ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Το «μεγάλο στοίχημα» του ανασχηματισμού, ήταν φυσικά η τοποθέτηση του Λουκά Παπαδήμου στη θέση του Υπουργού Οικονομικών. Επειδή ο πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και εκ των «συγγραφέων» της πορείας ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ, ήταν το πρόσωπο που έδειχναν να εμπιστεύονται οι Βρυξέλλες και η Ουάσινγκτον.
Ο καλός φίλος του Κώστα Σημίτη όμως, είπε «όχι». Ενώ μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες, το BBC θεωρούσε περίπου ως δεδομένη την τοποθέτησή του, και μάλλον μετέφερε στο διαδίκτυο την προφανή προσδοκία των δανειστών να αναλάβει τα οικονομικά… κάποιος που ξέρει, ο Λουκάς Παπαδήμος δεν κάμφθηκε. Και έτσι, ο Γιώργος Παπανδρέου ενεργοποίησε το σενάριο της πολιτικής λύσης, που ήταν η ανάληψη της ευθύνης της οικονομίας, από τον «άλλο πόλο» του ΠΑΣΟΚ, τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Η αδυναμία επίτευξης συμφωνίας του Πρωθυπουργού με τον Λουκά Παπαδήμο, έχει πολλαπλές αναγνώσεις. Την εξαιρετικά δυσμενή για την πραγματική κατάσταση της οικονομίας, σύμφωνα με την οποία ακόμη και ο κ. Παπαδήμος σήκωσε τα χέρια ψηλά, αρνούμενος να αναλάβει μια αποστολή «αυτοκτονίας», έστω κι αν γνώριζε ότι οι διεθνείς δυνάμεις θα τον αποδέχονταν και θα τον στήριζαν.
Υπάρχει ωστόσο και η άλλη ανάγνωση, αυτής της εσωκομματικής… συνωμοσίας. Ο Λουκάς Παπαδήμος θεωρείται πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του Κώστα Σημίτη. Που δεν θα προχωρούσε σε μια τόσο σημαντική απόφαση, αν δεν την είχε συζητήσει πρώτα με τον πρώην πρωθυπουργό, και προκάτοχο του Γιώργου Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Αν μάλιστα προσθέσουμε και την απουσία τεχνοκρατών σαν τον Απόστολο Ταμβακάκη, τον Γιάννη Στουρνάρα, τον Βασίλη Ράπανο και τον Γκίκα Χαρδούβελη, που επίσης έχουν ταυτίσει τον δημόσιο αυτοπροσδιορισμό τους με τον Κώστα Σημίτη, μήπως θα πρέπει να υποθέσουμε ότι το «όχι» το είπε ο πολιτικός εμπνευστής του «εκσυγχρονισμού»; Λέμε τώρα…
