Νέες θεραπευτικές επιλογές, χωρίς ωστόσο να ξεφύγουν οριστικά από τις ενέσεις, θα έχουν σύντομα στη διάθεσή τους οι διαβητικοί.
Πρόκειται για δύο θεραπείες που αφορούν τον διαβήτη τύπου 2 και συγκεκριμένα για ένα νέο είδος ορμονικού ερεθίσματος και για μία καινούργια κατηγορία φαρμάκων, τα οποία πρόσφατα εγκρίθηκαν στην Ευρώπη και σύντομα θα κυκλοφορήσουν και στην Ελλάδα.
Τις παραπάνω επισημάνσεις κάνει, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο καθηγητής Παθολογίας-Διαβητολογίας στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Ντέιβιντ Μάθιους (David Matthews), ο οποίος αναγορεύτηκε χθες επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ.
“Η μία θεραπευτική επιλογή είναι ένα νέο είδος ορμονικού ερεθίσματος, το οποίο προκαλεί έκκριση ινσουλίνης και η άλλη είναι μια καινούργια κατηγορία φαρμάκων. Είναι μια θεραπεία με κάποια φάρμακα, με τα οποία χάνουμε θερμίδες και γλυκόζη με τα ούρα, η οποία θα χρησιμοποιηθεί σε ένα μεγάλο φάσμα ασθενών με διαβήτη τύπου 2. Τα φάρμακα αυτά λαμβάνονται από το στόμα”, τονίζει ο κ. Μάθιους.
Παράλληλα, επισημαίνει ότι “στα φάρμακα που προκαλούν έκκριση ινσουλίνης υπάρχει μία κατηγορία που λαμβάνονται από το στόμα, αλλά τα πιο ισχυρά είναι ενέσιμα. Στον διαβήτη σταδιακά εκλείπουν τα β-κύτταρα, τα οποία παράγουν ινσουλίνη, οπότε ο διαβητικός χρειάζεται να παίρνει ινσουλίνη με ενέσεις. Άρα, τελικά, δεν θα γλιτώσουν πολύ εύκολα από τις ενέσεις”. Όσον αφορά στον νεανικό διαβήτη (τύπου 1), η οριστική θεραπεία είναι η μεταμόσχευση νησίδων παγκρέατος, όμως το πρόβλημα είναι ότι μετά τη μεταμόσχευση οι ασθενείς θα πρέπει να παίρνουν ανοσοκατασταλτικά.
“Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν κάποια κέντρα που κάνουν μεταμόσχευση νησιδίων και ένα πολύ καλό κέντρο υπάρχει στην Οξφόρδη. Το μεγαλύτερο, όμως, πρόβλημα με τη μεταμόσχευση νησίδων είναι ότι οι ασθενείς χρειάζεται να παίρνουν ανοσοκαταστολή. Παρ’ όλα αυτά, είναι η καλύτερη και απόλυτη θεραπεία που έχουμε στη διάθεσή μας”, εξηγεί ο κ. Μάθιους.
ΆΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΦΑΓΗΤΟ
Σύμφωνα με τον κ. Μάθιους, η επιδημία του διαβήτη υπάρχει για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι δεν ασκούμαστε κι ο άλλος ότι τρώμε περισσότερο και μάλιστα τρόφιμα-σκουπίδια.
“Πλέον υπάρχουν και πιο καλά τρόφιμα και όταν θα βγούμε έξω, τρώμε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες. Ξέρουμε ότι η αύξηση του σωματικού βάρους οδηγεί σε αύξηση του διαβήτη. Συνεπώς, πρέπει να ασκούμαστε, να είμαστε δραστήριοι, αλλά και να τρώμε λιγότερο. Ναι μεν η άσκηση σε κρατάει σε φόρμα, αλλά από την άλλη πλευρά για να προλάβεις την παχυσαρκία σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να τρως λιγότερο. Μόνο με την άσκηση δεν μπορεί να αδυνατίσει κανείς”, επισημαίνει ο κ. Μάθιους.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ
Ο καθηγητής Ντέιβιντ Μάθιους σπούδασε στην Ιατρική σχολή του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και υπηρέτησε ως κλινικός διευθυντής του Oxford Diabetes and Endocrinology Centre. Το 1994 σχεδίασε και πραγμάτωσε το Oxford Centre for Diabetes, Endocrinology and Metabolism, το οποίο είναι ένα κλινικό, ερευνητικό και εκπαιδευτικό κέντρο αριστείας για τον σακχαρώδη διαβήτη, παγκόσμιας εμβέλειας, το οποίο επισκέπτονται για έρευνα και εκπαίδευση εκατοντάδες ερευνητές, βασικοί επιστήμονες, διαβητολόγοι, ενδοκρινολόγοι, νοσηλεύτριες, διαιτολόγοι και άλλοι λειτουργοί από τον χώρο της υγείας, μεταξύ των οποίων και πολλοί έλληνες ιατροί. Το 1998 ανέλαβε την προεδρία του Oxford Centre for Diabetes, Endocrinology and Metabolism, με κοινή απόφαση του NHS (Εθνικό Σύστημα Υγείας) και του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, θέση που κατείχε μέχρι και το 2011. To 2002 εξελέγη καθηγητής Παθολογίας-Διαβητολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο, θέση την οποία κατέχει μέχρι σήμερα.
"Μ"
