Είναι πλέον πανθομολογούμενο ότι το ιστορικό κέντρο ασφυκτιά κάτω από τον κυκλοφοριακό φόρτο, η δε κατάσταση θα βαίνει συνεχώς επιδεινούμενη, αν δεν ληφθούν αποτελεσματικά μέτρα και δε γίνουν σοβαρές τομές.
Η εικόνα σήμερα στο ιστορικό κέντρο είναι λίγο πολύ γνωστή. Φρακαρισμένοι δρόμοι, διπλο-τριπλοπαρκαρίσματα, οχήματα που κινούνται με ρυθμό χελώνας ή βρίσκονται σε ακινησία και μέσα σ’ αυτό το χάος να ακούγονται και οι γνώριμες σειρήνες των ασθενοφόρων και των οχημάτων της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, τα οποία εναγωνίως προσπαθούν να προσεγγίσουν τον προορισμό, για να επιτελέσουν την αποστολή τους. Η κατάσταση δεν πάει άλλο, γιατί απλούστατα έχει φτάσει στο… αμήν.
Με βασικά δεδομένα ότι το μετρό θα ολοκληρωθεί σε κάποια τέρμινα, κύριος οίδε πότε ακριβώς, η δε περίφημη αστική θαλάσσια συγκοινωνία -πρόκειται για μοναδική πρωτοτυπία- δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική, μια και είναι βέβαιο πως αποκλείεται να αμβλύνει το οξύ κυκλοφοριακό πρόβλημα στη Θεσσαλονίκη, οι αρμόδιοι οφείλουν να στραφούν σε πρόσφορες, ρεαλιστικές και δυναμικές λύσεις.
Αν σκεφτούμε μόνον πόσο θα επιδεινωθεί η κατάσταση στο ιστορικό κέντρο, όταν αρχίσουν τα έργα πεζοδρόμησης σημαντικών οδών, τότε το μόνο που μας έρχεται στο μυαλό είναι η έννοια κόλαση.
Αμεσα μέτρα που μπορούν να ληφθούν:
Να αποφεύγουν οι κάτοχοι των επιβατικών αυτοκινήτων να τα οδηγούν στο ιστορικό κέντρο αλλά να χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ενα πρώτο μέτρο.
Να ισχύσει για το ιστορικό κέντρο ο γνωστός δακτύλιος. Αυτό προϋποθέτει τη δημιουργία χώρων στάθμευσης στα όριά του. Αν μπορούσαμε να ταυτίσουμε το ιστορικό κέντρο με την «πυρίκαυστη ζώνη», τότε θα διαπιστώναμε πως λόγω της περιορισμένης έκτασης, εύκολα περπατιέται.
Αυτά τα μέτρα μπορεί να αποδώσουν καλύτερα, με την κατασκευή δεύτερης περιφερειακής οδού, που θα αποσυμφορήσει ακόμη περισσότερο την κίνηση στο ιστορικό κέντρο.
Οσον αφορά τις μετακινήσεις μέσα σ’ αυτό, ένα ελαφρύ τραμ, εκτός από τη γραφικότητα, θα κάλυπτε κάθε ανάγκη για περιορισμένη μετακίνηση.
Ενα μεγαλόπνοο έργο υποδομής προς την κατεύθυνση αυτή είναι και η επέκταση του θαλάσσιου μετώπου της Παλιάς Παραλίας, κάτι που θα αποσυμφορήσει και την κίνηση στη λεωφόρο Νίκης.
Χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Βρετανία και πολλές άλλες ισχυρές και μεγάλες, όπου οι υπερκατασκευές είναι σύνηθες φαινόμενο, θα έλυναν το κυκλοφοριακό πρόβλημα με δύο τρεις ανισόπεδους κόμβους – πλ. ΧΑΝΘ, πλ. Σιντριβανίου, πλ. Δημοκρατίας – όπως και υπερυψωμένες οδικές αρτηρίες. Ακόμη, η ζεύξη του Θερμαϊκού Κόλπου, από Καλοχώρι στο Καραμπουρνάκι ή κάπου αλλού, θα ήταν γι’ αυτές μέσα στα όρια του εφικτού.
Τρόποι και μέσα πάντοτε θα υπάρχουν. Αναζητείται η βούληση, χωρίς άλλη χρονοτριβή και ολιγωρία.
ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΙΜΙΤΖΗ
"Αγγελιοφόρος"
