NΙΚΟΛΑΟΣ-ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ
Ο Ιούνιος που διανύουμε είναι ίσως ένας από τους κρισιμότερους μήνες στην ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ. Στο Μέγαρο Μαξίμου δεν κρύβουν την ανησυχία τους για το ενδεχόμενο οι γκρίνιες και οι εσωτερικές αποδοκιμασίες που ακούστηκαν από τους βουλευτές και τα στελέχη στις πρόσφατες συνεδριάσεις των θεσμικών οργάνων, να μεταφραστούν σε αρνητική ψήφο για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, ή έστω σε παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα, που θα επιβαρύνει το δύσκολο για την Κυβέρνηση κλίμα.
Την ίδια ώρα ωστόσο, στα χείλη τους επιστρέφει ένα… χαμόγελο με νόημα, όταν η συζήτηση μεταφέρεται στο τι θα συμβεί μετά. Από τη στιγμή που θα περάσει από τη Βουλή το Μεσοπρόθεσμο, και πιθανότατα θα έχει αποφασιστεί στη Σύνοδο Κορυφής της Βρυξελλών το Μνημόνιο ΙΙ, με την πρόσθετη χρηματοδότηση της Ελλάδας με 100 δισεκατομμύρια ευρώ.
Σε μια τέτοια περίπτωση λοιπόν, το πρωθυπουργικό επιτελείο δείχνει βέβαιο για το ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις του Γιώργου Παπανδρέου. Ο Πρωθυπουργός θα προχωρήσει στο δημοψήφισμα για το οποίο… αντιδρά το ΔΝΤ, θέτοντας στους πολίτες ερωτήματα για μια ριζική αναδιάρθρωση του Πολιτεύματος. Στο γραφείο του άλλωστε, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει συγκεντρωμένα τα αιτήματα και τις αγωνίες που διατυπώνονται στην πλατεία Συντάγματος και σε άλλες πλατείες της χώρας, στις συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων», με έναν προφανή πολιτικό στόχο.
Να δείξει ότι ο ίδιος έλαβε το μήνυμα και ανταποκρίθηκε άμεσα, προωθώντας τομές σε ένα κουρασμένο και παρασιτικό πολιτικό σύστημα. Στην Κυβέρνηση θεωρούν ότι μια τέτοια υπερβατική πρωτοβουλία, θα έδινε τη δυνατότητα στο ΠΑΣΟΚ να καλύψει το χαμένο έδαφος, και να ανακτήσει το δικαίωμα να καθορίζει εκείνο την ατζέντα.
Κάποιοι μάλιστα, περισσότερο προχωρημένοι ή… υποψιασμένοι, φτάνουν ακόμη και στη λέξη «εκλογές». Στις οποίες βέβαια ο Γιώργος Παπανδρέου θα επιχειρήσει να πιστωθεί το θεσμικό «αναποδογύρισμα» της χώρας, ως αντίβαρο στα πιο σκληρά μέτρα που έχει εφαρμόσει ποτέ Κυβέρνηση.
