας. Μπορεί η εξέλιξη αυτή να… έθεσε σε κίνδυνο την υπόλοιπη ευρωζώνη, ας αρχίσουμε ωστόσο να κοιτάμε τα του οίκου μας, τουλάχιστον… όταν μας συμφέρει.
Η βασική παράμετρος των αποφάσεων, είχε να κάνει με το rollover, δηλαδή την επαναγορά ελληνικών ομολόγων, την ουσιαστική επιμήκυνση στον χρόνο αποπληρωμής τους, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να χαράξει μια αναπτυξιακή στρατηγική υπέρβασης των σημερινών αδιεξόδων, χωρίς να άγχεται για τη… δόση στα τέλη κάθε μήνα.
Από τις τηλεφωνικές συνομιλίες του Ευάγγελου Βενιζέλου με τα μέλη του Eurogroup και τον Τσαρλς Νταλάρα του IIF, προκύπτει ότι η αρχική απόφαση να εκτείνεται το rollover μέχρι το 2020, «διορθώνεται», ώστε να φτάσει μέχρι το 2024. Ακόμη μεγαλύτερη άνεση κινήσεων και σχεδιασμού, δηλαδή, για τη χώρα μας, που μέχρι πρότινος ήταν η αιτία του κακού για την επικείμενη κατάρρευση της ευρωζώνης.
Εφόσον επιβεβαιωθεί η παραπάνω πρόθεση, γεννάται εκ των πραγμάτων ένα καθόλα ουσιαστικό, και βαθιά πολιτικό ερώτημα: Ποιος θα βρίσκεται στην εξουσία το 2024, ώστε να κληθεί να διαχειριστεί είτε… το χάος, είτε την ανάνηψη μιας χώρας που παραμένει στην εντατική.
