ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Οι Αμερικανοί, οι οποίοι διακρίνονται για τον λυρισμό τους, συνηθίζουν να λένε ότι «όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, μόνο οι σκληροί επιβιώνουν»…
Στην περίπτωση της κρίσης χρέους που έχει ναρκοθετήσει το μέλλον της ευρωζώνης, κυρίως λόγω των δημοσιονομικών υστερήσεων των χωρών του Νότου, κρίνεται μεταξύ άλλων η πολιτική και οικονομική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκείνοι δηλαδή που, ως εκ της θέσεώς τους, οφείλουν να πάρουν τις δέουσες αποφάσεις. Να δώσουν το στίγμα μιας κραταιάς Ευρώπης, που δεν παραδίδεται στους κερδοσκόπους. Να εμπνεύσουν και να καθοδηγήσουν.Δυστυχώς, κάθε άλλο παρά αυτή είναι η πολιτική πραγματικότητα που διαμορφώνεται στη Γηραιά Ήπειρο. Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάνουν ό, τι περνάει από το χέρι τους για να επιβεβαιώσουν τον χαρακτηρισμό «παιδική χαρά» που τόσο εύστοχα τους είχε αφιερώσει η «Monde». Και όσοι δεν ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία, και διαισθάνονται τη βαριά ευθύνη που καλούνται να σηκώσουν, πετούν… λευκή πετσέτα απέναντι στη μυωπική στρατηγική της Γερμανίας, και παραιτούνται.
Όπως για παράδειγμα ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, Πρόεδρος του Eurogroup και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, τον οποίο φήμες θέλουν έτοιμο να υποβάλλει την παραίτησή του από τις Βρυξέλλες. Τη σχετική πληροφορία δημοσιεύει η γερμανική έκδοση των «Financial Times», και προφανώς έχει τη σημειολογία της. Ο «Mr. Ευρώ», όπως αποκαλείται ο Γιούνκερ για τη συμβολή του αλλά και την αφοσίωσή του στην ιδέα του κοινού νομίσματος είναι το ένα από τα δυο «αγκάθια» που βρήκε στο δρόμο της η Άνγκελα Μέρκελ, στην προσπάθειά της να μετατρέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε… γερμανικό προτεκτοράτο.Το άλλο «αγκάθι» είναι φυσικά ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ, ο οποίος αποχωρεί… προγραμματισμένα από τη θέση του, στα τέλη του έτους, για να τον διαδεχθεί ο μάλλον περισσότερο ελέγξιμος από το Βερολίνο Ιταλός Μάριο Ντράγκι.
Η αποχώρηση του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ από το Eurogroup, θα αιτιολογηθεί στη βάση της επιθυμίας του ίδιου να ασχοληθεί περισσότερο με τα… πρωθυπουργικά καθήκοντά του στο Λουξεμβούργο. Επί της ουσίας όμως, θα συνιστά ακόμη μια πολιτική νίκη της Γερμανίας, που προτιμούσε τον σημερινό Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χέρμαν Φαν Ρόμπεϊ, ως άτυπο Υπουργό Οικονομικών της ευρωζώνης.
Χωρίς τον Γιούνκερ, είναι βέβαιο ότι η ευρωζώνη χάνει έναν αξιόπιστο ηγέτη. Και η Ελλάδα έναν καλό φίλο. Μια δυσμενής εξέλιξη σε μια εξαιρετικά αρνητική, αν όχι οριακή συγκυρία για τη χώρα μας.