ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ. Της Σμαρώς Τζενανίδου - Κεσσοπούλου

«Η μνήμη είναι ελαστική, ανθεκτική σα λάστιχο. Κάνει πως υποχωρεί και σβήνει, προχωρείς εύπιστος και ύστερα σου εκσφενδονίζεται βίαια και σου τσακίζει τα μούτρα»

Μάρω Βαμβουνάκη, «H μοναξιά είναι από χώμα», 1988

Η έκθεση ζωγραφικής της Σμαρώς Τζενανίδου – Κεσσοπούλου με τίτλο «Μνήμη – όταν ο νους επιστρέφει στην αθωότητα» θα εγκαινιαστεί τη Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014 στο χώρο GARÇON Brasserie (Λ. Νίκης & Αγίας Σοφίας 2).

Η συγκεκριμένη δουλειά αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας εικαστικής και νοητικής διεργασίας (αθωότητα – σκέψη – μνήμη) που σηματοδοτεί την εξέλιξη του ατόμου, στην πορεία της ζωής (το πρώτο μέρος παρουσιάστηκε στην έκθεση με τίτλο «Innocence», το 2011).

Με βασικά εργαλεία το χρώμα και το έντονο φως, αλλά και με νέο στοιχείο στη δουλειά της τη χρήση ανατυπωμένων φωτογραφικών εικόνων (μικτή τεχνική), η καλλιτέχνης ξεπερνά την απλή απεικόνιση αισθημάτων και εστιάζει σε πρόσωπα και γεγονότα που σφραγίζουν τη ζωή ενός ατόμου και εν τέλει καθορίζουν το «είναι» του. 

           

«Θα έλεγα ότι είναι μια νέα ζωγραφική δουλειά, απόλυτη συνέχεια της μέχρι τώρα εικαστικής μου εργασίας, που χαρακτηρίζεται από την εμμονή στα χρώματα και τις απεριόριστες δυνατότητές τους. Είναι μια εικαστική ματιά στο ρόλο της Μνήμης, πώς επηρεάζει την ψυχολογία μας, πως εν τέλει καθορίζει τη ζωή μας. Την ατομική ή ακόμη και τη συλλογική συμπεριφορά.

Ο παππούς δεν αντιμετωπίζεται ως προσωπική εμπειρία αλλά ως έννοια που κάποτε σηματοδότησε ένα «τέλος εποχής» με την απώλειά του. Το ίδιο και η οικογένεια, τα εισιτήρια που σφράγισαν τη μνήμη μας, οι θεατρικές παραστάσεις ή οι ταινίες, η πόλη που μεγαλώσαμε. Όλα στοιχεία που μας καθορίζουν, που διαμορφώνουν την προσωπικότητά μας και, άρα, την πορεία μας. 

Η αθωότητα της παιδικής ηλικίας χάνεται όταν έρχεται η σκέψη, η οποία κάποια στιγμή παραχωρεί τη θέση της στη Μνήμη. Που όταν έρχεται, ανακαλύπτεις εικόνες και καταστάσεις που νόμιζες ότι τις είχες ξεχάσει. Αν σκέψη ίσον τέλος της αθωότητας, Μνήμη ίσον ενηλικίωση, βιώματα, επιστροφή στο παρελθόν. Κλείσιμο κύκλων.

Ακριβοδίκαιη ή επιλεκτική, η δύναμη της Μνήμης είναι τέτοια που συχνά αποτελεί αντίρρηση ακόμα και στη γνώση ή στο προφανές, συχνά δε καθορίζει ή εξηγεί συμπεριφορές και στάσεις απέναντι στα ζητήματα της καθημερινότητας του καθενός μας.

Το χρώμα πάλι αρωγός, ανάλογα με την έντασή του και τη φωτεινότητά του, σηματοδοτεί τα συναισθήματα που προκαλούν οι αναμνήσεις: θετικά ή αρνητικά.

Οι εικόνες επιλεγμένες από το οικογενειακό αρχείο, από τις προσωπικές συλλογές της εφηβείας, από γενικά δημόσια αρχεία.

Και η συγκεκριμένη δουλειά, ένα καταφύγιο στον εαυτό, μια ανάγκη αυτογνωσίας σε μια πραγματικότητα που, για τον έναν ή τον άλλον λόγο, μας θέλει αμνήμονες»

Σμαρώ Τζενανίδου – Κεσσοπούλου, Θεσσαλονίκη 2014