Συντρόφισσες και σύντροφοι,
χαιρετίζω τη δεύτερη μέρα εργασιών της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης χαιρετίζω τις φίλες και τους φίλους που γνωρίζω ότι βρίσκονται αυτό το διήμερο ανάμεσά μας και παρακολουθούν με αγωνία τις εξελίξεις σ’ ένα κομμάτι της αριστεράς που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ..
Αρκετοί από τις φίλες και φίλους, γνωρίζω πως είναι συνοδοιπόροι στους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες και κάποιοι άλλοι είναι εδώ διότι έχουν πιθανόν απογοητευθεί βασικά από το δικομματισμό ή ήρθε το πλήρωμα του χρόνου ώστε να αναλάβουν ενεργό δράση και μέσα, γιατί όχι από τη συλλογικότητα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, με όποιες δυσκολίες μπορεί να έχει. Και όλο αυτό τον κόσμο δεν πρέπει να τον απογοητεύσουμε.
Ευελπιστώ οι προβληματισμοί όλων μας και οι διαφορικές μας απόψεις στο τέλος αυτής της δύσκολης και ανοιχτής διαδικασίας να έχουν ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη σύνθεση των απόψεων που μπορεί να υπάρξει σε έναν χώρο πολυσυλλεκτικό με έναν αρχικό στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής λαίλαπας των μνημονίων του μεσοπρόθεσμου και των εφαρμοστικών του νόμων, που ήδη έχουν διαλύσει τους πολίτες αυτού του τόπου. Αυτό, συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, μπορεί να επιτευχθεί μόνον με τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς και όλου του κόσμου της εργασίας, που αντιλαμβάνονται πως η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική της κατά τα’ άλλα «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αλλά και των προθύμων δεν είναι μονόδρομος.
Υπάρχει και άλλος δρόμος και αυτός πρέπει να προταθεί ως μια εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση υπέρ της κοινωνίας με αναδιανομή του πλούτου υπέρ του κόσμου της εργασίας.
Οι προτάσεις που κατατίθενται καταλαβαίνω πως σε αρκετά σημεία παρουσιάζουν αποκλίσεις και καλούμαστε σήμερα να αποφασίσουμε, να συνεννοηθούμε, όπως θέλετε πέστε το. Καλούμαστε, πάντως, ως αριστερά να δώσουμε όραμα και ελπίδα και να γίνουμε, αν θέλετε, εκείνο το «άρμα» που θα πρωτοστατήσει, ώστε φεύγοντας αυτή η κυβέρνηση −διότι ούτε τη θέλουμε, αλλά ούτε και μπορεί να συνεχίσει− να υπάρχει μια «συμπαγής» μάζα που θα ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό υπέρ του λαού, γιατί όχι, με την ίδια, ίσως και μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτή που ανατράπηκαν οι ζωές μας. Ανατροπή προς όφελος της κοινωνίας όμως έρχεται όταν αυτή παίζει καθοριστικό ρόλο στην παραγωγή, στις υπηρεσίες, στον έλεγχο του δημόσιου πλούτου και, το πιο σημαντικό, όταν καταφέρει να έχει τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε να βγούμε μπροστά και να προτάξουμε με όλες μας τις δυνάμεις την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.
Οι πλατείες που τόσος λόγος γίνεται το τελευταίο δίμηνο, και ο κόσμος που ζυμώθηκε ή συμμετείχε στις παλλαϊκές κινητοποιήσεις, ιδιαίτερα του Ιούνη, και έγινε για άλλη μια φορά πειραματόζωο για να δοκιμάσουν τα χημικά και τη βία οι εντεταλμένοι της «σοσιαλιστικής» καταστολής, έθεσαν ξεκάθαρα το «δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε».
Και δεν πρέπει να τους αδικούμε και ενώ το έχουμε εντάξει στο λεξιλόγιο και το χρησιμοποιούμε ως σύνθημα, να του δίνουμε άλλη ερμηνεία από αυτή που πραγματικά έχει.
Και αυτή είναι μία, σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες, η αμφισβήτηση του δημόσιου χρέους και του συμφώνου του ευρώ ή συμφώνου σταθερότητας όπως το αποκαλούν, ενώ στην πραγματικότητα είναι σύμφωνο αποσταθεροποίησης του όποιου κοινωνικού κράτους .
Άλλωστε και η πρότασή μας για επιτροπή λογιστικού ελέγχου που δεν στηρίχτηκε στη Βουλή έγινε γι’ αυτό το λόγο!
Άρα, δεν μπορούμε παρά να το θέσουμε ως μείζον πολιτικό ζήτημα μαζί με όλα τα υπόλοιπα που φορτώνουν ως βάρη στον ελληνικό λαού και κατ’ επέκταση και στους υπόλοιπους λαούς της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Επιβάλλεται να το θέσουμε επιτακτικά, αναθεωρώντας ίσως και παλιότερες θέσεις μας, αφού οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και καταιγιστικές, και με τους υπόλοιπους λαούς, ειδικά του ευρωπαϊκού Νότου, να αντιπαλέψουμε τις νεοφιλελεύθερες ευρωπαϊκές πολιτικές που εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα των ισχυρών της ΕΕ και του παγκόσμιου οικονομικού λόμπι. Την ώρα που ξεπουλιέται το σύμπαν και οι κυβερνώντες με τη στήριξη των προθύμων δίνουν γη και ύδωρ, υποθηκεύοντας το μέλλον της Ελλάδας, και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις το μέλλον των λαών της Ευρώπης, εμείς ως υπεύθυνη αριστερά δεν επιτρέπεται να έχουμε το δίλημμα της «στάσης πληρωμών» και να γινόμαστε κατά κάποιους μέρος του συστήματος.
Εμείς με τον κόσμο της εργασίας και της «ανεργίας» σήμερα, πρέπει να μιλάμε ανοιχτά για στάση πληρωμών απέναντι στους δανειστές μας και να κατακεραυνώνουμε τις ευρωπαϊκές τους πολιτικές που απέχουν παρασάγγας από τις πολιτικές που θα ήταν υπέρ των λαών της Ευρώπης.
Εύχομαι για το μέλλον ειδικά της νέας γενιάς, η αριστερά να βγει ενωμένη και δυναμωμένη, μαζική στους εργατικούς αγώνες, με επικαιροποιημένη πρόταση για την κρίση και να κάνει την πραγματική επανάσταση ώστε να έχει μέλλον η ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η ίδια η κοινωνία.
Ευχαριστώ
