Γόνος μιας φτωχής οικογένειας μεταναστών από τη Νιγηρία που άφησαν την πατρίδα τους το 2000 αναζητώντας καλύτερη τύχη στην Ελλάδα είναι ο 12χρονος Αζάια, ο σημαιοφόρος του 20ου δημοτικού σχολείου της Αθήνας. Η εικόνα των συμμαθητών του να τον αγκαλιάζουν έστειλε ηχηρό μήνυμα κατά του ρατσιμού.
Οι γονείς του, Πίτερ και Χάνα, κατάγονται από τη Νιγηρία και ήρθαν το 2000 στην Ελλάδα. Ο αριστούχος σήμερα Αζάια είναι το μεσαίο παιδί από τα τρία της οικογένειας. Η αδελφή του είναι μαθήτρια γυμνασίου και ο μικρότερος αδερφός του πηγαίνει στο νηπιαγωγείο.
Την Τρίτη, μία ημέρα μετά τη δημοσιότητα που έλαβε η εικόνα του Αζάια, η μητέρα του δηλώνει περήφανη που είδε το γιο της να παρελαύνει κρατώντας την ελληνική σημαία, ενώ και ο μικρός εξωτερικεύει με σεμνότητα τα αισθήματά του.
Λιγότερο προβεβλημένη αλλά εξίσου άξια η περίπτωση ενός σημαιοφόρου στην ακριτική Λέσβο.
Ο λόγος για το Νίκο Γκαγκούλη, μαθητή της Γ΄τάξης του Γενικού Λυκείου Πέτρας.
Ο Νίκος κατάγεται από τη Στύψη ένα ορεινό χωριό στα βόρεια του νησιού.
Εχασε την όρασή του σε ηλικία επτά ετών αλλά δεν το έβαλε ποτέ κάτω.
Κέρδισε άξια τη σημαία του σχολείου του, συγκεντρώνοντας τον υψηλότερο βαθμό στην τάξη του (19,6).
«Πρόκειται για ένα πολύ καλό παιδί, για ένα μαθητή που κάθε καθηγητής θέλει να έχει στην τάξη του», λέει στην τοπική εφημερίδα «Εμπρός» ο διευθυντής του Λυκείου Πέτρας, Βαγγέλης Ζορμπάς, για το Νίκο Γκαγκούλη.
«Αυτό που έχει σημασία και αναδεικνύει και το σημαιοφόρο, είναι πως ο Νίκος κατάφερε να τα πάει καλύτερα απ' όλους τους συμμαθητές του παρ ότι δεν είχε καμία ειδική αντιμετώπιση», αναφέρει ο λυκειάρχης.
Μιλώντας στην τοπική εφημερίδα «Εμπρός», ο Νίκος που έχει ακολουθήσει τη Θεωρητική Κατεύθυνση και ελπίζει να σπουδάσει Δημοσιογραφία, δήλωσε πως λόγω κληρονομικής πάθησης, άρχισε σταδιακά από την ηλικία των τριών χρονών, όταν και εντοπίστηκε το πρόβλημα, να χάνει την όρασή του.
«Έχω αποδεχθεί την κατάσταση και προσπαθώ να συνεχίσω τις σπουδές μου με τη βοήθεια του συστήματος Μπρέιγ, αλλά κυρίως των συμμαθητών μου. Όσο ήμουν στο δημοτικό, είχα τα παιδιά από το χωριό που γνωριζόμασταν από μωρά.
Μετά την Α΄ Γυμνασίου, έχω και όλα τα παιδιά από το σχολείο, από την Πέτρα και τα άλλα χωριά που με στηρίζουν και μου συμπαραστέκονται όλα αυτά τα χρόνια», αναφέρει ο Νίκος, εκφράζοντας το «ευχαριστώ» του σ' όλους τους φίλους και συμμαθητές του.
Ελπίζει να σπουδάσει Δημοσιογραφία και να ασχοληθεί με το αθλητικό ρεπορτάζ.
Ethnos.gr
