Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε στους Έλληνες την Επανάσταση και τον Παράδεισο. Στην καταστροφική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και τον δυτικό πολιτισμό, ίσως θα ήταν κατανοητή η ανάγκη του ελληνικού λαού για μια κάθαρση.
Παρέμβαση στις εξελίξεις στην Ελλάδα επιχείρησε με άρθρο του στη μεγάλης κυκλοφορίας ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς» ο διάσημος Περουβιανός συγγραφέας και νομπελίστας Μάριο Βάργκας Λιόσα.
Είναι η δεύτερη φορά που ο Λιόσα δείχνει αυξημένο ενδιαφέρον για τα ελληνικά πράγματα. Τον Ιούνιο του 2012, παραμονές των δεύτερων κρίσιμων βουλευτικών εκλογών στη χώρα μας, είχε στείλει επιστολή και πάλι στην «Ελ Παΐς» με την οποία αναφερόταν με θαυμασμό και αγάπη για την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό. Ακολουθεί το πρόσφατο άρθρο του.
Το χαρακίρι είναι μια ευγενής ιαπωνική παράδοση βάσει της οποίας στρατιωτικοί, πολιτικοί επιχειρηματίες και καμιά φορά ακόμη και συγγραφείς, αισθανόμενοι βαθιά ντροπή εξαιτίας μιας αποτυχίας ή κάποιας ενέργειας που θεωρούν ατιμωτική, καταφεύγουν σε μια αιματηρή διαδικασία αφαίρεσης της ζωής τους.
Σήμερα, και με την ιδέα της τιμής να έχει χάσει το νόημα της, οι Ιάπωνες δεν αυτοκτονούν. Όμως η έννοια της θυσίας παραμένει και σήμερα, όντας συλλογική.
Την εφαρμόζουν χώρες, υπό την πίεση μιας παράνοιας, πρόσκαιρης ή πιο μακροχρόνιας και οδηγούνται στη φτώχεια, τη βία, τη διάλυση. Η Λατινική Αμερική είναι γεμάτη από τέτοιες τραγικές περιπτώσεις.
Η πιο γνωστή εξ αυτών είναι η Αργεντινή η οποία πριν από μερικά χρόνια ήταν μέλος του ανεπτυγμένου κόσμου. Μία χώρα με ευημερούσα οικονομία, ένα υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικό σύστημα, υπό τη πίεση του περονικού πυρετού, αποφάσισε να γυρίσει προς τα πίσω και να καταστραφεί.
Η Αργεντινή, εξαιτίας διαδοχικών στρατιωτικών κινημάτων και μιας ηρωικής επιμονής της λανθασμένης αντίληψης του εκλογικού σώματος εξακολουθεί να βιώνει αυτήν την καταστροφική κατάσταση.
Ελπίζουμε ότι κάποια μέρα η λογική και το φως θα επιστρέψουν στη χώρα του Σαρμιέντο και του Μπόρχες.
Άλλη εμβληματική τέτοια περίπτωση είναι η Βενεζουέλα. Εκεί υπήρχε μια αναμφίβολα προβληματική, αλλά σε κάθε περίπτωση, δημοκρατία, με ελεύθερο Τύπο , κανονικές εκλογές, διαφορετικά πολιτικά κόμματα, μια χώρα που εν πάση περιπτώσει με όλα της τα προβλήματα λειτουργούσε.
Δυστυχώς επικράτησαν η διαφθορά και η κακοδιαχείρηση, με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των Βενεζουελανών να χάσει την πίστη της στη δημοκρατία και να εμπιστευθεί την τύχη της χώρα στα χέρια ενός μεσσιανικού ηγέτη, του Ούγκο Τσάβες.
Είχαν οκτώ ευκαιρίες να διορθώσουν το λάθος τους και δεν το έκαναν. Αντ' αυτού προτίμησαν ένα καθεστώς που τους οδήγησε στον όλεθρο. Σήμερα πληρώνουν αυτήν την τύφλωση.
Η δικτατορία αποτελεί μια ασφυκτική πραγματικότητα, έχει κλείσει τηλεοπτικούς σταθμούς, έχει στείλει στη φυλακή αντικαθεστωτικούς, έχει πολλαπλασιάσει τη διαφθορά και έχει τριπλασιάσει την φτώχεια.
Παρότι μια σημαντική πλειοψηφία του λαού της Βενεζουέλας επιθυμεί να απελευθερωθεί από το καθεστώς αυτό, δεν είναι εύκολο. Η κυβέρνηση του Μαδούρο ανίκανη να λύσει προβλήματα, μπορεί ωστόσο να φυλακίζει, να βασανίζει και να δολοφονεί πολιτικούς αντιπάλους. Το χαρακίρι δεν αποτελεί ειδικότητα του τρίτου κόσμου.
Το εφαρμόζει από καιρού εις καιρόν και η πολιτισμένη Ευρώπη. Η πιο πρόσφατη περίπτωση είναι αυτή της Ελλάδος, η οποία μέσω ελεύθερων και δημοκρατικών εκλογών έφερε στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα δημαγωγικό και λαϊκιστικό κόμμα της αριστεράς, το οποίο συμμάχησε για να κυβερνήσει από κοινού με ένα μικρό αντιευρωπαϊκό και εθνικιστικό κόμμα της άκρας δεξιάς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε στους Έλληνες την Επανάσταση και τον Παράδεισο. Στην καταστροφική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και τον δυτικό πολιτισμό, ίσως θα ήταν κατανοητή η ανάγκη του ελληνικού λαού για μια κάθαρση.
Όμως αντί να βελτιωθεί, η κατάσταση στη χώρα κινδυνεύει να επιδεινωθεί αν η νέα κυβέρνηση θέσει σε εφαρμογή τα όσα υποσχέθηκε στους ψηφοφόρους. Μερικά από αυτά τα δεινά αφορούν το δυσβάστακτο χρέος της Ελλάδος προς την ΕΕ και τους διεθνείς οργανισμούς που συνέβαλαν στο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδος.
Από την αρχή της κρίσης, το ΑΕΠ της χώρας έχει μειωθεί κατά 25% και το ποσοστό της ανεργίας έχει φθάσει το 26%,. Η χώρα έχει βιώσει τεράστια μείωση του βιοτικού της επιπέδου και μια τρομακτική άνοδο της φτώχειας.
Αν ακούσει κανείς όσα ισχυρίζεται η ηγεσία του Σύριζα, η κατάσταση αυτή δεν οφείλεται στην ανικανότητα και τη διαφθορά που χαρακτήριζε τις ελληνικές κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες και οι οποίες με απίστευτη ανευθυνότητα παρουσίαζαν παραποιημένα στοιχεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να καλύψουν τη δική τους ανικανότητα, αλλά στα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν από τους διεθνείς οργανισμούς και την Ευρώπη στην Ελλάδα για να τη σώσουν από τη δεινή θέση στην οποία είχε περιέλθει εξαιτίας της κακής της πολιτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε τον τερματισμό της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων , την επαναδιαπραγμάτευση της αποπληρωμής του χρέους, την επανεκκίνηση της οικονομίας και την αντιμετώπιση της ανεργίας με βιώσιμες δημόσιες επενδύσεις.
Είναι σαν να προσπαθείς να γιατρέψεις έναν βαριά άρρωστο βάζοντας τον να τρέξει μαραθώνιο. Με αυτόν τον τρόπο, ο ελληνικός λαός θα ανακτούσε την« αυτοκυριαρχία» που φαίνεται να του έχει στερήσει η Ευρώπη γενικά, η τρόικα και ειδικότερα η κυβέρνηση της κ. Μέρκελ.
Το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί θα ήταν αν αυτές οι προεκλογικές κορώνες έμπαιναν στο αρχείο τώρα που ΣΥΡΙΖΑ έχει αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης, ακολουθώντας το παράδειγμα του Φρανσουά Ολάντ, προκαλώντας χωρίς αμφιβολία μια τεράστια απογοήτευση σε μια μερίδα ψηφοφόρων του.
Αν δεν συμβεί αυτό, η Ελλάδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη χρεοκοπία, την έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε και θα πνιγεί στην υπανάπτυξη.
Τα σημάδια είναι αντιφατικά και δεν είναι σίγουρο ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση θα κάνει το βήμα προς τα πίσω. Οι προτάσεις που έχει καταθέσει για την αντιμετώπιση του χρέους βρήκαν ώτα ευήκοα στην Ιταλία και την Γαλλία, οι οποίες επίσης αντιμετωπίζουν τεράστια οικονομικά προβλήματα.
Όμως είναι σίγουρο ότι δεν θα περάσουν, διότι δεν έχουν χάσει ακόμη όλες οι χώρες της Ευρώπης την αίσθηση της πραγματικότητας.
Καταρχήν, εκτός από τη Γερμανία, και άλλες χώρες μέλη της ΕΕ έχουν υπογραμμίσει στην Ελλάδα ότι δεν δέχονται «διαγραφές» και ότι οι χώρες πρέπει να σέβονται τις υποχρεώσεις τους.
Οι πιο αυστηρές υπήρξαν η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία, οι οποίες μετά από μεγάλες θυσίες κατάφεραν να εξέλθουν από την κρίση ανταποκρινόμενες πλήρως στις υποχρεώσεις τους.
Η Ελλάδα χρωστά στην Ισπανία 26 δισεκατομμύρια ευρώ. Η ανάκαμψη της Ισπανία έγινε με αίμα, ιδρώτα και δάκρυα. Γιατί να πληρώσουν οι Ισπανοί τις κακές πολιτικές επιλογές των ελληνικών κυβερνήσεων;
Δεν είναι υπεύθυνη η Γερμανία για το γεγονός ότι κάποιες χώρες της Ε.Ε έχουν κατεστραμμένες οικονομίες. Η Γερμανία είχε κυβερνήσεις προνοητικές και ικανές και για το λόγο αυτό, όταν οι άλλες χώρες παρέπαιαν, εκείνη κατάφερε να εξελιχθεί σε μια ισχυρή οικονομία.
Ας μην ξεχνάμε ότι η Γερμανία έπρεπε να απορροφήσει και να σώσει ένα πτώμα, την Ανατολική Γερμανία, με κόστος και τεράστια προσπάθεια, χωρίς γκρίνια και χωρίς βοήθεια από κανένα, με μόνο σύμμαχο την αποφασιστικότητα και την στωικότητα των Γερμανών πολιτών.
Επιπλέον, η κυβέρνηση της κ. Μέρκελ είναι μια φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση που συμβάλλει με τις πρωτοβουλίες της στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Μόνο η επικράτηση των στερεοτύπων και των ιδεολογικών μύθων μπορεί να εξηγήσει αυτή τη φροϋδική μετακύλιση ευθυνών από την Ελλάδα ( και όχι μόνο) για τα λάθη που έχουν διαπράξει οι πολιτικοί τους οποίους ανεδείκνυε στην εξουσία ο ελληνικός λαός με την ψήφο του και τα οποία τον οδήγησαν στην δεινή θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα.
* Πρώτη δημοσίευση: www.elpais.com
** Μετάφραση: Θάλεια Καρτάλη
europeanbusiness
