To γενικό μπάχαλο που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία επιβεβαιώθηκε για πολλοστή φορά μέσω του ποδοσφαίρου στον τελικό του κυπέλλου. To ποδόσφαιρο δεν είναι αποκομμένο κομμάτι της κοινωνίας, αλλά μέρος αυτής, και όσοι προσπαθούν να το αποσυνδέσουν εξυπηρετούν σκοπιμότητες. .
Το τι συνέβη στο Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας στον τελικό ΑΕΚ - Ατρομήτου δεν είναι κάτι διαφορετικό απ’ όσα είχαν συμβεί πριν από μερικές εβδομάδες στο ίδιο γήπεδο στο ντέρμπι πρωταθλήματος Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Ίδιου μεγέθους αθλιότητες, διέφεραν τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν σε αυτές. Και για να μη χαρακτηριστούμε επιεικείς έναντι των δικών μας παιδιών στην πόλη όπου ζούμε, μία μερίδα ανεγκέφαλων οπαδών του ΠΑΟΚ ήταν που έθεσε σε κίνδυνο την ακεραιότητα των παικτών της ΑΕΚ και την ίδια την ομάδα που κλήθηκε να πληρώσει το μεγάλο πρόστιμο των 100.000 ευρώ, δίνοντας κι ένα παιχνίδι κεκλεισμένων των θυρών. Το θέμα της βίας στον αθλητισμό και στο ποδόσφαιρο δεν είναι σημερινό. Χρονολογείται δεκαετίες πριν και είναι αποτέλεσμα της γενικότερης πολιτικής που ασκείται τόσο από την κεντρική εξουσία όσο και από τα θεσμικά όργανα του ποδοσφαίρου (ΕΠΟ, Σούπερ Λίγκα) που θέλουν να τα έχουν καλά με τις ομάδες και τους παράγοντες από τους οποίους εξαρτώνται. Γι’ αυτό και σφυρίζουν αδιάφορα σε κάθε μορφή βιαιότητας μέσα κι έξω από τα γήπεδα. Γιατί, αν κατά καιρούς διακρίνουμε ανεξέλεγκτες καταστάσεις από οπαδούς-χούλιγκαν που θέλουν να τα σπάσουν, έτσι, για να εκτονωθούν, όπως στον τελικό του κυπέλλου, αύριο θα εμφανιστούν φαινόμενα ατόμων μεγαλύτερων ηλικιακών ομάδων και όχι απαραίτητα οπαδών-χούλιγκαν που θα επιχειρήσουν να τους μιμηθούν. Όχι επειδή ηττήθηκε ή δεν ηττήθηκε η ομάδα τους (βλ. ΑΕΚ), αλλά γιατί θα έχουν (πλέον) συνειδητοποιήσει τη μεγάλη κοινωνική αδικία και την οικονομική εξόντωση που υφίστανται σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Και τότε θα έχουν ουσιαστικούς λόγους να το κάνουν..
Το τι συνέβη στο Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας στον τελικό ΑΕΚ - Ατρομήτου δεν είναι κάτι διαφορετικό απ’ όσα είχαν συμβεί πριν από μερικές εβδομάδες στο ίδιο γήπεδο στο ντέρμπι πρωταθλήματος Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Ίδιου μεγέθους αθλιότητες, διέφεραν τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν σε αυτές. Και για να μη χαρακτηριστούμε επιεικείς έναντι των δικών μας παιδιών στην πόλη όπου ζούμε, μία μερίδα ανεγκέφαλων οπαδών του ΠΑΟΚ ήταν που έθεσε σε κίνδυνο την ακεραιότητα των παικτών της ΑΕΚ και την ίδια την ομάδα που κλήθηκε να πληρώσει το μεγάλο πρόστιμο των 100.000 ευρώ, δίνοντας κι ένα παιχνίδι κεκλεισμένων των θυρών. Το θέμα της βίας στον αθλητισμό και στο ποδόσφαιρο δεν είναι σημερινό. Χρονολογείται δεκαετίες πριν και είναι αποτέλεσμα της γενικότερης πολιτικής που ασκείται τόσο από την κεντρική εξουσία όσο και από τα θεσμικά όργανα του ποδοσφαίρου (ΕΠΟ, Σούπερ Λίγκα) που θέλουν να τα έχουν καλά με τις ομάδες και τους παράγοντες από τους οποίους εξαρτώνται. Γι’ αυτό και σφυρίζουν αδιάφορα σε κάθε μορφή βιαιότητας μέσα κι έξω από τα γήπεδα. Γιατί, αν κατά καιρούς διακρίνουμε ανεξέλεγκτες καταστάσεις από οπαδούς-χούλιγκαν που θέλουν να τα σπάσουν, έτσι, για να εκτονωθούν, όπως στον τελικό του κυπέλλου, αύριο θα εμφανιστούν φαινόμενα ατόμων μεγαλύτερων ηλικιακών ομάδων και όχι απαραίτητα οπαδών-χούλιγκαν που θα επιχειρήσουν να τους μιμηθούν. Όχι επειδή ηττήθηκε ή δεν ηττήθηκε η ομάδα τους (βλ. ΑΕΚ), αλλά γιατί θα έχουν (πλέον) συνειδητοποιήσει τη μεγάλη κοινωνική αδικία και την οικονομική εξόντωση που υφίστανται σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Και τότε θα έχουν ουσιαστικούς λόγους να το κάνουν..
