ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ένας φίλος απ΄ τα παλιά. Ο Πίνο, Ιταλός που εδώ και μερικά χρόνια ήρθε κι έμεινε στην Ελλάδα. Μπορώ μάλιστα, μετά λόγου γνώσεως, να πω ότι την αγαπά περισσότερο από πολλούς συμπατριώτες μας, οι οποίοι εκδηλώνουν τον «πατριωτισμό» τους όταν πρόκειται για τα Σκόπια, αλλά λουφάζουν όταν η πατρίδα μας είναι τελευταία στα καλά και πρώτη στα κακά.
Τέλος πάντων. Ο Πίνο με πήρε στο τηλέφωνο για να μου εκφράσει μια απορία και την έκπληξή του γι αυτά που άκουγε και παρακολουθούσε στα δελτία ειδήσεων. Πρώτα η απορία: Μα καλά, μου είπε, επί δύο εβδομάδες πασχίζατε να συμφωνήσετε σε μια κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής, και όλοι ανακουφιστήκατε όταν τελικά βρέθηκε ο άνθρωπος να ηγηθεί. Τι συνέβη και δύο εβδομάδες μετά δεν σας κάνει;
Και η έκπληξη: Αφού συμφώνησαν τα κόμματα(ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ) ότι αυτή η κυβέρνηση θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, αφού πρώτα ολοκληρώσει τη συμφωνημένη αποστολή που της ανέθεσαν, για ποιο λόγο άρχισαν να την αμφισβητούν και μάλιστα να απειλούν(ΛΑΟΣ) και με αποχώρηση;
Ο φίλος μου ο Πίνο- που τον Μάιο θα πάει στη Ρώμη για να ψηφίσει- πριν προλάβω να του απαντήσω είχε την απάντηση. Όλα αυτά γίνονται, είπε, γιατί κάνατε το λάθος να αφήσετε αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα να δώσουν λύση. Ενώ εμείς, συνέχισε, πιο έξυπνοι βάλαμε τον Μόντι και μερικούς καθηγητές από το Μποκόμι(Το Χάρβαρντ της Ευρώπης) να «λερώσουν» τα χέρια τους. Και κατέληξε: «Τους αφήσαμε να πάρουν μερικές ανάσες, να σκεφθούν τα λάθη τους και να επιστρέψουν».
Τώρα που το σκέφτομαι, ο Πίνο έχει δίκιο. Μια κυβέρνηση που είναι συγχρόνως και αντιπολίτευση, έχει ελάχιστες πιθανότητες να ολοκληρώσει την αποστολή της υπό ομαλές συνθήκες. Κι αυτό γιατί πολύ απλά τα κόμματα που τη στηρίζουν δεν την υποστηρίζουν. Τη χρησιμοποιούν για να τις φορτώσουν ευθύνες και απερίσπαστα να προετοιμασθούν για τις εκλογές. Προφανώς δεν τίθεται θέμα συνταγματικής τάξης, όπως μερικοί υποστηρίζουν, αλλά ψυχιατρικής φροντίδας.
