ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Τον Ούγκο Τσάβεζ τον αντιμετώπιζε διαχρονικά η διεθνής κοινότητα, περίπου με… γλαφυρό τρόπο. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας θύμιζε ρομαντικό Δον Κιχώτη, ο οποίος τα έβαζε με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, έβγαζε διαγγέλματα με φόντο εξαγριωμένους ταύρους σε ράντσα, μιλούσε στην έδρα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών μετά τον πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους τον νεώτερο, και… μύριζε θειάφι, προσπαθώντας να δείξει τη «διαβολική» υπόσταση της πολιτικής της Ουάσινγκτον..
Η πρόσφατη περιπέτεια υγείας του με τον καρκίνο που μάχεται πλέον καθημερινά ωστόσο, έδειξε μια άλλη εικόνα ενός ηγέτη ο οποίος εισπράττει δύναμη από τον λαό του. Και δεν διστάζει να ομιλεί με λεπτομέρειες για την άσχημη κατάσταση της υγείας του, σε εθνικό δίκτυο, με την εικόνα να αναμεταδίδεται σε όλο τον κόσμο. Ούτε ίχνος διάθεσης συγκάλυψης της προφανούς αδυναμίας του. Κοιτάζει στα μάτια τον λαό που τον εμπιστεύτηκε, και το κάνει με περίσσευμα εσωτερικής δύναμης και ειλικρίνειας.
Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας δίνει ένα παράδειγμα που δεν συνηθίζεται στην Ευρώπη, πολύ δε περισσότερο στην Ελλάδα. Οι πολιτικοί, αλλά και οι κάθε είδους ηγήτορες της δικής μας χώρας, συνηθίζουν να κρύβονται πίσω από τον σεβασμό των «προσωπικών δεδομένων», και να μην δημοσιοποιούν σοβαρά προβλήματα υγείας που τυχόν αντιμετωπίζουν. Η γενναιότητα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου είναι η χρήσιμη εξαίρεση, που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Αυτή ακριβώς η… κακή σχέση των δημοσίων προσώπων με την ειλικρίνεια, σε ό, τι αφορά θέματα υγείας, δείχνει την απόσταση που τους χωρίζει από την ελληνική κοινωνία. Και εξηγεί ένα μέρος του τραγικού αδιεξόδου στο οποίο έχουμε βρεθεί, καθώς αποδεδειγμένα δεν αντέχουμε να ακούμε την αλήθεια.
Προτιμούμε να υιοθετούμε και να αγκαλιάζουμε μύθους που αντικαθιστούν την πραγματικότητα. Αρκεί να ζούμε σε μια «πραγματικότητα» που να συμφωνεί με τα «θέλω» και τις επιδιώξεις μας.
