Η 5η Μαϊου του 1980, πέρασε στην ιστορία ως η ημέρα που η Βουλή των Ελλήνων υπερψήφισε την υποψηφιότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ξεκινούσε έτσι η πρώτη θητεία του Μακεδόνα πολιτικού, που στέγνωσε την ψυχή του για να βάλει στον ορθό δρόμο μια χώρα η οποία διαχρονικά αναζητούσε… παρακαμπτήριους.
Η μετάβαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας, είχε μια ανομολόγητη, αλλά προφανή στόχευση: Να περιφρουρήσει το οικοδόμημα της Νέας Ελλάδας, από ένα ΠΑΣΟΚ που ερχόταν σαν σίφουνας, με πρόγνωση να μετατραπεί σε… τυφώνα Κατρίνα. Όπως και έγινε τελικά.
Ο Εθνάρχης πρόλαβε να φυλάξει Θερμοπύλες για μια θητεία. Το 1985, ο Ανδρέας και τα έγχρωμα ψηφοδέλτια που χρησιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ, έκαναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Χρήστο Σαρτζετάκη. Μαζί με την απογύμνωση του Προέδρου από τις παρεμβατικές εξουσίες του, το ΠΑΣΟΚ… συνάντησε το πεπρωμένο του. Και οδήγησε, στις μέρες μας, την Ελλάδα στον έλεγχο των ξένων δανειστών μας.
Η ανάμνηση της Ιστορίας, σε κάνει να αναρωτιέσαι. Τι θα είχε συμβεί αν ο Καραμανλής είχε παραμείνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας και μετά το 1985. Αν δεν είχαν αλλάξει οι αρμοδιότητες του ανώτατου άρχοντα της πολιτείας. Αν ο Ανδρέας Παπανδρέου, συνέχιζε να έχει πολιτικό παιδονόμοι…
Με τα «αν» φυσικά, μονάχα να μελαγχολούμε μπορούμε. Ειδικά αν τα επεκτείνουμε μέχρι τις μέρες μας. Και αναρωτηθούμε, για παράδειγμα, ποια απάντηση θα έδινε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, στους τέως βουλευτές οι οποίοι θα ζητούσαν… αναδρομικά από το κράτος.
Λάθος υπόθεση εργασίας, θα πείτε και δίκαια. Δεν θα τολμούσαν καν… να το θέσουν ως θέμα. Πόσο μάλλον… να τον ρωτήσουν.
