ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Αν δεν υπήρχε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, θα είχαμε υποχρεωθεί να τον εφεύρουμε. Και πιθανότατα, το αποτέλεσμα της έμπνευσής μας, θα απείχε αισθητά από το αυθεντικό πρωτότυπο.Η παρέμβαση του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών, με αγωνιώδη επιστολή του προς τον Ζαν-Κλοντ Τρισέ, και τους ομολόγους του των υπόλοιπων χωρών της ευρωζώνης, έχει σχεδόν ισότιμο αντίκτυπο, με τη δημόσια δέσμευση του Μπαράκ Ομπάμα ότι θα στηρίξει τη σωτηρία της Ελλάδας.Βλέπετε, στην Ευρώπη… γίνεται αυτό που θέλουν οι Γερμανοί. Και στην προκειμένη περίπτωση, η Άνγκελα Μέρκελ και το γερμανικό κοινοβούλιο κάνουν αυτό… που τους λέει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Πιθανότατα ο τελευταίος μεγάλος Γερμανός πολιτικός, που καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι, στο οποίο κατέληξε μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του. Και, σχεδόν μετά βεβαιότητας, ο τελευταίος μεγάλος Ευρωπαίος πολιτικός που πιστεύει βαθιά σε μια Ευρώπη των πολιτών, της σύνθεσης και της διεκδίκησης κοινών οραμάτων. Όχι μια Ευρώπη των μηχανισμών και της γραφειοκρατίας.
Ο Σόιμπλε επέδειξε αξιοθαύμαστο πείσμα να μην αφήσει τη σωματική υστέρηση να τον σπρώξει στο περιθώριο της πολιτικής. Ήταν το μυαλό πίσω από την καρδιά του ηγέτη, καθώς ενίσχυσε την καθαρή ματιά του Χέλμουτ Κολ, αρχικά προς μια Ενωμένη Γερμανία, και στη συνέχεια προς μια πολιτικά ενοποιημένη Ευρώπη.
Ενώ αργότερα, στο πλευρό της Άνγκελα Μέρκελ, δεν έχει κουραστεί να της διδάσκει ηγεσία, όραμα για το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον, και αυτοσυγκράτηση, κάθε φορά που η Γερμανίδα Καγκελάριος ξυπνά, έχοντας στο μυαλό της… το μάρκο.Όπως κάθε Γερμανός που αισθάνεται ένα σφίξιμο στην καρδιά, για τις σκοτεινές πτυχές του παρελθόντος της πατρίδας του, ο Σόιμπλε αναλογίζεται ότι κάθε δική του συμβολή στην υπέρβαση της κρίσης, σβήνει και μια από εκείνες τις αναμνήσεις. Γι’ αυτό θέλει να συμβάλει στη διάσωση της Ελλάδας. Και όπως καταλήγει στην επιστολή του… θα ήταν ευγνώμων για τη στήριξη των υπολοίπων. Μάλλον εννοεί και τη Μέρκελ.
