Ο επίλογος της «επόμενης μέρας» των εκλογών της 6ης Μαϊου, γράφτηκε με τις πολύωρες ζυμώσεις και παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις, αρχικά για την επιλογή του υπηρεσιακού πρωθυπουργού, στο πρόσωπο του πρώην πλέον Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Παναγιώτη Πικραμμένου, και εν συνεχεία για τη σύνθεση του νέου κυβερνητικού σχήματος.
Θα μπορούσε να σταθεί κανείς και πάλι στο πολύωρο των διεργασιών. Και στο προχωρημένο της ώρας ανακοίνωσης της νέας κυβέρνησης. Ας προχωρήσουμε λίγο πιο πέρα τη σκέψη μας. Και ας σταθούμε στο γεγονός ότι, έστω και χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες, προέκυψε (επιτέλους) ένα μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα.
Η μη παρουσία πολιτικών φυσικά, συνιστά αρνητικό προηγούμενο. Απ’ την άλλη ωστόσο, η κυβέρνηση Πικραμμένου είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πείραμα. Για το κατά πόσο μπορεί να «τρέξει» την Ελλάδα μια κυβέρνηση μη πολιτικών προσώπων, αλλά με πολιτικό υπόβαθρο, λόγω των δημοσίων θέσεων που κατά καιρούς έχουν καταλάβει.
Να δούμε δηλαδή αν σε μια Ελλάδα, η κακοδαιμονία της οποίας εντοπίζεται μεταξύ άλλων και σε ένα αντι-παραγωγικό δημόσιο, η διοικητική γραφειοκρατία (όχι με την αρνητική έννοιά της) μπορεί να «περπατήσει» την καθημερινή λειτουργία της χώρας. Έχοντας μια μονοπρόσωπη πολιτική ηγεσία ανά τομέα ευθύνης. Μονάχα υπουργό. Όχι αναπληρωτές, όχι υφυπουργούς, όχι Γενικούς Γραμματείς. Μετρήσατε τα στάδια… κωλυσιεργίας που προσπεράσαμε, έτσι;
Και ακόμη περισσότερο, αν θα μπορούσε να συγκροτηθεί στο μέλλον, μια αντίστοιχης φυσιογνωμίας κυβέρνηση, από πολιτικά πρόσωπα ωστόσο. Που θα είχαν δηλαδή, νωπή και επαρκή πολιτική νομιμοποίηση, επειδή θα είχαν πρόσφατη την έγκριση της παρουσίας τους από την ίδια την κοινωνία.
Επίσης, δεν θα μπορούσε να μην σημειώσει κανείς το γεγονός ότι η κυβέρνηση Πικραμμένου είναι σχεδόν το… 1/3 της κυβέρνησης Παπαδήμου. Η οποία ήταν «ξεχειλωμένη» και χάθηκε στην αυτονόητη επιδίωξη τήρησης πολιτικών και κομματικών ισορροπιών.
Για την ιστορία, τα πρόσωπα που απαρτίζουν την κυβέρνηση του Παναγιώτη Πικραμμένου είναι οι: Παύλος Αποστολίδης (Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης), Αντώνης Μανιτάκης (Εσωτερικών), Γιώργος Ζανιάς (Οικονομικών), Πέτρος Μολυβιάτης (Εξωτερικών), Φραγκούλης Φράγκος (Εθνικής Άμυνας), Γιάννης Στουρνάρας (Ανάπτυξης), Γρηγόρης Τσάλτας (Περιβάλλοντος), Αγγελική-Ευφροσύνη Κιάου (Παιδείας), Σίμος Σιμόπουλος (Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων), Αντώνης Ρουπακιώτης (Εργασίας), Χρήστος Κίττας (Υγείας), Ναπολέων Μαραβέγιας (Αγροτικής Ανάπτυξης), Χρήστος Γεραρής (Δικαιοσύνης), Λευτέρης Οικονόμου (Προστασίας του Πολίτη), Τατιάνα Καραπαναγιώτη (Πολιτισμού και Τουρισμού), Αντώνης Αργυρός (Επικρατείας).Σύνολο 16, και με τον πρωθυπουργό 17. Κάθε άλλο παρά… άσχημα.
