Η αυταπάτη μέσα στην οποία ζει η χώρα τους τελευταίους 12 μήνες, από εκείνο το μελό πρωθυπουργικό μονόπρακτο στο Καστελλόριζο, φαίνεται ότι τελειώνει μαζί με όλους όσοι πίστευαν-ειλικρινά ή για άλλους λόγους- ότι το μνημόνιο θα είχε καλύτερη τύχη αν είχε δημιουργηθεί κλίμα ευρείας συναίνεσης. Διότι τώρα όλοι καταλαβαίνουν ότι ακόμα κι αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο, ακόμα δηλαδή κι αν όλα τα κόμματα στήριζαν την κυβερνητική πολιτική, το κράτος με τη σημερινή του μορφή δεν θα μπορούσε να το εφαρμόσει.Απόδειξη ότι μετά από ένα χρόνο η κυβέρνηση αδυνατεί να εφαρμόσει τους όρους του μνημονίου, γιατί πολύ απλά όσοι στήριξαν το μνημόνιο αυταπατήθηκαν πιστεύοντας ότι ο Γιώργος Παπανδρέου και οι συνεργάτες του προήλθαν από παρθενογένεση, και τέλος πάντων δεν μετείχαν «ψυχή τε και σώματι» στο κατεστημένο ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, πέραν της αυταπάτης ότι το μνημόνιο θα καθιστούσε εκ μαγείας παραγωγικό το κράτος-το οποίο όλοι υποστηρίζουν ότι είναι αντιπαραγωγικό- προέκυψε και η αυταπάτη όλων εκείνων που το στήριξαν ως μοναδική λύση.
Έτσι σήμερα η Ελλάδα έχει οδηγηθεί απέναντι σ’ ένα τραγικό αδιέξοδο, του οποίου το βασικό χαρακτηριστικό δεν είναι όπως οι τεχνοκράτες αναλυτές πιστεύουν η οικονομία, αλλά η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να εξηγήσει με πολιτικούς όρους τη κρίση. Από τη στιγμή λοιπόν που δεν μπορεί να δοθεί πολιτική λύση στο πρόβλημα, είναι απολύτως φυσιολογικές οι αντιδράσεις της κοινωνίας ως αποτέλεσμα του γενικότερου καταθλιπτικού κλίματος από το οποίο διακατέχεται.
Από την πρώτη στιγμή είχαμε επισημάνει ότι, η κυβέρνηση πήγε σε μια διαπραγμάτευση χωρίς να έχει στρατηγικό σχέδιο. Δεν είχε στρατηγικό στόχο ο οποίος σε κάθε διαπραγμάτευση δεν είναι άλλος παρά το αποτέλεσμα. Και κατά γενική ομολογία το αποτέλεσμα σήμερα είναι η αποτυχία. Πολύ απλά γιατί η κυβέρνηση δεν έχει ακόμα και σήμερα ότι, ο συμβιβασμός και η απόκλιση από τον αρχικό στόχο είναι μια μορφή ήττας. Εκτός κι αν όταν διαπραγματευόταν είχε αποφασίσει ότι μας συμφέρει μια «ελεγχόμενη» ήττα.Τώρα αποδεικνύεται πόσο λάθος ήταν αυτή η προσέγγιση αφού η ήττα τέθηκε εκτός ελέγχου και μαθηματικά οδηγεί σε συντριβή. Αποτέλεσμα: Η κυβέρνηση αναζητά εναγωνίως έξοδο διαφυγής, το φρόνημα των πολιτών εμφανίζει κάμψη, το κράτος έχει περιέλθει σε κωματώδη κατάσταση και η χώρα έχει σηκώσει τα χέρια. Η αποτυχία της κυβέρνησης είναι πρωτίστως πολιτική και δευτερευόντως οικονομική. Και αυτό σχετικά σύντομα θα έχει τίτλο: ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ!
